C:\Documents and Settings\Administrator\Desktop\Angelicum ...

FERIA II 639
Quóniam lacob elégit sibi Dóminus, *
Israël in pecúlium sibi.
Quia ego cognóvi quod magnus est Dóminus, *
et Deus noster præ ómnibus diis.
Omnia quæcúmque vóluit Dóminus, †
fecit in cælo et in terra, *
in mari et in ómnibus abýssis.
Addúcens nubes ab extrémo terræ, †
fúlgura in plúviam facit, *
prodúcit ventos de thesáuris suis.
Qui percússit primogénita Ægýpti *
ab hómine usque ad pecus.
Misit signa et prodígia in médio tui, Ægýpte, *
in Pharaónem et in omnes servos eius.
Qui percússit gentes multas, *
et occídit reges fortes:
Sehon regem Amorrhæórum, et Og regem Basan, *
et ómnia regna Chánaan.
Et dedit terram eórum hereditátem, *
hereditátem Israël pópulo suo.
PSALMODIA
Ad Laudes matutinas in die 24 decembris
Ant. 1 AG 321 (cf. OCO 375)
III b
VbbbbdvvbbFhvvbbbhvbbhv}vbbygvvFhvbvygvvdvÍÌvvbDgvvbfvbbbbdvvbbbbbavvSdvbbbdbv]vbbdvvbbfvbbö
Tu Béthlehem ter-ra Iu- da non e- ris mí-nima: ex te
Vbbhvbbhvvbbbhvvbfvbbbbhvvbbdbbv{vbbbdvvbfvvdvvbbbbdvbbdvvdvvvvbbbdvvbesvvbbdvvbbesvbbbbabbbbbbbbb}vóv
e-nim éx- i- et dux qui re-gat pópu-lum me- um Is-ra- ël.
VvvvvbbdvbbbFhvbb¦ccvbbhvvbbbbbbzjvbbbb¦vbbbbhvvbvxgv¦vbh}vb¦cccccccbbhbbbô
Ps. Dómine, refúgium factus es no- bis * a generatióne in genera-
640
HEBDOMADA IV
Vbbfvbbxhv¦vtfb}vxhvf}xxxxxxxxvbbbb
ti- ó- nem. [flex]
Psalmus 89
[Dómine, refúgium factus es nobis *
a generatióne in generatiónem.]
Priúsquam montes nasceréntur †
aut gignerétur terra et orbis, *
a sǽculo et usque in sǽculum tu es Deus.
Redúcis hóminem in púlverem; *
et dixísti: « Revertímini, fílii hóminum ».
Quóniam mille anni ante óculos tuos tamquam
dies hestérna quæ prætériit, *
et custódia in nócte.
Perfúndis eos somno, *
erunt mane sicut herba succréscens:
mane floret et crescit, *
véspere décidit et aréscit.
Quia defécimus in ira tua, *
et in furóre tuo turbáti sumus.
Posuísti iniquitátes nostras in conspéctu tuo, *
occúlta nostra in illuminatióne vultus tui.
Quóniam omnes dies nostri evanuérunt in ira tua, *
consúmpsimus ut suspírium annos nostros.
Dies annórum nostrórum sunt septuagínta anni, *
aut in valéntibus octogínta anni,
et maior pars eórum labor et dolor, *
quóniam cito tránseunt, et avolámus.
Quis novit potestátem iræ tuæ, *
et secúndum timórem tuum indignatiónem tuam?
Dinumeráre dies nostros sic doce nos, *
ut inducámus cor ad sapiéntiam.
Convértere, Dómine, úsquequo? *
Et deprecábilis esto super servos tuos.
Reple nos mane misericórdia tua, *
et exsultábimus et delectábimur ómnibus diébus nostris.
Lætífica nos pro diébus quibus nos humiliásti, *
pro annis quibus vídimus mala.