C:\Documents and Settings\Administrator\Desktop\Angelicum ...

FERIA V 567
568
HEBDOMADA III
Ant. 2 Poissy MS, fo. 65 r ; cf. AJ 1: 67 (cf. OCO 418)
BbbfvbbgvvGhvvtf}vbbbbgvvrdvvwabbb{vfvvgvvbbgvvbfvvbbbbbbb}bbbbbbbbfvvvbbbGYvbbbbbbhvvvbhbbö
Bene-díctus Dómi- nus in æ-térnum. Ps. Usquequo, Dó-
Bb¦vcvvvvbbbhvvbbbxjv¦vhvvbbxgv¦vbhbbbbbbbbbbb}vbb¦vvvvvvvvvvvvvvvvbvvbhvfvbbbbGYvbbbxgv¤vf}
mine, abscondéris in fi- nem, * exardéscet sicut ignis i-ra tu- a?
VI
[Usquequo, Dómine, abscondéris in finem, *
exardéscet sicut ignis ira tua?]
Memoráre quam brevis mea substántia. *
Ad quam vanitátem creásti omnes fílios hóminum?
Quis est homo qui vivet et non vidébit mortem, *
éruet ánimam suam de manu ínferi?
Ubi sunt misericórdiæ tuæ antíquæ, Dómine, *
sicut iurásti David in veritáte tua?
Memor esto, Dómine, oppróbrii servórum tuórum, *
quod contínui in sinu meo, multárum géntium,
quo exprobravérunt inimíci tui, Dómine, *
quo exprobravérunt vestígia christi tui.
Benedíctus Dóminus in ætérnum. *
Fiat, fiat.
V
Ant. 3 PM 197 (OCO 418)
I b
BbbbsvvbbdvvfvvbtÍdb}vbbbbfvvbbbdvbbbbvSfbbsbbwabb{vbbbwavvvvbfvvgvvhvbbbbgvvbbfvbbbbbbbbgvvbbbfvó
Convérte- re, Dó-mi- ne, et depre-cá-bi- lis e-sto
Bbbdvvbfvvbbbgvvbrdvvbsvbbbbsvbbbbb}vvbbbbbbfvbbbbGYvbb¦vvvvvvvbbhv»vxjvvbbb¦vbbbhvbbbbbbbbxgv¦vhbb}bbbbhbbbö
su-per servos tu- os. Ps. Dómine, refúgium factus es no- bis * a
Bb¦vcccccbbhvbbgvbbfvxGYv¥vgbbbbbbb}vxhvg}xxxxcbbb
generatióne in genera-ti- ó- nem. [flex]
Psalmus 89
[Dómine, refúgium factus es nobis *
a generatióne in generatiónem.]
Priúsquam montes nasceréntur †
aut gignerétur terra et orbis, *
a sǽculo et usque in sǽculum tu es Deus.
Redúcis hóminem in púlverem; *
et dixísti: « Revertímini, fílii hóminum ».
Quóniam mille anni ante óculos tuos
tamquam dies hestérna quæ prætériit, *
et custódia in nocte.
Perfúndis eos somno, *
erunt mane sicut herba succréscens:
mane floret et crescit, *
vespere décidit et aréscit.
Quia defécimus in ira tua, *
et in furóre tuo turbáti sumus.
Posuísti iniquitátes nostras in conspéctu tuo, *
occúlta nostra in illuminatióne vultus tui.
Quóniam omnes dies nostri evanuérunt in ira tua, *
consumpsimus ut suspírium annos nostros.
Dies annórum nostrórum sunt septuagínta anni, *
aut in valéntibus octogínta anni,
et maior pars eórum labor et dolor, *
quóniam cito tránseunt, et avolámus.
Quis novit potestátem iræ tuæ, *
et secúndum timórem tuum indignatiónem tuam?
Dinumeráre dies nostros sic doce nos, *
ut inducámus cor ad sapiéntiam.
Convértere, Dómine, úsquequo? *
Et deprecábilis esto super servos tuos.
Reple nos mane misericórdia tua, *
et exsultábimus et delectábimur ómnibus diébus nostris.