wystawa malarstwa, rysunku i grafiki - Dworek Białoprądnicki

Recommendations

Info

Najlepsza rola mêska – Opowiedz Tomaszek, jak się kiedyś ucieszyłeś, gdy dziadziuś wrócił z pracy – zagadnął Jasiek męża, gdy ten zmęczony po dyżurze zasiadł wygodnie na sofie. – Oj, chłopcze... Po paru dniach spędzonych przez dziadziusia w pracy w szpitalu i w pogotowiu, gdy wreszcie przyszedł do domu, z radości zacząłem biegać tak, że udało mi się złamać sobie obojczyk. – I co było dalej – niecierpliwie dopytywał Jaś. – No, dalej to nie bardzo pamiętam, ale chyba niewiele wyszło dziadziusiowi z upragnionego wypoczynku i wrócił do szpitala ze swoim trzyletnim synkiem – czyli ze mną – po to, by sprawdzić co dokładnie sobie uszkodziłem. – A wiecie, że ja mam podobny wyczyn na koncie – wtrąciłam się do rozmowy chłopaków. – Jak to Mamiszon, nigdy nic takiego nie opowiadałaś – pisnęły dzieciaki. – Ha! Ja nawet mam na to trwały dowód w postaci dyskretnej blizny na nosie – dodałam. Oczy naszych dzieci płonęły zainteresowaniem, a one same koniecznie domagały się dokładnych oględzin nosa i pełnej relacji, jak doszło do jego uszkodzenia. – Byłam chyba młodsza od trzyletniego Tomaszka – zaczęłam wspomnienia – gdy na widok swojego tatusia, który wrócił z tygodniowej delegacji, w przypływie radości wystrzeliłam, jak z procy i efektownie zjechałam po schodach. – Tak bzium po poręczy – próbowała doprecyzować Julcia. – Nie, nie po poręczy ale nosem po stopniach schodów. – Ojej to musiało cię bardzo boleć – stwierdziły zgodnie dzieciaki. – Na pewno bolało, nie pamiętam wszystkich szczegółów, ale zapamiętałam coś dużo ważniejszego. Wtedy bardzo wyraźnie poczułam, że upadłam pod nogi właściwego mężczyzny. Tatuś owinął mi krwawiącą głowę zimnym ręcznikiem, przytulił, powiedział, że wszystko będzie dobrze i zawiózł na pogotowie. Do dzisiaj mam w sobie tamto przeświadczenie, że nic złego nie może mi się stać. – Ja tego nie rozumiem – powiedziała Julcia. – Oj Julka! – dorzucił Jasiek już lekko zniecierpliwiony – Mamiszon chciał tylko powiedzieć, że dziadek Jurek okazał wtedy uczucie, bo dziecku tatuś jest potrzebny, do tego żeby okazywać miłość i żeby ono się czuło przy nim bezpieczne. Zrozumieć, kiedy mężczyzna w pełni świadomie uznaje swoją ojcowską rolę, jest tatusiom trudno. Dla jednych będzie to wzruszenie, jakie towarzyszy informacji, że oto za dziewięć miesięcy pojawi się nowy członek rodziny, innych rozczuli wspomnienie pierwszego spotkania z maluchem, pierwszy uśmiech, jakim został obdarzony czy kilka samodzielnych kroków latorośli, która po tak karkołomnym wyczynie wpada mu w przygotowane do uścisku ramiona. Jeszcze inny odczuje największą radość, snując beztroskie pogawędki z trzy-, czterolatkiem, dla którego świat jest taki piękny, ciekawy i tajemniczy. Jeszcze inny tatuś odnajdzie się dopiero w jakiejś wspólnej pasji, którą dzielić będzie z dorastającym nastolatkiem. Zdarzają się również ojcowie, dla których dopiero intelektualnie dopasowany partner, jakiego odnajdują po latach w swoim dorosłym synu lub córce, staje się obiektem ojcowskiego zainteresowania. Powszechnie uważa się, że zaangażowanie ojca w dziecięcy świat od urodzenia dziecka wyposaża je w specyficzny kapitał emocjonalny. Dziecko przewijane, kąpane, przytulane przez tatę, kiedyś w przyszłości ma szansę utrwalić z nim bliską więź emocjonalną, a ponadto dopieszczonemu przez ojca maluchowi łatwiej jest wchodzić w relacje z innymi osobami. Aktywny w okresie niemowlęcym tata stanowi nieocenione wsparcie dla matki, niejednokrotnie przytłoczonej nowymi obowiązkami, zmęczonej codziennością czy po prostu niewyspanej. Przejęcie przez ojca pewnych podstawowych czynności opiekuńczych czy pielęgnacyjnych związanych z dzieckiem pomaga w konstruktywny sposób przejść parze rodziców przez trudny okres rodzicielskich początków. Świadome działanie ojca i matki dla dobra ich potomstwa wytwarza stabilną relację opartą na bazie trójkąta równobocznego. Jest to trójkąt, w którym każdy z elementów składowych jest równie ważny i wartościowy. Ten fundament pozwala na dalsze, konstruktywne działania, nie tylko w obszarze partnerów, ale również na poziomie relacji ojciec – dziecko. Ojciec, który nie został przez matkę wykluczony z życia rodziny 44 lato 2012 sylwia gach Absolwentka pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz podyplomowych studiów dziennikarskich. Pracuje w Dziale Imprez Dworku <strong>Białoprądnicki</strong>ego. Powszechnie uważa się, że zaangażowanie ojca w dziecięcy świat od urodzenia dziecka wyposaża je w specyficzny kapitał emocjonalny.
Dziecku, które doświadczało we wczesnym dzieciństwie kontaktów z ojcem ustalającym i przestrzegającym reguł w zabawie, dużo łatwiej jest zrozumieć prawa, normy i obowiązki panujące w formalnie zorganizowanych grupach społecznych. Ojciec potwierdzający wyjątkowość córki, będący z nią w bliskim kontakcie stanowi pierwsze, wiarygodne odzwierciedlenie tego, jak kobieta może być traktowana przez mężczyznę. To z tatą chłopiec powinien podejmować pierwsze próby prezentowania własnych poglądów i nie jest ważna treść wygłaszanych tez, ale śmiałość ich wypowiadania. jako ten, który tylko przeszkadza w codziennej krzątaninie wokół ukochanego bobaska jest zazwyczaj gotowy do tego, by czynnie uczestniczyć w życiu swojego potomka. Około drugiego roku życia dziecko dla większości mężczyzn staje się atrakcyjnym kompanem we wspólnej zabawie. I nie jest najważniejszym edukacyjny wymiar tych dziecięco-ojcowskich zaangażowań, ale sam fakt spędzania z dzieckiem czasu. Może to być budowanie wieżowców czy statków z klocków, oglądanie przelatujących samolotów, liczenie wagonów w przejeżdżających pociągach, a nawet mycie samochodu, czy inne angażujące obie strony bez reszty działania. To w zabawie z tatą maluch poznaje reguły świata zewnętrznego, po raz pierwszy ma kontakt z normami i zasadami obowiązującymi poza bezpiecznie wykreowanym przez matkę światem dziecięcej beztroski. Dzieje się tak między innymi dlatego, że mężczyźni w przeciwieństwie do kobiet nie mają oporów przed ustalaniem zasad obowiązujących podczas zabawy, co więcej są w stanie wyegzekwować pożądane u dziecka zachowania i nie straszne im są emocje ujawniane przez latorośl, która w imię dobrego samopoczucia próbuje przekraczać w zabawie ustalone przez ojca granice. Ojciec świadomy swej mocy sprawczej nie ugnie się pod naporem dziecięcych krzyków i płaczów, ale konsekwentnie pokaże, które z serii dziecięcych zachowań są dobre, a które złe. Ten bardzo prosty komunikat, w którym zawiera się przesłanie o korzyściach płynących z ujawniania nawet bardzo gwałtownych emocji, o ile są one podporządkowane określonym normom i regułom, jest idealnym treningiem dla dziecka przed wkroczeniem w progi zorganizowanych społecznie instytucji, jakimi są przedszkole czy szkoła. Dziecku, które doświadczało we wczesnym dzieciństwie kontaktów z ojcem ustalającym i przestrzegającym reguł w zabawie, dużo łatwiej jest zrozumieć prawa, normy i obowiązki panujące w formalnie zorganizowanych grupach społecznych. Pójście dziecka do przedszkola i szkoły jest dla ojca okresem pozornego uśpienia i mniejszej aktywności w pełnieniu ojcowskiej roli. W tym czasie najważniejsze jest utrzymywanie stałego kontaktu z dzieckiem, znajomość jego zainteresowań, pasji i grona kolegów. Istotna jest również ciągła gotowość do potwierdzenia w oczach dziecka swojej wyjątkowości, bo dla wielu dzieci to czas, w którym jego tatuś jest najlepszym, najodważniejszym i najsilniejszym tatusiem na świecie. I nie liczą się wcale faktyczne predyspozycje tatusia do bycia superbohaterem, ale sama możliwość wylicytowania najwspanialszych zalet w ojcowskim charakterze czy spektakularnych osiągnięć materialnych. Niestety, kolejna faza dorastania dziecka, a co za tym idzie i ojca, przynosi wiele trudnych momentów dla obu stron. W okresie dojrzewania dziecko podlega wielu burzliwym procesom, do głosu dochodzą hormony, ze zwiększoną siłą oddziałuje na dorastającego nastolatka grupa rówieśnicza, zdarza się również, że dodatkowo opadają z dziecięcych oczu łuski bezkrytycznego uwielbienia dla rodzica. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, gdy w grę wchodzą relacje ojciec – córka i ojciec – syn, ponieważ każda z płci domaga się od ojca innego zaangażowania i innej formy wsparcia w procesie kształtowania własnej tożsamości. W konsekwencji pojawiają się napięcia, z którymi tatusiowie radzą sobie różnymi metodami, korzystając między innymi ze swoich dziecięcych doświadczeń, życzliwych podpowiedzi czy postępując zgodnie z własną wizją ojcostwa podporządkowaną ich indywidualnym temperamentom. W konstruktywnych relacjach z córką przychodzi wówczas moment pożegnania w dorastającej nastolatce ukochanej księżniczki tatusia. Nie oznacza to całkowitego wycofania się ojca z życia córki, ale takiego przeformułowania kontaktów, które będą wartościowe dla obydwu stron. Córka bez względu na zmiany wewnętrzne, jakie w niej zachodzą, nadal potrzebuje zainteresowania ze strony ojca. Co więcej, realizowanego w mądry, dojrzały sposób, dzięki któremu dostanie informację, że jest dla ojca kimś ważnym, wartym zainteresowania. Mało tego, wszystkie gesty, opinie kierowane w tym czasie do córki bardzo wpływają na jej samoocenę i kształtującą się kobiecość. Ojciec potwierdzający wyjątkowość córki, będący z nią w bliskim kontakcie stanowi pierwsze, wiarygodne odzwierciedlenie tego, jak kobieta może być traktowana przez mężczyznę. Inaczej rzecz się ma z synami. Dla prawidłowego rozwoju młodego chłopca ważne jest skonfrontowanie się z ojcem. To z tatą chłopiec powinien podejmować pierwsze próby prezentowania własnych poglądów i nie jest ważna treść wygłaszanych tez, ale śmiałość ich wypowiadania. Uważne wysłuchanie i traktowanie chłopca jako pełnoprawnego partnera w dyskusji wyposaża go w naturalną siłę jaką otrzymuje od ojca, potrzebną do dalszej wędrówki w życie, gdzie bez lęku będzie umiał prezentować dworzanin 45
Page 1 and 2: dworzanin Magazyn Kulturalny numer
Page 3 and 4: Drodzy Państwo! Lato tuż, tuż, w
Page 5 and 6: Jazz Band Ball Orchestra Jerzy Sobe
Page 7 and 8: Teatru Studio Mobile, Scenariusz dl
Page 9 and 10: Kościół Św. Krzyża Bazylika OO
Page 11 and 12: Marek Klonowski i Tomasz Mackiewicz
Page 13 and 14: Piotr Milaniak - wyprawa rowerowa p
Page 15 and 16: Jolanta Kogut Kulturoznawca, autork
Page 17 and 18: Peru, pustynia Huacachina Peruwiank
Page 19 and 20: Tybet, oczy Buddy Tybet, w drodze d
Page 21 and 22: Madagaskar, lemury Madagaskar, Alej
Page 23 and 24: Etiopskie zwierzaki Etiopia, wojown
Page 25 and 26: Małgorzata Rolska, linoryt Jolanta
Page 27 and 28: Irena Waśko, olej na płótnie Zof
Page 29 and 30: Tadeusz Sieprawski, linoryt Elżbie
Page 31 and 32: Gintaras Karosas, LNK Drzewo inform
Page 33 and 34: Andrzej lisowski Podróżnik, dzien
Page 35 and 36: Galeria Dworek lusTrA ŚwiATA - wys
Page 37 and 38: Franciszek Jan Klimek Prezentacje J
Page 39 and 40: Jeden dzień w PRL (2005) Cudze lis
Page 41 and 42: Grzech Piotrowski, Sin (2005) w obs
Page 43 and 44: Antoni mleczko Absolwent krakowskie
Page 45: fot. W. Prażuch Tegoroczny, powaka
Page 49 and 50: Teatr Lalki i Aktora „Parawan”
Page 51 and 52: Jazz Band Ball Chór Canticum Canti
Page 53 and 54: dworzanin 51
Page 55: Ryszard Rodzik(1947-2012) Odszed³

wystawa malarstwa, rysunku i grafiki - Dworek Białoprądnicki

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?