rA'NT kt exi'[;A\avervnt l OANNES ])EPROTTL - JScholarship

4 LEGES SACRAE
oGnQia anr\Q'ipv%o xoig acpiSQVfiivotg' o&ev %al ev xatg JavaiGi,' MaQX^vQOfiat,
Ss Zrjvbg 'EfQ%SLOV 'jfvxQag naQ aig 6 /3coft6g oiitoj lSq^v&i:) no%i. Unde fortasse
etiam proximum praeceptum fjteSs %b nvQ av^an^^lsv explicandum est.
Sane de praecepto ne quis ignem in delubro incendat, primo nemo non
cogitabit (cf. n. 62 v. 21 et n. 95 in.), sed repugnat articulus, e quo certum
cj:Uendam ignem velut deae sacrum dici coUegeris; fortasse igitur de
igne divino in oaerimoniis quibusdam adhibendo agitur. Prorsus dubium
quid litteris hoi, . . . v lateat: ol e%a6v supplevit Kirchh., ot ex %ov LolL,
sed hoc et alia quae excogitari possunt supplementa, nisi integram restituas
sententiam, irrita sunt,
V. 8—^13 ut gravissimi sunt ad arcis topographiam, ita difficilHmi
ac mea quidem sententia minime expediti, quare consulto nullum fere
supplementum in textum recepi. Priorem sententiam negativam esse, quamquam
oontinuTim iLIud %at v. 9 aliquatenus repugnare videtur, fiijde quod
V. 11 legitur, docet. Itaque per se faoiUimum videtur supplementum f»\s
ayev^ fie\8sv e% %d vs]b %rh, attamen reiciendum est, quia de multo leviore
delicto agi trium obolorum poena (v. 12) apparet.-^^) Korte sane ut supplementum
illud tueretur, illo aysv non hierosyliam dici, sed id modo interdici
coniecit, ne quid e partibus hostiae aliisve donis sacris secum asportarent.
Sed non modo id uno verbo ayeiv nuUo modo significari potest, sed
etiam si hanc offensionem scribendo fi\e (piqei^fij] fii,e\Sev %%l.^^) tolli posse
Keilio concedas, ipsa sententia cum diHgentissima iUa quae sequitur locorum
definitione et circumscriptione pessime convenit. Multo melius et cum
hac et cum illa poena convenit id, quod et Doerpfeldio et Wilhelmio et
Michaeli in mentem venit fi[£ oqsv] conitmctum praesertim cum speciosa
sequentium restitutione ^*) a Wilhelmio proposita fiLe\%aiav %o v^eb i %al %b
nQb\g ea fjieydX\o ^[o]fio quamquam ne haec quidem eerta esse patet. Lacunam
deinde v. 10 Purtwangler eumque secutus Korte expleverunt legendo
iv%bg %d %\v%lo %al %a%a li\dnav %b Jiexa^ofineSov coU. et Hesych. %vKlog'
7tsQi§olog et antiquae de mysteriis Eleusiniis legis (n. 3) C v. 30 sqq.
ev neQi^\6lo\i, xot. vo%6&]ev %o %eg 'A&evaia\g aQyaio vs^b ifi nolet.. At
non modo ante ATTAN litteram H fuisse non videri testatur WUhelm,
sed etiam sufficere Hesychii glossam ut in arce peribolum fuisse uno nomine
Kv%Xog designatum credamus, summo iure negavit Michaelis, ac mea
quidem sententia e loco illo legis Eleusiniae, si quiequam coUigi potest
— neque enim certum est supplementum (v. p. 16 sq.) — id coUigendum
videtur peribolum illum non esse nominatum %v%iov. Michaelis ipse non
dubitat quin legendum sit ev%bg %o K^eKQonio'^^^ %al av\a ndv %b lie%a%6fi-
18) cf. n. 34, qua lege oivis v,6xrmv t) tpiQav ri r&v aitsiQrjfiivcnv multatmquinquaginta
draohmis.
19) M omissum Keil comparat cttm scriptura rb(fi,) nQvraviv, quam bis v, 23 sq.
restituit, sed restitutio non certa est.
20) quae eo magis arrident, quod ooniunctio v,ai ita non iam offendit;
quamquam remanet •xal vor6&sv ubi potius fi,7iSi exspeotes.
21) situm erat hoc delubrum prope tt/v rmv %oq&v XQ^araaiv (v, Arx ad
Paus. 27, 13 p, 72 cum tab. XXVIIH).