Rodez - 1979 - Université de Provence

E la gloria a bel balans,
Capela de son mantel
Los qu'azaigon, clars e bels,
Lo terraire de lor sang.
Lor gesta de resplendencia,
Sempre los gardarà vieus,
Miradieus d'esbleujissencia,
Los que seràn ajassats
Pel sol que los a bressats.
Sempre en davans cal tustar
En nazardant lo dangier
Sens agachar de darrer:
Es par ora de comtar
Los que tombon dins la rega.
Sempre, sempre de davans!
Dins l'envan cal far sa plega
A la raissa de flambor
Que se lava nostre onor.
Lo que mert en s'ennautar,
Coma un crane chivalier,
Al drudige batalher,
Sempre se deu de cantar:
Lo que tomba en plene sega,
Lo que tomba en aparant
De son sang, sens credar grega,
La rassa e lo terrador,
Li cal que de venjedors!
An pas d'estre sepelits
Dins l'amargansa dels plors,
Los que son morts en punhor
Dins l'estorn enferonit.
Son quilhats a cap de penna
Dins l'orgulh de gloria e d'or;
Per record, sonca las femnas
Podon, sur lors noms bruzents,
Samenar las flors del temps.
Dins la gloria e l'estrambord,
Los grands morts de mort solenna,
Sus las auturas del temps
Son quilhats eternament.