C:\Documents and Settings\Administrator\Desktop\Angelicum ...

FERIA IV 443
Cogitávi dies antíquos, *
et annos ætérnos in mente hábui.
Meditátus sum nocte cum corde meo, *
et exercitábar, et scopébat spíritus meus.
Numquid in ætérnum proíciet Deus, *
aut non appónet, ut complacítior sit adhuc?
Aut defíciet in finem misericórdia sua, *
cessábit verbum a generatióne in generatiónem?
Aut obliviscétur miseréri Deus, *
aut continébit in ira sua misericórdias suas?
Et dixi: « Hoc vulnus meum, *
mutátio déxteræ Excélsi ».
Memor ero óperum Dómini, *
memor ero ab inítio mirabílium tuórum.
Et meditábor in ómnibus opéribus tuis, *
et in adinventiónibus tuis exercébor.
Deus, in sancto via tua; *
quis deus magnus sicut Deus noster?
Tu es Deus qui facis mirabília, *
notam fecísti in pópulis virtútem tuam.
Redemísti in brácchio tuo pópulum tuum, *
fílios Iacob et Ioseph.
Vidérunt te aquæ, Deus, †
vidérunt te aquæ, et doluérunt; *
étenim commótæ sunt abýssi.
Effudérunt aquas núbila, †
vocem dedérunt nubes, *
étenim sagíttæ tuæ tránseunt.
Vox tonítrui tui in rota; †
illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ, *
commóta est et contrémuit terra.
In mari via tua, et sémitæ tuæ in aquis multis; *
et vestígia tua non cognoscúntur.
Deduxísti sicut oves pópulum tuum *
in manu Móysi et Aaron.
444
HEBDOMADA II
Ant. 2 AG Add. 13** (cf. OCO 415)
I a
Bbavvbbbbbsbbbbb\bbbSØh7vvbbhbb}vbbygvvbbbhvvbgvvbbbbbfvvvgvvrdvvbbsv{vbbsvvbbbdvvbbbfvbbbbbõ
Ex-sul- tá- vit cor me- um in Dómi- no, et ex- al-
BbbbGhvvbbtfvvbbgvvbbbbbbrdvvbbbwavvbbSfvvfbbbbv{vbbDfvvbbbbbbgvvbrdvvbbsDfbbvrÌav{vbbbsvvbavvSfvvbbfbFgvò
tá- tum est cor- nu me- um in De- o me- o, qui- a læ- tá-
Bbfbb\bbbghgbhjhbbbb{vhvvbgvvrdvvbgvvrdvbbbsvbbbsbbb}bbvbfvbbbbbbGYvbbb¦vvvvbbhvbbbb»bbxjvbbbb¦vbbbbbbbbbbhbbbbbbbbbbõ
ta sum in sa-lu- tá- ri tu- o. C. Exsultávit cor me- um in
Bbbxgvbbb¦vbbhbbbb}bbb¦vvvvvvvvvvccccccvbhvvvbbgvbbfvbbbbbbxGYv¥v5b$#@}bbxhvg}
Dómino, * et exaltátum est cornu meum in De- o me- o. [flex]
[Exsultávit cor meum in Dómino, *
et exaltátum est cornu meum in Deo meo;]
dilatátum est os meum super inimícos meos, *
quia Iætáta sum in salutári tuo.
Non est sanctus, ut est Dóminus, †
neque enim est álius extra te, *
et non est fortis sicut Deus noster.
Nolíte multiplicáre loqui sublímia, *
gloriántes;
recédant vétera de ore vestro: †
quia Deus scientiárum Dóminus est, *
et ipsi præparántur cogitatiónes.
Arcus fórtium superátus est, *
et infírmi accíncti sunt róbore;
repléti prius pro pánibus se locavérunt, *
et famélici saturáti sunt;
donec stérilis péperit plúrimos, *
et quæ multos habébat fílios, infirmáta est.
Canticum 1 Reg 2: 1–10