wystawa malarstwa, rysunku i grafiki - Dworek Białoprądnicki

Peru, pustynia Huacachina
Peruwianki
Boliwia, Isla del Sol na
jeziorze Titicaca
Indie, Ladakh (Mały Tybet),
mnich z Lamayuru
Indie, Ladakh (Mały Tybet)
Jasiek cię zainspirował?
Tak, zaczął się włóczyć po świecie. Spędził kilka miesięcy z Beduinami na marokańskiej pustyni.
Zaimponował mi jeszcze czymś. Mając 100 dolarów i bilet w jedną stronę, poleciał do Nowej
Zelandii i był tam przez rok.
Ile miał wtedy lat?
Około 23, był na czwartym roku studiów, wziął dziekankę i pojechał do Nowej Zelandii. Pamiętam,
że przed moją pierwszą wyprawą zadałem mu pytanie: „Co byś pomyślał o ojcu, który kupuje
bilet i jedzie w świat?”. Odpowiedział: „Byłbym z niego dumny”. Nie było wyjścia…
3.
Twoja pierwsza podróż miała być dookoła świata?
Taki był plan. Nie udało się. Ale po powrocie z podróży, która trwała osiem miesięcy, stwierdziłem,
że skoro nie zrealizowałem tego planu, bo nie objechałem kuli ziemskiej dookoła, ta podróż się
nie liczy… dlatego ciągle jeżdżę….
To była twoja pierwsza wyprawa.
To była pierwsza z prawdziwego zdarzenia podróż, dla podróży. Oczywiście jeździłem wcześniej,
w czasie studiów, ale to nie miało nic wspólnego z prawdziwą wyprawą. Nie będę ukrywał,
wyjeżdżałem głównie, żeby zarabiać, a przy okazji zobaczyć trochę świata.
Podjąłeś decyzję, że podróżować będziesz sam?
Tak. To miała być moja podróż.
4.
Odtwórzmy trasę twojej pierwszej podróży.
Najpierw poleciałem do Stanów, wylądowałem w Seattle i zatrzymałem się przez jakiś czas
u mojego przyjaciela. Od niego kupiłem bardzo tanio samochód i pojechałem dalej.
Pojechałeś z Seattle na wschód?
Tak, z zachodniego wybrzeża na wschodnie.
A nie ze wschodu na zachód jak wszyscy?
No właśnie, dobrze zauważyłaś. Wszyscy ludzie, których spotykałem, jechali tradycyjną drogą
białych osadników – ze wschodu na zachód. Ja jechałem odwrotnie, pod prąd. Przejechałem
przez 33 stany.
Jadąc samochodem, słuchałeś miejscowych stacji radiowych?
Tak, obowiązkowo.
Nie miałeś wrażenia, że jesteś bohaterem filmu drogi?
Trochę tak, po to pojechałem do Stanów. Wiesz, ja jestem wychowany na tych filmach Znikający
punkt, Easy Rider i tak dalej. Jednak moje podróże mają to do siebie, że odbrązawiają mity,
sprowadzają na ziemię. Tamtej Ameryki już nie ma, chociaż miło czasem spotkać brodatego,
siwego faceta na harleyu, który wygląda jak Fonda 40 lat później. Północne stany przejechałem
dość szybko, bo tam jest strasznie monotonnie.
Bezkres.
Tak, ale męczący i monotonny bezkres. Idaho, Montana, Dakota… 500 km kukurydzy po obu
stronach drogi.
Gdzie nocowałeś podczas podróży?
W tanich motelach. Czasem w samochodzie, na parkingu.
Nie czułeś się samotny?
Podróżuję sam, ale nie czuję się samotny. Jak chcę, to mogę zawsze mieć towarzystwo, spotykam
wielu ludzi, czasem uda się nawiązać bliższą znajomość, ale nie jestem na nikogo skazany. To są
moje wybory. Jeżeli czuję się samotny, idę do baru albo rozmawiam z recepcjonistką, czasem
wystarczy krótka rozmowa. Zawsze możesz spotykać ludzi, którzy bardziej lub mniej przypadną
ci do gustu. Ale potem już możesz być sam i nie martwić się, czy coś się komuś podoba czy nie.
Najfajniejsze są spotkania w drodze, na szlaku. Tam spotyka się ludzi sobie podobnych, z nimi
łatwo nawiązać kontakt, bo już na wstępie ma się coś wspólnego. Miłe są spotkania z tymi samymi
ludźmi. Zdarza się, że po paru dniach spotykasz znajomą twarz w zupełnie innym miejscu.
dworzanin 15