Gümülcine’de gösterildi

ΜΕ ΓΝΩΣΗ και ΜΕ ΤΟΛΜΗΓιώργος ΔούδοςΣυγγραφέας και δικηγόροςαπό τη Θεσσαλονίκηg_doudos@yahoo.comΟΙ ΑΠΑΙΧΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ…Την περίοδο των γιορτών Χριστουγέννων καιΝέου Έτους την πέρασα στην Αθήνα, κοντά σεαγαπημένους συγγενείς και καλούς φίλους. Μολονότιη Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα και η απόστασηΘεσσαλονίκης – Αθήνας είναι περίπου 500χιλιόμετρα, κάθε φορά που βρίσκομαι στην πρωτεύουσαδιαπιστώνω, πως οι κάτοικοι των Αθηνώνείτε είναι βυθισμένοι σε πλήρη άγνοια γιαόσα συμβαίνουν στη βόρεια Ελλάδα, είτε είναιαπαράδεκτα παραπληροφορημένοι, είτε διακατέχονταιαπό ένα σωρό προκαταλήψεις, που γεννάστο νου τους η στρεβλή πρόσληψη καταστάσεωνπου ισχύουν μακριά από την Αττική και αφορούντη Μακεδονία ή τη Θράκη….Μια μέρα της περιόδου των εορτών, που ήμαστανμαζεμένοι στο φιλόξενο σπίτι αγαπημένουμου προσώπου, βυθισμένοι στη ραστώνη τωνημερών, ξάφνου Αθηναίος της ομηγύρεως ξέσπασεσχεδόν με μανία «κατά των Τούρκων της Θράκης,που θα έπρεπε να εκδιωχθούν απ’ την ελληνικήεπικράτεια, όπως συνέβη με τους Έλληνεςτης Κωνσταντινούπολης και η ελληνική παρουσίαστην βασιλεύουσα συρρικνώθηκε σε απελπιστικάεπίπεδα, ενώ οι εδώ Τούρκοι πληθαίνουνκαι αυγαταίνουν»….Αντέδρασα στα όσα ‘σαλά’ άκουγα από πρόσωποσυμπαθέστατο, που δεν με είχε συνηθίσεισε εμπαθείς εκρήξεις ως τώρα. Κι ενώ επιχειρούσανα δώσω κάποιες εξηγήσεις αναιρετικέςτων αντιτουρκικών κραυγών του εξ Αθηνών μέχριτότε συνομιλητή μου, διαπίστωσα με οργή,ότι ενόσω με επιχειρήματα της κοινής λογικήςκαι συμπεράσματα συμβάντων της ιστορίας προσπαθούσανα αποδομήσω το μπετόν αρμέ από τιςαντιλήψεις του, εκείνος προτίμησε να παίξει μετο κινητό του τηλέφωνο, λέγοντάς μου «έργω»πως με γράφει στα παλαιά των υποδημάτων του,καταδεικνύοντας με μη ανεκτή αγένεια τη βούλησήτου να μην ακούσει τον αντίλογο στον παραλογισμότου….Είπα πιο πριν ότι η αντίδρασή μου στην αδιάφορηαδιαλλαξία του «συνομιλητή» μου, να μηνακούσει τον αντίλογο στις παράλογες κραυγέςτου ήταν οργισμένη. Και εξηγούμαι.Τον συγκεκριμένο άνθρωπο είχα την χαρά νατον φιλοξενήσω και να τον ξεναγήσω στην Κομοτηνήκαι να τον ταξιδέψω στην Κωνσταντινούποληκαι στην Αδριανούπολη.Καλοί μου φίλοι ‘Τούρκοι’ σε περίοδο Ραμαζανιούτον φίλεψαν σε ιφτάρ και του πρόσφεραντη ζεστασιά της φιλοξενίας στο σπιτικό τους….Κι αυτός, ο «άπαιχτος» απόγονος του Περικλήκαι της Ασπασίας (!!!), αυτούς που τον είχαν κοιμήσειστο σπίτι τους, αυτούς που του πρόσφεραντο φαγητό τους χωρίς αντάλλαγμα, αυτούς πουτον αγκάλιασαν σαν δικό τους άνθρωπο, αν καιτον είχαν γνωρίσει ελάχιστα λεπτά πριν, ήθελε νατους διώξει από τον … τόπο τους!Του Αγιαννιού (07/01/13), είχα την ευκαιρίανα απολαύσω για δεύτερη φορά το υπέροχο ντοκιμαντέρτου Ηρακλή Μήλλα και της Nefin Dinç«Η Άλλη Κωμόπολη», σε εκδήλωση που οργάνωσετο περιοδικό ‘Azınlıkça’ στην ‘Κοσμόπολη’της Κομοτηνής.Τελικά με όσα προβλήθηκαν στο ντοκιμαντέραλλά και με την επίθεση του Αθηναίου «φίλου»μου απέναντι στους ‘Τούρκους’ της Δυτικής Θράκηςσυλλογίστηκα τη γενικότερη στάση του μέσουανθρώπου έναντι του Άλλου, του διαφορετικούαπό πλευράς εθνοτικής ή φυλετικής καταγωγής,θρησκείας, γλώσσας ή κουλτούρας.Συμπέρανα με θλίψη, ότι πολλοί, μα πάραπολλοί, άνδρες και γυναίκες νιώθουν ανασφαλείςαπέναντι στον Άλλο. Αιτία της ανασφάλειας είναιτο γεγονός πως οι ίδιοι ασυνείδητα έχουν ένατεράστιο κενό μέσα τους. Έχουν ένα έλλειμμαστην πνευματική τους υποδομή. Είναι έρμαια τουχάους που προκαλεί η άγνοια και στη χειρότερη34 Azınlıkça