Gümülcine’de gösterildi

Dengeİbram Onsunoğluibram@tellas.grAYRI DÜNYALAR17 Haziran 2012 seçimleri öncesi,bir parkta kültürel etkinlikler için inşa edilmişüstü açık küçük amfide,bir sol partinin düzenlediği seçim toplantısı.Oradan geçiyordum, akşam üzeri.Megafonlardan devrimci şarkılarinletiyordu ortalığı.Işıklar, kızıl bayraklar, orak-çekiçli afişler...Amfide toplanan otuz kırk kişi,kadın erkek, yaşlı genç,özellikle ak saçlı ihtiyarlar,konuşmacıyı bekliyorlardı,besbelli seçimlerde adayveya partinin önde gelenlerinden biri.Ve çevredeki parkta belki üç yüzden çok kişi,yürüyenler, oturanlar, koşuşan çocuklar,sarmaş dolaş genç çiftler,bebeklerini gezdirmeye çıkarmış anneler,havaların iyice ısınmaya başladığı bu günlerde.Sonra emekliler grubu,her akşam toplandığı aynı yerdeydi,biliyorum, siyaset tartışıyorlardı hararetle,ülkenin düştüğü hali,maaşlarında yapılan son kesintileri,politikacılara küfrederek.Az ilerde Gürcistan göçmenleri,bir süredir bu parka dadanan,bir oturağı masa yapmışlar, ayakta votka içiyorlardı,aralarında Azerice konuşarak.Afganistanlı birkaç seyyar satıcı,ellerinde Çin malı ıvır zıvır şeyleri satmaya çalışan.Sonra çocuklar, parkta çocuklar oynuyordu,top peşinde koşarak ve çığlıklar atarak,ve parkın sahipsiz köpekleriçocuklara eşlik ederek ve havlayarak.Yanyana iki ayrı dünya,birbiriyle iletişimi olmayan.Ben ikisinin arasında şaşkın,nereye yöneleceğimi bilmeden.Amfide kürsüye çıkan konuşmacı,nutuk atıyordu şimdi.Ülkeyi ekonomik uçuruma sürükleyensorumluları adlandırıyordu,tekelci ve finansal kapitalizmi,Avrupa Birliği’ni ve ona inanan burjuva partilerini,sömürü sistemini ve vurguncularını.Partisinin bu günleri nasıl da öngördüğünü eskiden beri...Yıllardır tekrarlanan aynı nakarat,virgülüne dek ezbere bildiğim.Her gün yeni olaylar ve yeni gelişmeler,ama yeni yorum yok.Ve nihayet haklı çıkan felaket tellallığı,ve konuşmacının bundan duyduğuâdeta sadistçe memnuniyet.Kafamda oluşan sorular,boşuna yanıt beklediğim.Yunanistan’ın her şeye rağmennasıl da kalkınmış ülkeler düzeyine yükseldiğinive hâlâ yüksek bir refahtan yararlandığınıaçıklamıyordu konuşmacı,kapitalizme rağmen,Avrupa Birliği’ne ve sömürü sistemine rağmen.Ne de ekonomik krizinnasıl yönetileceğini sorguluyordu.Amfide alkış tutan otuz kırk dinleyici,ve yanıbaşındaki parktagezinen, oturan, konuşan kalabalık.Yanyana iki ayrı dünya,birbiriyle iletişimi olmayan.Sonra çocuklar, parkta çocuklar oynuyordu,top peşinde koşarak ve çığlıklar atarak,ve parkın sahipsiz köpekleriçocuklara eşlik ederek ve havlayarak.12 Azınlıkça