31.05.2013 Views

L'uomo e il cielo stellato - Astrocultura UAI

L'uomo e il cielo stellato - Astrocultura UAI

L'uomo e il cielo stellato - Astrocultura UAI

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Poche righe più avanti Cremuzio Cordo incomincia la descrizione della ciclica<br />

conflagrazione universale , l’ekpyrosis, che ricorda per certi versi l’eterno<br />

ritorno niciano.<br />

“ et cum tempus advenerit, quo se mundus renovaturus extinguat, viribus<br />

ista se suis caedent et sidera sideribus incurrent et omni flagrante materia<br />

uno igni quicquid nunc ex disposito lucet ardebit. Nos quique felices anima<br />

et aeterna sortitae, cum devisum erit iterum ista moliri, labentibus cunctis<br />

et ipsae parva ruinae ingentis accessio in antiqua elementa vertemur »<br />

“ E quando verrà tempo che l’universo si estinguerà per rinnovarsi, le cose<br />

che vedi si autodistruggeranno, le stelle cozzeranno con le stelle, tutta la<br />

materia prenderà fuoco e le varie luci del firmamento divamperanno in un<br />

incendio solo. Anche noi, anime beate e partecipi dell’eterno, quando piacerà<br />

al dio di iniziare un nuovo ciclo e sarà tutto rovina, anche noi allora,<br />

piccola goccia nel marasma cosmico, torneremo a dissolverci negli<br />

elementi primordiali.”<br />

Seneca sostiene che non c’è consolazione più grande nella vita che essere<br />

immersi nel <strong>cielo</strong> <strong>stellato</strong>. La contemplazione dei fenomeni celesti è una grande<br />

salvezza. Anche durante l’es<strong>il</strong>io scrisse nella Consolatio ad Helviam matrem :<br />

“Proinde, dum oculi mei ab <strong>il</strong>lo spectaculo cuius insatiab<strong>il</strong>es sunt non<br />

abducantur, dum mihi solem lunamque intueri liceat, dum ceteris inhaerere<br />

sideribus, dum ortus eorum occasusque et intervalla et causas investigare vel ocius<br />

meandi vel tardius, spectare tot per noctem stellas micantis et alias<br />

inmob<strong>il</strong>es, alias non in magnum spatium exeuntis sed intra suum se circumagentis<br />

vestigium, quasdam subito erumpentis, quasdam igne fuso praestringentis aciem,<br />

quasi decidant, vel longo tractu cum luce multa praetervolantis, dum cum his sim<br />

et caelestibus, qua homini fas est, inmiscear, dum animum ad cognatarum rerum<br />

conspectum tendentem in sublimi semper habeam, quantum refert mea quid<br />

calcem?”<br />

“Per questo, purché i miei occhi non siano privati di quello spettacolo di cui sono<br />

insaziab<strong>il</strong>i, purché mi sia consentito di guardare <strong>il</strong> sole e la luna, purché io possa

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!