C:\Documents and Settings\Administrator\Desktop\Angelicum ...

DOMINICA 319
320
Anno C (p. 1166): AG 295 (cf. OCO 371)
VIII a
BbbgvbbbbGÚkvbbygvbbhv}vbbbbbtfvbbGhvvGhbbb{vbgvvbgvbbbbbhvbbbbbgvbbbbbbhKlvvbijvbbbGhbbbbvbbbbjvbbbbhbbbbbbõ
Ne tíme- as, Ma- rí- a, inve-ní-sti grá- ti- am a-pud
BbbbgvbbbFgvbvgvbbbb]vhvvbbgvvb×tdvvfGhvbbbrdvvsbbv{vbbsvbbbbbDfvvGhvvhvbbbbbgvbbbFgvbbbb5b$b@bbbbÍÌvbbbbrdvvbbbbbbFgbbbbõ
Dómi-num: ecce con-cí- pi- es et pá- ri- es fí- li- um, al-le-
Bbbbbbgvbgbbbbb}bbbvvbbgbbvbbbbhvbbGÚkbvbbkbb}bbbbbbkvbkvvkvbbbbbbbbjbbbbbbbbkbbbbbbbbbhbbbbbbbbgbvbbbgbbbbbbbb}xvvvvvbbcbbb
lú-ia. C. Magní-fi-cat * á-nima me- a Dómi-num.
PRECES
Redemptórem nostrum Iesum Christum, † qui est via, véritas, et vita,
supplíciter rogémus, dicéntes: Veni et mane nobíscum, Dómine.
Iesu, Fíli Altíssimi, qui Vírgini Maríæ per Gabriélem annuntiátus es,
–– veni ad regnándum super plebem tuam in ætérnum.
Tu, Sancte Dei, cui Præcúrsor in sinu Elísabeth exultávit,
–– veni ad dandum univérso mundo gáudium salútis.
Iesu, Salvátor, cuius nomen Ioseph viro iusto ab Angelo revelátum
est,
–– veni ad pópulum tum salvum faciéndum a peccátis eórum.
Lumen mundi, quod Símeon et omnes iusti expectábant,
–– veni ad consolándum nos.
Oriens indefíciens, quem nos ex alto visitatúrum prædíxit Zacharías,
–– veni ad illuminándum illos, qui in umbra mortis sedent.
Oratio ut ad I Vesperas, p. 301.
PSALMODIA
FERIA II HEBDOMADÆ I
Ad Officium lectionum
Ant. 1 AG 171 (cf. OCO 410)
VIII a
BbbbbhvvF%vvvvbbbgvvbbGh}vvbfvvgvvfv{vbbbrÌsvvdvvbbbbbbfvvgvbbfvbbbGhvvbbbhvbbbbbbbhvbbbbbbõ
Salvum me fac, Dómi-ne, prop-ter mi-se-ri-cór-di- am
vbbbbbgvbbbgbbbbbbbbbbbb}vvvbbbbgvhvbbbb¨cbbbbvvvvvbvvvvvvvvvvvbbkvbbbzlvbb¨vbkbb}vbbbb¨vcccvvø
tu- am. Ps. Dómine, ne in furóre tuo árgu- as me, * neque in ira
Bbbbkvbbbkbbbvkvbbbbjvbbbkvbbxhvb¥vbbg}vxkvh}xxxccccccvvbbb
tu- a corrí-pi- as me. [flex]
Psalmus 6
[Dómine, ne in furóre tuo árguas me, *
neque in ira tua corrípias me.]
Miserére mei, Dómine, quóniam infírmus sum; *
sana me, Dómine, quóniam conturbáta sunt ossa mea.
Et ánima mea turbáta est valde, *
sed tu, Dómine, úsquequo?
Convértere, Dómine, éripe animam meam; *
salvum me fac propter misericórdiam tuam.
Quóniam non est in morte qui memor sit tui, *
in inférno autem quis confitébitur tibi?
Laborávi in gémitu meo, †
lavábam per síngulas noctes lectum meum; *
lácrimis meis stratum meum rigábam.
Turbátus est a mæróre óculus meus, *
inveterávi inter omnes inimícos meos.