wystawa malarstwa, rysunku i grafiki - Dworek Białoprądnicki

Ryszard Rodzik(1947–2012)
Odszed³ Wielki Przyjaciel Dworku
Jeszcze w sobotę 28 kwietnia ocenialiśmy prace literackie młodych twórców – uczestników Festiwalu Artystycznego
Młodzieży w MDK im. Andrzeja Bursy. Ryszard, jak zwykle rzetelny, wnikliwy, ale przede wszystkim serdeczny dla
tych, którzy swoje pasje poświęcili pisaniu. Rozmawialiśmy o perspektywach tworzenia, o tym, by nie zrażać się
niepowodzeniami, gdzie się udać po warsztatową poradę na terenie Krakowa. Ryszard uśmiechnięty, pełen energii. Nic
nie zapowiadało najgorszego. Tymczasem to, co nieubłagane nastąpiło 2 maja. Nie wytrzymało serce, to serce, które
metaforycznie oddał twórcom. Niezwykle trudno pisać w czasie przeszłym. Zatem, jeżeli pamięć jest przedłużeniem
życia, to niech to będzie czas przeszły teraźniejszy.
Co pozostaje po Ryszardzie? Przede wszystkim charyzma, przyjaźni i życzliwości. Sam, nie będąc członkiem żadnego
z wiodących stowarzyszeń pisarskich, był przyjacielem wszystkich. Był ponad podziałami i taką atmosferę wokół siebie
wytwarzał. I chyba dzięki temu właśnie audycja „Każdy rodzi się poetą” stawała się forum najbardziej aktualnych zdarzeń
dziejących się we wszystkich środowiskach. Był koneserem życia literackiego – odkrywał talenty, uczestniczył w pracach
różnych grup twórczych, festiwalach, przeglądach, sam prowadził warsztaty literackie. Słowem, to było Jego życie.
Sam, będąc twórcą, potrafił kiedy trzeba przesunąć swoje kreatorskie ego na plan dalszy, by bez cienia zawiści czy
wyższości oddać się innym. Zarówno tym początkującym, jak i twórcom uznanym.
Od wielu lat współpracował z Dworkiem Białoprądnickim. Przez kilka miesięcy Jego audycję realizowano na terenie
Dworku właśnie i stąd szła na żywo w eter. Współtworzył, a później współpracował z zakorzenioną w Dworku Formacją
„Szesnaście”. Uczestniczył w wielu poniedziałkowych spotkaniach Piwnicy Literacko-Muzycznej. W Klubie Kultury
„Mydlniki” przez kilka sezonów prowadził cykl spotkań „Bardowie i Poeci”, w których prezentował artystów krakowskich
kabaretów oraz artystów parających się piosenkę autorską. Wreszcie, od pierwszego do siódmego – w lutym tego roku
– współprowadził wraz ze mną Bronowickie Karnawały Literackie.
Ile pomysłów i podpowiedzi zrodziło się w serdecznych, przyjacielskich rozmowach – o tym nie wspomnę.
Dziś przychodzi przypomnieć nieubłaganą prawdę o naszej niewieczności, którą przełożyłem niegdyś na język poezji:
„… i tylko coraz więcej grobów // wiersze za nas pisze”.
Doszedł jeszcze jeden. Tobie – Ryśku – dedykuję te słowa:
„Nie ważne na jakich grobach // wieniec składasz // ważne by w Tobie // zapłonęło światło wieczne”.
Maciej Naglicki