typiko_2021

3.
MHN MAΪΟΣ 2021
Διαπαντός εὐλογοῦντες τόν Κύριον· ὑμνοῦμεν τήν Ἀνάστασιν αὐτοῦ· Σταυρόν γάρ
ὑπομείνας δι’ ἡμᾶς, θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν (τρίς).
Προλαβοῦσαι τόν ὄρθρον αἱ περί Μαριάμ καί εὑροῦσαι τόν λίθον ἀποκυλισθέντα
τοῦ μνήματος, ἤκουον ἐκ τοῦ Ἀγγέλου· Τόν ἐν φωτί ἀϊδίῳ ὑπάρχοντα, μετά νεκρῶν τί
ζητεῖτε ὡς ἄνθρωπον; βλέπετε τά ἐντάφια σπάργανα, δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε,
ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος, θανατώσας τόν θάνατον· ὅτι ὑπάρχει Θεοῦ Υἱός, τοῦ
σῴζοντος τό γένος τῶν ἀνθρώπων.
Εἰ καί ἐν τάφῳ κατῆλθες, ἀθάνατε, ἀλλά τοῦ ᾅδου καθεῖλες τήν δύναμιν· καί
ἀνέστης ὡς νικητής, Χριστέ, ὁ Θεός, γυναιξί Μυροφόροις φθεγξάμενος, Χαίρετε, καί
τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις εἰρήνην δωρούμενος, ὁ τοῖς πεσοῦσι παρέχων ἀνάστασιν.
Ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν ᾅδου δέ μετά ψυχῆς ὡς Θεός, ἐν Παραδείσῳ δέ μετά
λῃστοῦ, καί ἐν θρόνῳ ὑπῆρ χες, Χριστέ, μετά Πατρός καί Πνεύματος, πάντα πληρῶν
ὁ ἀπερίγραπτος.
Δόξα Πατρί...
Ὡς ζωηφόρος, ὡς Παραδείσου ὡραιότερος ὄντως, καί παστάδος πάσης βασι -
λικῆς, ἀναδέδεικται λαμ πρότερος, Χριστέ, ὁ τάφος σου, ἡ πηγή τῆς ἡμῶν ἀναστάσεως.
Καί νῦν καί ἀεί...
Τό τοῦ Ὑψίστου ἡγιασμένον θεῖον σκήνωμα, χαῖρε· διά σοῦ γάρ δέδοται ἡ χαρά,
Θεοτόκε, τοῖς κραυγάζουσιν· Εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν ὑπάρχεις, πανάμωμε Δέσποινα.
«Κύριε, ἐλέησον», μ΄. Δόξα, Καί νῦν, «Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ...». «Δι’
εὐχῶν...».
Ἡ Ἀκολουθία αὕτη, ἐξαιρέσει τοῦ Εὐλογητοῦ, τρισσεύεται ἔν τε τῷ Μεσο -
νυκτικῷ καί ταῖς Ὥραις καί τῷ Ἀποδείπνῳ· ἐν τούτῳ δέ λέγομεν καί τήν εὐχήν·
«Εὐλογητός εἶ, Δέσποτα παντοκράτορ...» καί μετά μικρά Ἀπόλυσις ἐπισφραγιζομένη
διά τοῦ· «Χριστός ἀνέστη...».
MEΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Δύο Ἱερεῖς καί τέσσαρες Διάκονοι λαβόντες καιρόν παρά τοῦ Πατριάρχου
ἐνδύονται τά ἄμφια αὐτῶν. Ὁ Πατριάρχης καί οἱ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς εἰσέρχονται εἰς
τό Μέγα Συνοδικόν καί τῶν Χορῶν ψαλλόντων ἀργῶς τό· «Ἀναστάσεως ἡμέρα...»
ἐνδύονται τάς Ἀρχιερατικάς αὐτῶν στολάς. Ἀκολούθως, προπορευομένων τῶν
λαμπαδούχων, τοῦ Πριμηκηρίου, φέροντος τό Διβάμβουλον καί τῶν Χορῶν ψαλλόντων
τό· «Χριστός ἀνέστη...», κατέρχονται διά τῆς κλίμακος τῆς Μ. Πρωτοσυγκελλίας
εἰς τόν Ἱερόν Ναόν καί κατευθύνονται εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, οἱ φέροντες τήν
εἰκόνα τῆς ἀναστάσεως Ἱερεῖς, ὁ Τριτεύων καί ὁ Διάκονος τῆς Σειρᾶς, οἱ Ἀρχιερεῖς,
ὁ Μ. Ἀρχιδιάκονος καί ὁ Δευτερεύων, ὁ Πατριάρχης καί οἱ συνοδεύοντες Αὐτόν Μ.
Πρωτοσύγκελλος, Ἀρχιγραμματεύς, Μ. Ἐκκλησιάρχης, καί οἱ Ὀφφικιάλοι.
Εἰς τό Ἱερόν Βῆμα ὁ Πατριάρχης λαμβάνει τό θυμιατόν, θυμιᾷ πρό τῆς ἁγίας
Τραπέζης καί ἐκφωνεῖ· «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καί ὁμοουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ
Τριάδι, πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων», καί ψάλλει τό· «Χριστός
ἀνέστη...» , τρίς καί οἱ Χοροί ἑξάκις, τοῦ Πα τριάρχου θυμιῶντος καί λέγοντος
τούς στίχους· «Ἀναστήτω ὁ Θεός...» καί τέλος ὁ Πατριάρχης ψάλλει τό αὐτό,
θυμιῶν τούς Ἀρχιερεῖς καί τόν λαόν.
179