15.11 - Festiwal Muzyki Polskiej

106
(Symfonia koncertująca na obój i orkiestrę)
w 1952 roku. Symfonie Milwida wyróżniają
się stabilizacją cyklu czteroczęściowego,
równowagą i symetrią poszczególnych
fragmentów allegra sonatowego, dominacją
i zindywidualizowaniem tematu głównego,
a także obecnością w muzyce cech
narodowych. Słuchając „przeróbki” Milwida,
pewnie trudno nam będzie dostrzec to,
co oryginalne i pierwotne. Nie zapominajmy
jednak, że ten kompozytor z „głuchej
prowincji” miał swój wkład w kształtowanie
się obrazu polskiej symfoniki II połowy
XVIII i początku XIX wieku.
Jakub Gołąbek również przynależy do
nurtu symfonicznego II połowy XVIII wieku
w Polsce. Poliński uważał go za Czecha,
stosując adekwatnie do tego inną pisownię
jego nazwiska: „Gollumbek”. Adolf
Chybiński w Słowniku muzyków dawnej
Polski z 1949 roku zapisał, że to kompozytor
pochodzenia czeskiego lub śląskiego,
którego miejsca i daty urodzin nie
znamy. Do Krakowa najprawdopodobniej
sprowadził go kanonik katedralny ks. Wacław
Sierakowski i powołał na „dyrektora
szkoły śpiewu”. Gołąbek stał się też członkiem
kapeli katedralnej w Krakowie, wypełniając
obowiązki śpiewaka i kompozytora.
Czynnie uczestniczył w koncertach
organizowanych przez ks. Sierakowskiego.
Zmarł w kwietniu 1789 roku w Krakowie.
W archiwach na terenie Polski zachowały
się rękopiśmienne kopie jego utworów,
m.in. w Archiwum oo. Paulinów na
Jasnej Górze odnajdujemy odpis Symfonii
in C na dwoje skrzypiec, altówkę, dwa
oboje, dwie clarino (dwa rogi) i basso.
Symfonika Gołąbka zaliczana jest do fazy
wczesnego rozwoju tego gatunku w Rzeczypospolitej,
w której współistnieją zarówno
elementy stylistyki baroku jak i klasycyzmu.
Barokowa pozostaje trzyczęściowość
prezentowanej Symfonii in C z ukła-
possessed great abilities. It is known that
Milwid was the creator of two symphonies
(the second, in B minor, has not survived to
our times). The first symphony, in C major,
the manuscript of which is held by the
Warsaw Music Society library, was recomposed
by J. Krenz and released in print as
Sinfonia concertante per oboe ed orchestra
in 1952. Milwid’s symphonies are distinguished
by the stabilization of the fourmovement
cycle, the balance and symmetry
of individual fragments of the sonata allegro
and the domination and individualization
of the primary theme, as well as the
presence in the music of national characteristics.
In listening to the ‘reworking’ of
Milwid, it will no doubt be difficult to discern
what is original and primary. Let us not forget,
however, that this composer from a
‘backwater’ had his own input into the formation
of the picture of Polish symphonic
composition in the second half of the
18 th and the beginning of the 19 th century.
Jakub Gołąbek also belongs to the symphonic
movement from the second half of
the 18 th century in Poland. Poliński considered
him to be Czech, using an appropriately
different spelling of his name: Gollumbek.
Adolf Chybiński in the Słownik
muzyków dawnej Polski [Dictionary of
Musicians of Old Poland] from 1949 wrote
that this was a composer of Czech or
Silesian heritage whose place and date of
birth we do not know. He was probably
brought to Kraków by the canon of the
Cathedral, the Rev. Wacław Sierakowski,
who named him ‘director of the singing
school’. Gołąbek also became a member of
the cathedral chapel in Kraków, fulfilling duties
as a singer and composer. He participated
actively in the concerts organized by Fr.
Sierakowski. He died in April 1789 in Kraków.
In archives located in Poland, manuscript
copies of his works have survived;