wystawa malarstwa, rysunku i grafiki - Dworek Białoprądnicki

Recommendations

Info

swoje miejsca, a ostatni z wychodzących artystów zgasi światło, na naszej małej, przytulnej, gościnnej i ukochanej scenie zapanuje ciemność i cisza... A zresztą, kto wie, co rzeczywiście będzie się działo w naszym opuszczonym teatrze? Na półkach, wieszakach, w torbach i pojemnikach leżą obok siebie lalki, rekwizyty, a także poduszki, z których chętnie korzystają nasi najmłodsi widzowie, siadając na nich podczas granych przedstawień jak najbliżej sceny. Lalki z różnych spektakli! Czy znają się nawzajem? Rozmawiają ze sobą? A jeśli tak, to o czym? Czy Panieneczka z pudełeczka szepcze coś na ucho Strachowi Polnemu, a Królewicz, który jest tkaczem dywanów, znajduje wspólny temat z Diabłem Chruścielem? Czy Rzep dogada się z Rybakiem, któremu udało się wykiwać głupiego Diabła? Może Janko Muzykant z aniołami koncertuje w niebiańskiej filharmonii? A Muzykanci z Bremy? Czy umilają tę wakacyjną, przymusową ciszę swoim przyjaciołom z lalkowego świata, śpiewając szlagiery w hiszpańskich rytmach? Bardzo chciałbym kiedyś poznać tajemnice parawanowego skarbca, który mieści wszystkie lalki i scenografie. Ale wiem, że to nie możliwe. I niech tak już pozostanie... Wiem z rozmów z aktorami, że wszystkim, przez wakacyjne miesiące, zabraknie parawanowych spotkań w naszym „teatralnym gniazdku”, mieszczącym się w Zajeździe Kościuszkowskim, do którego wprowadziliśmy się dokładnie pięć lat temu: 8 czerwca 2007 roku. Dostaliśmy je w prezencie od Dyrekcji Centrum Kultury <strong>Dworek</strong> <strong>Białoprądnicki</strong> na jubileusz dziesięciolecia „Parawanu”. Wiem, że będziemy tęsknić za wyczernioną salą o specyficznym klimacie i zapachu. Za przytulną i nieco ciasną garderobą z lustrami, czajnikiem zawsze gotowym do zagotowania wody, niezbędnej do zaparzenia herbaty – cudownego napoju teatralnych artystów! Bez jej wypicia nie jest ważny żaden spektakl, nie może odbyć się żadna próba. Będziemy tęsknić za naszymi najmłodszymi, wiernymi Widzami, których radosne buzie widzimy podczas spektakli, za szczerymi oklaskami i gorącymi komentarzami dziecięcej publiczności, które dobiegają z widowni na prawie każdym przedstawieniu, za bohaterami naszych spektakli. Każdy z nas ma swoje ulubione przedstawienie, role, do których jest bardzo przywiązany, lalki, którym przekazujemy nasze myśli, głosy, osobowość. Dzielimy się z nimi, a właściwie narzucamy im swoją aktorską duszę. Nie jest przecież tajemnicą, że prawie każdy lalkarz „sprzedaje własną duszę” animowanej i kreowanej postaci z bajki. No bo jakże inaczej przekonać widza, że mój bohater tak naprawdę jest mną? Że utożsamiam się z jego sceniczną osobowością, jego wszystkimi wadami i zaletami. Autorzy bajek i scenarzyści nakreślają zazwyczaj bardzo dokładnie cechy granych przez aktorów postaci. Nie wszyscy bohaterowie lalkowych przedstawień są dobrzy, wspaniali, piękni. Co ma zrobić aktor, kiedy reżyser każe mu zagrać złą postać? Zbója, skąpca, złodzieja, kłamcę, postać brzydką w formie i o nieprzyjemnym wyglądzie? Doświadczony i sprawny aktor nie ma zazwyczaj trudności zagrania złego charakteru. Wkłada w taką postać tyle samo talentu i wysiłku, jak i w dobrą Księżniczkę czy pięknego Królewicza. Są aktorzy, którzy nawet wolą grać złych bohaterów, tak zwane szwaccharaktery. Twierdzą, że łatwiej jest znaleźć bardziej przekonujące środki wyrazu, tworząc postać, której widz nie powinien polubić. Mają na to swoje sposoby, sekrety aktorskiej profesji. Ja, na całe szczęście, nie mam takich problemów. Aktorska profesja jest dla mnie zamknięta na zawsze, chociaż przyznać muszę, że kiedyś marzyłem o roli Hamleta, stając w latach 60. ubiegłego wieku przed szanowną Komisją Egzaminacyjną Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. I chociaż bardzo kibicowała mi w tym niezapomniana pani profesor Halina Gallowa, która przygotowywała mnie do egzaminu, odpadłem już w pierwszym etapie. Los jednak wynagrodził mi to niepowodzenie, dając, mimo wszystko, szansę wystąpienia w spektaklu Williama Shakespeare’a Hamlet. Miało to miejsce na deskach Teatru Rozmaitości w Krakowie, podczas premiery Hamleta w reżyserii Jerzego Wróblewskiego, 2 grudnia 1967 roku. Tytułowego bohatera grał młodziutki i świetnie zapowiadający się Zdzisław Wardejn, któremu, w roli Ofelii, partnerowała Elżbieta Karkoszka. W zachowanym programie z tamtej premiery, okraszonym autografami wspaniałych aktorów, wśród wykonawców jest i moje nazwisko, a dokładnie napisano tak: Antoni Mleczko – aktor V, flecista. Ech, łza się w oku kręci.... Wakacje to czas odpoczynku dla bohaterów teatralnych spektakli. I proszę mi wierzyć na słowo, że nikt z zespołu Teatru „Parawan” nie będzie nawet próbował zakłócić im spokoju. Ale wakacyjna przerwa wcale nie zwalnia twórców Teatru z planowania i myślenia o... powakacyjnym czasie. Kalendarze każdego dnia gubią kolejną zapisaną kartkę, stają się coraz cieńsze. I ani się obejrzymy, kiedy znów pojawi się w nich wrzesień, co uświadomi nam, że pora rozpocząć kolejny sezon! Nowy sezon to dla każdego zespołu teatralnego nowe wyzwanie twórcze. Nowe plany, obowiązki, a także marzenia o nowych premierach, wspaniałych rolach, pięknych scenografiach, lalkach, muzyce. O tym wszystkim, co składa się na bajkowy, pełen tajemnic i niespodzianek Świat Zaczarowanych Lalek. 42 lato 2012
fot. W. Prażuch Tegoroczny, powakacyjny czas dla Teatru Lalki i Aktora „Parawan” będzie okresem szczególnej troski i zabiegów o godne uczczenie Jubileuszu XV-lecia działalności naszej sceny. Jubileuszowe plany uzgodniliśmy już wiosną, ale to są tylko plany, a właściwie marzenia. Marzy nam się więc, że jubileuszową premierą będzie wznowienie wystawianej już na naszej scenie krakowskiej legendy O tym, jak szewczyk Skuba smoka pokonał. W nowej scenografii, z lalkami autorstwa wieloletniego współpracownika „Parawanu” – Janusza Pokrywki, profesora Uniwersytetu Rzeszowskiego, scenografa i reżysera. Wspaniałe, kolorowe projekty są już gotowe od stycznia i czekają na realizację. Marzy nam się wydrukowanie jubileuszowego, kolorowego folderu, który (już opracowany i gotowy do realizacji) podsumowuje piętnaście lat naszej działalności w Podwawelskim Grodzie. Chcielibyśmy, aby nasze piękne, barwne plakaty z dwudziestu ośmiu premier zostały rozklejone w całym Krakowie. Jesteśmy gotowi przygotować w Galerii Zajazdu Kościuszkowskiego wystawę lalek, rekwizytów i scenografii z dużej części zachowanych spektakli. Marzy nam się również wydanie okolicznościowego, jubileuszowego plakatu mówiącego o naszej teatralnej historii. To tylko nasze marzenia, z którymi zostajemy na wakacyjne miesiące. My, to znaczy jedenastoosobowy Zespół Aktorski, współpracujący z „Parawanem” reżyserzy, scenografowie, plastycy i wszyscy życzliwi mam przyjaciele teatru. Ale z marzeniami jest tak, jak pisał przed laty nieodżałowanej pamięci poeta i kabareciarz Jan Kaczmarek z wrocławskiego kabaretu Elita: Marzenia jak ptaki szybują po niebie Gdy nie pada. A gdy pada, to nie szybują... Mam dziwne przeczucie, że dla Teatru „Parawan” tegoroczne lato i jesień będą... deszczowe! To nie wynik meteorologicznych prognoz, ale powszechnie znany stan finansowy kasy miasta Krakowa, którego władze mogłyby, przy niedużym wsparciu, pomóc nam i naszym najmłodszym widzom cieszyć się z realizacji jubileuszowych MARZEŃ! Piszę te słowa w drugiej połowie maja, a więc w czasie, kiedy jest jeszcze szansa pozyskania funduszy na realizację jubileuszowych planów oraz planów Teatru Lalki i Aktora „Parawan” na sezon 2012/13. Wypada mi zatem, jak uczynił to Królewicz, bohater jednego z naszych spektakli, przebrać się w żebracze łachmany i pójść po prośbie za... spełnieniem MARZEŃ. Droga wędrówki wiedzie prosto do gmachu przy Placu Wszystkich Świętych. To niedaleko od Prądnika Białego. Leszczynowy, poobijany kij i żebraczy kapelusz na drogę, bez trudu znajdę w teatralnej rekwizytorni. Myślę, że biorąc te żebracze rekwizyty, nie obudzę z wakacyjnego snu pięknych i jakże bliskich mojemu sercu – a także sercom aktorów teatru „Parawan” oraz naszych widzów – lalek... Miłych i udanych wakacji. Do zobaczenia we wrześniu! dworzanin 43
Page 1 and 2: dworzanin Magazyn Kulturalny numer
Page 3 and 4: Drodzy Państwo! Lato tuż, tuż, w
Page 5 and 6: Jazz Band Ball Orchestra Jerzy Sobe
Page 7 and 8: Teatru Studio Mobile, Scenariusz dl
Page 9 and 10: Kościół Św. Krzyża Bazylika OO
Page 11 and 12: Marek Klonowski i Tomasz Mackiewicz
Page 13 and 14: Piotr Milaniak - wyprawa rowerowa p
Page 15 and 16: Jolanta Kogut Kulturoznawca, autork
Page 17 and 18: Peru, pustynia Huacachina Peruwiank
Page 19 and 20: Tybet, oczy Buddy Tybet, w drodze d
Page 21 and 22: Madagaskar, lemury Madagaskar, Alej
Page 23 and 24: Etiopskie zwierzaki Etiopia, wojown
Page 25 and 26: Małgorzata Rolska, linoryt Jolanta
Page 27 and 28: Irena Waśko, olej na płótnie Zof
Page 29 and 30: Tadeusz Sieprawski, linoryt Elżbie
Page 31 and 32: Gintaras Karosas, LNK Drzewo inform
Page 33 and 34: Andrzej lisowski Podróżnik, dzien
Page 35 and 36: Galeria Dworek lusTrA ŚwiATA - wys
Page 37 and 38: Franciszek Jan Klimek Prezentacje J
Page 39 and 40: Jeden dzień w PRL (2005) Cudze lis
Page 41 and 42: Grzech Piotrowski, Sin (2005) w obs
Page 43: Antoni mleczko Absolwent krakowskie
Page 47 and 48: Dziecku, które doświadczało we w
Page 49 and 50: Teatr Lalki i Aktora „Parawan”
Page 51 and 52: Jazz Band Ball Chór Canticum Canti
Page 53 and 54: dworzanin 51
Page 55: Ryszard Rodzik(1947-2012) Odszed³

wystawa malarstwa, rysunku i grafiki - Dworek Białoprądnicki

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?