rA'NT kt exi'[;A\avervnt l OANNES ])EPROTTL - JScholarship

6 LE6BS SACRAE
V. 13—17. Doerpfeld verbis ol'Kr]fJi,a %afuelov oellam posteriorem aerariumque
templi, quod iatrare sacerdotes vetarentur, significari existimavit.
Sed rectissime hanc interpretationem — vel propter articulTim omissum
— reiciendam esse Dittenberger ostendit simileque praeceptum atque in
sequentibus {fit,r]S\ tnvsveG&ai) latere intellexit, seilicet ne sacerdotes ministraeque
earum cellam haberent in arce penariam; lanvevea&ai (pro invsvs-
G&ai) a LoUingio restitutum est et vix quicquam aliud restitui potest.
Videtur igitur sacerdotibus interdici, ne fumo ad cenam parandam utantur
(cf. quae ad v. 5—6 adnotavi). ^'^)
V. 17. %d ol%rjfA,a%a %d iv %wi 'E%a%of4,nsSwt, duo Ula conclavia esse
quorum fundamenta in ruinis templi inter cellam posteriorem et anteriorem
eruta sunt, Doerpfeld iudicavit, ipsius tamen tituli locutio non minus
Kortii interpretationi favet qui propria aedificia intellegit. Utique thesaurorum
loca dici voce &edG&aL apparet; de munere eos aperiendi cf. etiam
decr. de quaestoribus reliquorum deorum IG- I 32 v. 15sqq.: oi^oi Se %afiisvovxwv
ifi noXsi, iv rmt. 6niG&oS6fjiwi, xd xwv &swv f^Qr\ft,axa — — %ul
Gvvavoiy6vxmv %ca, GvyKXsiovxwv xag &vQag xov 6nia&oS6fiov %al avGGrjixat,v6G&av
xoig %wv %rig A&rjvaiag rafiiatg.
V. 22 sqq. Korte ita supplevit: sGnQ\d%xs\v Sh xb{fi) n\Qv\xavt,v: a\v
Ss fii, %a\xd xd vofit,S6fiEva\ ev&^vvsa&^ai,' (pa\i\vsv Ss xb(fi) 7r\Qvxavi,v xd
dStKifiaxa xotg\ xafjiiaai, %d iv %oi, Xi&oi \ysyQaft,fi,ivci\, quorum partem aliquatenus
certam recepi; sed supplementum Ta(ft) nQvxavtv quo reliqua pars
nititur quamvis acute excogitatum dubitationi valde obnoxium; eiusmodi
enim scriptirram, etsi in titulis publicis antiquissimis inaudita non est,
coniectura tamen inscriptioni ceteroquin talibus liberae inferre lubricum
est.
2, Tria fragmenta marmoris Parii candidi, quod olim mensam sacram sustinuisse
videtur, ernta Eleusine. Fragmentum prinoipale (a) edd, Pittakis Eph.
Arch. 1860 n, 3798, Lenormant Becherches Archeologiques d Eleusis p, 70 sqq,,
A. Mommsen Heortologie p. 257 sq. {Feste der Stadt Athen im Altertum p. 196 sq.),
Kirchhoff J(x I 5 Velseni et Koehleri apographis usus, Eoberts Introduction to
Greeh epigraphy n. 65, Michel Becueil 670; cf. praeterea quae de lectione mensurisque
lapidis adnotaverunt Miohaelis Arch. Zeitung 1867 p. 9 et 0. Rubensohn
Die Mysterienheiligtiiiner in Eleusis und Samothrake p. 33 sqq. et p. 196 sq. —
Fragmentum b edd. Kirohhoff IG 1 suppl. p. 57 ex apographo LoIIingii qui eiusdem
esse lapidis viderat^ neglecto tamen primo versu, integrum ego in dissertatione
p. 7 usus eotypo ohartaoeo quod mihi a. 1892 misit J. M. Paton Americanus, et
coniunxi cum lapide maiore. — Fragmentum tertium (c), quod publici iuris feoerat
Skias 'Ecp. kQ%. 1894 p. 169 n, 9, angulum dextrum superiorem lapidis fuisse
vidit Johannes de Prott totumque iam titulttm lapide accuratissime descripto et
delineato repetivit et commentario dootrinae pleno instruxit MAI XXIV (1899)
p, 241 sqq.
27) Stengel in litteris olim ad me datis verbum ad eam substautivi iV-vog
significationem rettulit, qua sterquilinium dicitur, sed signifloationem, quae uno
Aristophanis looo (Hes. s. v, 'AQiarocpavrig Ss iv Kcav,dXco %al rbv xoxQ&va
ovrag stTtsv cf. Poll. V 91) in conexu ceteroquin ignoto ocourrit, in legem publioam
transferre dubito; tum potius voce iTtvog etiara lucernam vel taedam significari
notandum videtur, of. Arist. Pac, 841 et Ael. N. H. II 8.