02.03.2014 Views

Euskal Autonomia Erkidegoko flora baskular mehatxatua

Euskal Autonomia Erkidegoko flora baskular mehatxatua

Euskal Autonomia Erkidegoko flora baskular mehatxatua

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Salicornia obscura P.W. Ball & Tutin<br />

Hierba salada<br />

CHENOPODIACEAE<br />

Urteroko landare hau oinaldean oso adarkatua da; heltzean<br />

ez da gorritzen edo horitzen (batzuetan loreen ingurua<br />

pixka bat gorritzen edo horitzen da). 25-40 cm-ko altuera<br />

dute, berde-urdinxka mateak dira, eta dituen giltzarteak guztiz<br />

torulatuak dira (zilindro-itxurakoak dira baina estuguneak<br />

dituzte). Landareak piramide-itxura du, eta adarrak ez dira<br />

zurtoin nagusiaren erdia baino luzeagoak. Hostoak oposatuak<br />

dira eta elkarren artean eta zurtoinarekin lotuta daude;<br />

horrela, giltzarde zukutsua osatzen dute. 15-30 mm-ko galburuak<br />

ditu, eta horiek, orokorrean, 6-10 giltzarte emankor<br />

dituzte. Loreak ez dira oso nabariak eta zimetan bildurik daude<br />

hiruko taldeetan. Genero horretako espezie tetraploideak<br />

ez bezala (hau diploidea da eta 18 kromosoma ditu), erdiko<br />

lorea alboetako biak baino pixka bat zabalagoa eta handiagoa<br />

da; anterak nahiko txikiak eta haziak 1-1,3 mm-koak<br />

dira. Abuztuaren amaieran edo irailaren hasieran hasten da<br />

loratzen, eta azaroaren hasierara arte irauten du berde; genero<br />

horretako beste hainbat espezie ordurako zimelduta egoten<br />

dira.<br />

Espezie honen banaketa-area kostalde atlantikoa da,<br />

marearen eragina gutxi gorabehera zuzenean jasaten duten<br />

estuario eta itsasertz baxuetan da berezkoa, beheko padura<br />

halofiloen eta goiko padura subhalofiloaren arteko mugan,<br />

hain zuzen ere. Gehienetan substratu limotsu-hareatsua duten<br />

kubetak eta hidrodinamismo urriko guneak kolonizatzen<br />

ditu. Eskandinaviako hegoaldetik Kantauriko itsasertzera<br />

ezagutzen da. Iberiar penintsulan Lugon, Asturiasen, Kantabrian<br />

eta EAEn oso kokagune gutxitan ezagutzen da. EAEn bi<br />

estuariotan bakarrik ezagutzen da: Lea itsasadarrean (Lekeition)<br />

eta Txingudin. Bi estuario horietan espezie honek komunitate<br />

trinkoak baino hedadura txikikoak, eta oso lekutuak,<br />

sortzen ditu.<br />

Espezie honen mehatxu nagusia da bere habitata balizko<br />

ezbeharren aurrean oso ahula dela. Ezbehar horiek giza<br />

jardueren (isurketak, ustekabeko ihesak…), nahiz uholdeak<br />

bezalako hondamendi naturalen ondorio izan daitezke. Espezie<br />

hau mugatu egiten dute mareen ureztatze-mailak<br />

–ezin baita handiegia ezta txikiegia izan– eta harea-substratuen<br />

presentziak.<br />

Planta anual poco ramificada en la base que no enrojece<br />

ni amarillea en la madurez (excepto a veces un poco alrededor<br />

de las flores). Pueden medir de 25 a 40 cm de altura,<br />

son de color verde glauco mate, con artejos netamente torulosos<br />

(de forma cilíndrica pero con ceñiduras o constricciones)<br />

de margen escarioso poco evidente. Presenta un porte<br />

piramidal con ramas que no suelen sobrepasar la mitad del<br />

tallo principal. Hojas opuestas, soldadas entre sí y con el tallo<br />

para formar un artejo craso. Espigas de 15-30 mm, generalmente<br />

con 6-10 artejos fértiles. Las flores son poco visibles<br />

y se agrupan en cimas, siempre en grupos de tres; a diferencia<br />

de las especies tetraploides del género (ésta es diploide,<br />

con 18 cromosomas) la flor central es algo más ancha y de<br />

mayor tamaño que las dos flores laterales; las anteras son relativamente<br />

pequeñas y las semillas de 1-1,3 mm. Comienza<br />

a florecer a finales de agosto o primeros de septiembre y resiste<br />

verde hasta primeros de noviembre, cuando otras especies<br />

del género ya se han marchitado.<br />

Especie de distribución atlántica litoral, propia de estuarios<br />

y costas bajas a los que alcanza de forma más o menos<br />

directa el flujo mareal, justo en límite entre el marisma inferior<br />

halófila y la marisma superior subhalófila. Generalmente<br />

coloniza cubetas y zonas de escaso hidrodinamismo sobre<br />

sustratos limo-arenosos. Conocida desde el sur de<br />

Escandinavia a la costa cantábrica. En la península ibérica se<br />

conoce en escasísimos enclaves en Lugo, Asturias, Cantabria<br />

y País Vasco. En la CAPV únicamente se conoce en dos<br />

estuarios: ría del Lea (Lekeitio) y Txingudi. En ambos estuarios<br />

la especie forma comunidades densas, pero de pequeña<br />

extensión y muy localizadas.<br />

La principal amenaza para esta especie la constituye la<br />

fragilidad de su hábitat, frente a posibles accidentes, tanto<br />

derivados de acciones humanas (como podrían ser vertidos<br />

o escapes fortuitos...) como de episodios catastróficos naturales<br />

como fuertes inundaciones. Esta especie está muy limitada<br />

por el nivel de inundación mareal, que no ha de ser<br />

excesivo, pero tampoco escaso y la presencia de substratos<br />

limo-arenosos.<br />

110<br />

KALTEBERAK • VULNERABLES

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!