UrbanStyleMag #31 “Warm heart of concrete”

More documents

Recommendations

Info

Fotios_Balas “ΚΑΡΔΙΑ ΑΠΟ ΜΠΕΤΟΝ” HEART MADE OF CONCRETE His name was P. The first time I heard his voice, I felt as if a butterfly gently tickled my neck. The first time we met and he looked me in the eyes, I felt as if fifty black horses were trampling me. The first time he kissed me, I felt five hundred jellyfish massaging my whole body. The first time we had sex –or made love, as he used to say- I sensed all the buildings in the area collapsing. It was good. I hadn’t opened up to anyone, I hadn ‘t let myself go in about a year. To anyone who had erotic intentions towards me. Maybe because the last time I’d done it, it was a complete catastrophe in such a surreal way, that even script writers of science fiction would reject it as a scenario. The story with A. had an unglorified ending (but this one will be the theme of a book I ‘ll write when I ‘m old, getting botox, telling surreal stories to my friends whilst sipping wine in the lighthouse I ‘ll be living in). This whole time I had been flirting, but did nothing more. P. was a surprise for me. Τον έλεγαν Π. Την πρώτη φορά που άκουσα τη φωνή του, ένιωσα μια πεταλούδα να μου γαργαλάει απαλά το λαιμό. Την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε και με κοίταξε στα μάτια, ένιωσα εκατόν πενήντα μαύρα άλογα να με τσαλαπατάνε. Την πρώτη φορά που με φίλησε, ένιωσα πεντακόσιες μέδουσες να μου κάνουν μασάζ σε ολόκληρο το σώμα. Την πρώτη φορά που κάναμε σεξ ή Έρωτα όπως έλεγε, ένιωσα ότι κατεδαφίστηκαν όλες οι πολυκατοικίες της γύρω περιοχής. Καλά ήταν. Είχα περίπου ένα χρόνο να ανοιχτώ και να αφεθώ σε άνθρωπο που είχε ερωτική διάθεση απέναντι μου. Ίσως γιατί την τελευταία φορά που το έκανα, ήταν τόσο σουρεαλιστικά καταστροφικό που ακόμα και σεναριογράφοι ταινιών επιστημονικής φαντασίας θα το απέρριπταν. Η ιστορία με τον Α. είχε λήξει άδοξα (όμως γι’ αυτόν,θα γράψω στο βιβλίο μου στα γεράματα, όταν θα κάνω μπότοξ και θα λέω σουρεάλ ιστορίες στους φίλους μου, πίνοντας κρασί στο φάρο που θα μένω) . Όλο αυτό το διάστημα φλέρταρα όμως δεν έκανα τίποτα παραπάνω. Ο Π. ήταν μια έκπληξη για μένα. Αυτό που χαρακτήριζε τελικά τη σχέση μου με τον Π. ήταν το πάθος κι η χημεία. Όλα ήταν τόσο έντονα. Είτε ιδρώναμε παρέα, είτε παρακολουθούσαμε μια ταινία, δεν βαριόμουν ποτέ! Αυτό που αγαπούσα στον Π. ήταν το βλέμμα του. Τα μάτια του ήταν πεντακάθαρα και πάντοτε υγρά. Ίσως να έφταιγαν οι φακοί επαφής που φορούσε. Ήταν σα να κολυμπούσαν μικροσκοπικά χρυσόψαρα μέσα τους κάθε φορά που με κοίταζε. Περπατούσαμε μαζί στο δρόμο κι ήθελα να τον φιλάω όλη την ώρα! Ήθελα να του ρουφήξω ολόκληρο το αίμα σαν βρυκόλακας που ξύπνησε μετά από εκατό χρόνια ύπνου! Προσπαθούσα τόσο πολύ να το ελέγξω αυτό, που κατέληγα να σιωπώ, με αποτέλεσμα να με ρωτάει συνέχεια αν έχω κάτι κι αν είμαι καλά. Τέλεια ήμουν! Ένιωθα σαν να είχα ξαναγεννηθεί… Δε σταματούσα να τον χαζεύω στα κρυφά. Του αγόραζα σοκολάτες και τις έβαζα κρυφά μέσα στην τσάντα του. Βγαίναμε έξω με τους φίλους του για καφέ η φαγητό και τρίβαμε κρυφά τα πόδια μας κάτω από το τραπέζι. Ενώ τα βράδια που βγαίναμε στα κλαμπ της περιοχής, αφιερώναμε τραγούδια ο ένας στο άλλο. Έκανα όλες αυτές τις βλακείες χωρίς να νιώθω ότι είναι βλακείες. Ήθελα να τον παντρευτώ και αυτόν. Τι ψύχωση είναι αυτή με τον γάμο δεν μπορώ να καταλάβω.. Έρωτας; Σίγουρα, τουλάχιστον για μένα. 130 URBANSTYLEMAG What defined my relationship with P. was passion and chemistry. Everything was so intense. We would either sweat together or simply watch a movie, I was never bored! What I loved in P. was the look in his eyes. His eyes. They were always crystal clear and wet. Perhaps because of his contact lenses. As if tiny goldfish were swimming inside them, every time he looked at me. We would walk on the street together and I wanted to kiss him all the time! I wanted to suck his blood like a vampire who woke up after a century of sleep. I used to try so hard to control that urge, that I always ended up silent, and he always asked me if something was wrong and if I was okay. I was more than okay, I was perfect! I felt reborn... I couldn ‘t stop peeping, staring at him discreetly. I used to buy him chocolates and sneaking them in his bag. We ‘d go out for coffee or dinner with his friends and secretly rub eachother’s legs under the table. When we were out clubbing, we used to dedicate songs to one another. I did all that silly stuff without feeling silly. I wanted to marry him as well. What is it with this marriage obsession...?! Love? Absolutely, at least for me... Sex was to die for. It should have been recorded on video. There were times we’d have sex five times in one day. We didn’t have time for sleep. Sleep was solely a waste of time. We had sex like rabid dogs and made love like mermen at the bottom of the ocean. We couldn ‘t stop looking deeply in eachother’s eyes. We ‘d turn from devils to angels and then back to the start, over and over again. I used to wake up in the morning and realise we had moved the bed across the room. My bones hurt, but I liked it. I felt as if I had had sex with the whole Brazil national water polo team! I ‘d get up with my hair messed up, wear my robe and head to the kitchen to make coffee... I was starring in a drama and a porn movie, simultaneously! A lead drama actress and a porn star at the same time. Malady! It didn’t last long. It ended up deprived of glory as well. How could two people like us, two hearts like ours, stay together anyway? I have a heart made of plexiglass after all, and P., a heart of concrete. The plexiglass heart may spare its words, but those are real and turn into actions. That ‘s how it usually cracks or even breaks, but plexiglass can be restored with heat... A concrete heart on the other hand, stops right after words are spoken, it contents itself with talk, rigid like a rock. I ‘m sometimes jealous of concrete hearts, those people who break up, cry for a couple of days and then simply find someone else. That jealousy of mine lasts only a for a moment though, because at the end of the day I ‘m proud of my plexiglass heart. Because when we get old, we plexiglass hearts possessors will tell the kids real stories, not fairy tales!
fotios balas Το σεξ ήταν για βιντεοσκόπηση. Υπήρχαν φορές που το κάναμε και πέντε φορές τη μέρα. Δεν είχαμε χρόνο για ύπνο. O ύπνος ήταν καθαρά χάσιμο χρόνου. Κάναμε σεξ σα λυσσασμένα σκυλιά και Έρωτα σαν γοργόνοι στον πάτο του ωκεανού . Δε σταματούσαμε να κοιτιόμαστε στα μάτια. Από διάβολοι γινόμασταν άγγελοι και πάλι απ’ την αρχή. Το πρωί ξυπνούσα και το κρεβάτι βρισκόταν στην άλλη άκρη του δωματίου. Τα κόκαλά μου πονούσαν τόσο πολύ, όμως το γούσταρα. Ένιωθα σαν να είχα κάνει σεξ με την εθνική ομάδα water polo της Βραζιλίας! Σηκωνόμουν ξεμαλλιασμένος, φορούσα την ρόμπα μου και πήγαινα στην κουζίνα να φτιάξω καφέ... Πρωταγωνιστούσα σε δράμα και τσόντα την ίδια στιγμή! Έλλη Λαμπέτη και Τζούλια Αλεξανδράτου ταυτόχρονα. Αρρώστια! Η ιστορία με τον Π. κράτησε λίγο κι έληξε άδοξα κι αυτή. Άλλωστε πώς θα μπορούσαν να είναι μαζί δυο τέτοιοι άνθρωποι; Δυο τέτοιες καρδιές; Εν τέλει, εγώ έχω καρδιά από plexiglass και ο Π. καρδιά από μπετόν. Η καρδιά από plexiglass μετράει τα λόγια της, τα εννοεί και τα κάνει πράξεις, με αποτέλεσμα πολλές φορές να ραγίζει ή και να σπάει. To plexiglass όμως με την θέρμανση ξανακολλάει… Ενώ η καρδιά από μπετόν μένει μόνο στα λόγια, ακλόνητη σαν πέτρα. ‘Concrete Heart’ by Fotios Ballas, 2013. Mixed media, 36 x 35cm Υπάρχουν φορές που ζηλεύω τις καρδιές από μπετόν, δηλαδή αυτούς τους ανθρώπους που χωρίζουν, κλαίνε δυο μέρες και την τρίτη είναι με άλλον. Η ζήλεια όμως αυτή κρατάει μόνο μερικά δευτερόλεπτα γιατί τελικά, είμαι περήφανος που έχω καρδιά από plexiglass. Γιατί εμείς που έχουμε τέτοιες καρδιές, όταν γεράσουμε θα λέμε αληθινές ιστορίες στα μικρά παιδιά, όχι παραμύθια! USM 131
Page 4 and 5:
ISSN 1791-3888 Διμηνιαία
Page 6:
contents Amorgising 8 BY Jenny Gkio
Page 9 and 10:
mission I was then welcomed by the
Page 11 and 12:
mission USM 11
Page 13 and 14:
mission USM 13
Page 15 and 16:
music echoe Δυτικός Άνεμ
Page 17 and 18:
music echoe Our dearest And.Id make
Page 19 and 20:
music echoe Μοιράσου μαζ
Page 22 and 23:
artist Interview. PANOS KARATZAS (P
Page 24:
music echoe 20 years of Cavo Paradi
Page 29 and 30:
music echoe You got into music... .
Page 32 and 33:
17 th street author. URBANSTYLEMAG
Page 34 and 35:
34 URBANSTYLEMAG
Page 36 and 37:
36 URBANSTYLEMAG
Page 38 and 39:
38 URBANSTYLEMAG
Page 40 and 41:
40 URBANSTYLEMAG
Page 42 and 43:
42 URBANSTYLEMAG
Page 44 and 45:
44 URBANSTYLEMAG
Page 46 and 47:
46 URBANSTYLEMAG
Page 48 and 49:
48 URBANSTYLEMAG
Page 50 and 51:
50 URBANSTYLEMAG
Page 52 and 53:
52 URBANSTYLEMAG
Page 54 and 55:
54 URBANSTYLEMAG
Page 56 and 57:
56 URBANSTYLEMAG
Page 58 and 59:
58 URBANSTYLEMAG
Page 60:
φώναξε text. Sophie Giltizi
Page 64 and 65:
spot LAPD DEEP DOWN 64 URBANSTYLEMA
Page 66 and 67:
66 URBANSTYLEMAG
Page 68 and 69:
USM GRACIAS BARCELONA 68 URBANSTYLE
Page 70 and 71:
70 URBANSTYLEMAG
Page 72 and 73:
72 URBANSTYLEMAG
Page 74 and 75:
74 URBANSTYLEMAG
Page 76 and 77:
76 URBANSTYLEMAG
Page 78 and 79:
78 URBANSTYLEMAG
Page 80 and 81: 80 URBANSTYLEMAG
Page 117 and 118: issuePeople USM #31
Page 119 and 120: issuePeople First of all, how did y
Page 122 and 123: interview. alexandros gerasimou (a.
Page 124 and 125: When did you start being into photo
Page 129: ackpage
Page 133 and 134: fashionTrash USM 133
Page 141: fashionTrash USM 141
Page 145 and 146: decoroom USM 145
Page 147 and 148: decoroom USM 147
Page 150 and 151: editor. theodora bontari Research.
Page 152 and 153: editor. oblique orbit Beach Street
Page 166 and 167: editor. michael meimaroglou Sónar
Page 174 and 175: editor. panos karatzas & nicole eri
show all

UrbanStyleMag #31 “Warm heart of concrete”

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?