UrbanStyleMag #31 “Warm heart of concrete”

music echoe
20 years of Cavo Paradiso. I ‘d like you to describe, as the resident DJ of
the venue, the craziest experience you have had in it so far.
I have been at Cavo since 1999, this will be my fifteenth consecutive season.
This club has been a school for me in so many different ways, it has
influenced everything I do and have become in my professional life.
Whether it was that six- hour conversation with Ricardo Villalobos after his
gig three years ago, or the warm up set for John Digweed’s legendary 12-
hour set in 2001, I have lived fourteen intense summers and I am looking
forward to my fifteenth.
I will write a book one day (preferably before I lose my memory) as there
are so many stories worthy of telling, that I am confident it will make a good
read!!!
If I had to pick a specific, memorable incident from the last fourteen seasons
I think I ‘d go with this one :
It was the morning when Digweed was playing, in 2001. I finished my set at
4 am and as it was the end of the season I was really tired, so at around 7
am (and even though there were four thousand people in the club), Ι went
outside, sat in my car with the air conditioner on and fell asleep.
I woke up four hours later and the first thing I noticed was that I could still
hear the music from the club. I managed to get up, fought my way into the
dj booth as it was crazily busy and found John at a very drunk state. He
asked me to suggest something that would sober him up in a hurry, as the
people weren’t going anywhere and he didn’t want to stop!!!
I jokingly said “You can jump in the pool to wake up, if you like” and his
reaction was “I will do it if you jump with me”. And so we did, twice over the
next three hours and although he did sober up momentarily, he ended up
being drunk again when he finished his record- breaking set at 3:30 pm.
While in the car on our way to the hotel, he was hungry and suggested
a gyros on the way. We did that too and the last image I have from him
from that day is John Digweed, the (then) number 1 DJ in the world, falling
asleep while eating his gyros and making a big tzatziki mess in my nice,
clean car!!!
That is indeed an awesome story to tell and surely an unforgettable experience!!
Now, if a genie appeared to you, willing to make three wishes
of yours come true, what wishes would you make?
First of all I ‘d ask him whether he pays any taxes or not, as he appears
to be very rich and able to get you anything (just like a Chinese businessman....).
And as we live in times of “austerity”, it would be too greedy for me to ask
for three wishes, so I would make one and only:
20 χρόνια Cavo Paradiso. Θα ήθελα να μας περιγράψεις, ως resident,
την πιο τρελή εμπειρία την όποια έχεις ζήσει σε αυτό το club τα
τελευταία χρόνια.
Είμαι στο Cavo από το 1999, αυτή θα είναι η 15η συνεχής χρονιά μου
εκεί. Αυτό το club έχει υπάρξει σχολείο για μένα με πάρα πολλούς
τρόπους, έχει επηρεάσει ό,τι κάνω και ό,τι έχω γίνει στην επαγγελματική
μου ζωή.
Είτε μιλήσω για τη συζήτηση των έξι ωρών που έκανα με το Ricardo Villalobos
μετά το gig του πριν τρία χρόνια, είτε για το warm up set μου
για το θρυλικό δωδεκάωρο set του John Digweed το 2001, έχω ζήσει
δεκατέσσερα έντονα καλοκαίρια και ανυπομονώ για το δέκατο πέμπτο .
Θα γράψω ένα βιβλίο κάποια μέρα (κατά προτίμηση πριν χάσω τη
μνήμη μου), καθώς υπάρχουν τόσα περιστατικά και εμπειρίες, που είμαι
σίγουρος πως θα βγει πολύ καλό!!!
Αν έπρεπε να διαλέξω ένα συγκεκριμένο περιστατικό από τις τελευταίες
δεκατέσσερις σεζόν για να περιγράψω, νομίζω θα διάλεγα αυτό:
Ήταν το πρωί που έπαιζε ο Digweed, το 2001. Τελείωσα το set μου στις
4 π.μ. και, καθώς ήταν και το τέλος της σεζόν ήμουν πολύ κουρασμένος,
οπότε κατά τις 7 το πρωί (και παρόλο που υπήρχαν ακόμα 4000 άτομα
μέσα στο μαγαζί) βγήκα έξω, κάθισα στο αμάξι μου, άναψα το air condition
και με πήρε ο ύπνος.
Ξύπνησα τέσσερις ώρες μετά και το πρώτο πράγμα που πρόσεξα ήταν
το ότι μπορούσα ακόμα να ακούσω τη μουσική από το club. Κατάφερα
να σηκωθώ και να φτάσω μετά βίας στο booth -αφού ο κόσμος ήταν
απίστευτα πολύς- όπου βρήκα το John σε πλήρη κατάσταση μέθης. Με
ρώτησε πώς θα μπορούσε να ξεμεθύσει γρήγορα, γιατί το crowd δεν
έδειχνε πρόθεση να πάει πουθενά κι ο ίδιος δεν ήθελε να σταματήσει!!
Αστειευόμενος του είπα «Μπορείς να βουτήξεις στην πισίνα αν θέλεις»
κι η αντίδρασή του ήταν «Θα το κάνω αν βουτήξεις κι εσύ μαζί μου».
Και έτσι κάναμε, δύο φορές τις επόμενες τρεις ώρες και παρόλο που
όντως ξεμέθυσε για λίγο, κατέληξε ξανά μεθυσμένος όταν τελείωσε το
set- ρεκόρ στις 3:30 μ.μ.
Στο αμάξι καθώς πηγαίναμε στο ξενοδοχείο, πεινούσε και πρότεινε
να πάρουμε ένα γύρο στο δρόμο. Το κάναμε κι αυτό και η τελευταία
εικόνα του που έχω από εκείνη την ημέρα ήταν ένας John Digweed, ο
(τότε) νούμερο 1 DJ στον κόσμο να αποκοιμιέται την ώρα που τρώει το
γύρο του και να κάνει ένα χαμό από τζατζίκι μέσα στο ωραίο, καθαρό
αυτοκίνητό μου!!!
Αν εμφανιζόταν μπροστά σου ένα μαγικό τζίνι και σου έδινε τη
δυνατότητα να πραγματοποιήσεις τρεις ευχές σου, ποιες θα ήταν
αυτές;
Πρωτ’ απ’ όλα θα τον ρωτούσα αν πληρώνει φόρους, γιατί φαίνεται
πολύ πλούσιος και ικανός να σου δώσει τα πάντα (όπως ένας Κινέζος
επιχειρηματίας....).
Και καθώς διανύουμε περίοδο «λιτότητας», θα ήταν άπληστο εκ μέρους
μου να ζητήσω να μου ικανοποιήσει τρεις ευχές, οπότε θα έκανα μία και
μοναδική:
Να θεραπεύσει τον κόσμο από τη μάστιγα της EPM (Electronic Pop Music)...
Cure humanity from the plague of EPM (Electronic Pop Music).....
24 URBANSTYLEMAG