rA'NT kt exi'[;A\avervnt l OANNES ])EPROTTL - JScholarship

8 LEGES SACRAE
sive hinc sive a voce IsQonoiovg genetivum 'EXevaiviwv pendere putamus ),
ea sacra, quae ante certaminum celehrationem fiant, lege constitui veri
persimile est; nQoxiXsia tum idem fere valet, quod in ratione epistatarum
IG- II 814 a 37 nQO&vfjiaxa xfig eoQ%rig.
V. 3 in, litteris EY5IN vooem quae stirpem nominis Eleusinii contineat,
latere patet; feriarum nomen iam v. 2 adest, locum autem quo
sacra fierent, commemorari oportet. lam cum supplementum iv ^EXi\svaiv\i,:]
lacunae, quae a sinistra hiat, vix sufficiat, scribendum videtur sv %oi, EXsvaiviot,
i neque enim fanum Eleusine ipsa situm item 'EXsvaiviov vocatum
esse recte negatur. •'^^)
Deinde di quibus sacra fiant, enumerantur. Quorum duo esse genera
vel ohiter inspicienti apparet. Di enim proprie mystici non nisi a medio
V. 4 oceurrunt, antecedunt di deaeque per se a mysteriis aUeni, una tamen
oum illis in fano oulti.
Ac primum quidem P^Et, id quod iam Lenormant proposuerat eoU.
Aristoph. Thesm. 296 sqq, EvisG&s %alv &eafiocp6QOt,v %y ^ifjfiri^Qi, %al %y
K^QTj %al %w HXomw %al x'?j KaXXiyeveia %al x-^ KovQO%Q6fpix ^Fyy %al %m
'EQfj,-tj %al %aig XaQiaiv, esse scribendum ac reiciendam coniecturam 'E%d%\st.,
quam Eobert acuta argumentatione defendit**), spatium lacunae nunc demum
constitutum docet. Nec mira est haec simUitudo cultus Eleusinii et
Thesmophoriorum, immo facile explicatur origine eorum cognata, de qua
egregie disseruit Prott.
V. 3 extr. ego olim 'A&r]vaiai:^ovv suppleveram coll. n. 4 v. 40 (vid.
paulo infra), sed ita lacuna non expletm-; Prott igitur \Hi,nno&oov%t. %qi\6v
proposuit, et sacrificari Eleusiniis Hippothoonti filio Neptuni statim post
in titulo commemorati, eponymo tribus cui Eleusis ascripta erat, per se
satis yeri simile est, sed obstat quod, etsi tale sacrificium in rationibus
Eleusiniis quarti a. Ghr. n. saeouU oceurrit-'^), in antiquiore tamen lege
(n. 4) inter deos sacrificiis oolendos nulla eius mentio fit; altera ex parte
menta velut XQcoroXsia (Phot. 469, 7 •aQortoXsia • rd ditaQyfiara rilg Xsiag a rolg
&sots &vsri&saav. rj a't, r&v •xaQit&v aitaQ^al olov TtQcoroXrjCa) veri similia sunt.
12) iUud Prott, hoc Kirchhoff et A. Mommsen praetulerunt; utrumque posse
fieri puto, sed quoniam Athenis diversa fuerunt genera hieropoeorum, nesoio an
praestet ooniungere tos hisQOTtotbg 'EXsvaiviov, of. etiam quae de hac re exposui
Bhein. Mus. LI p. 219 sqq., ubi tamen p. 224 reote monui ne instituta aetatis
Perioleae prioribus temporibus temere vindicaremus. Sed 'iSQO^jioiovg 'EXsvaivitov
xal fwarriQimv, quos finxit A. Mommsen, unquam fuisse incredibile est.
13) oerto ni fallor testimonio sunt rationes Eleusiniae Jff H834c, ubi de
operibus Bleusine faotis v. 80/81 legitur fespofi acpovSvXov •fjQ^dfis&a xofii^siv
SsvriQa cp&i[vovrog fiia&bg rotg S\svysaiv •xdXiv ToCTor anb rov 'EXsvatviov
et iam desunt reliqua, sed oum locus quo aqi6vSvXos vectus est, Eleusis
sit, verba TtdXtv rovrov d^xb rov 'EX. ad fanum Bleusine situm non referri non
poBSunt, of. n. 4 v. 31. Paulo incertior natura est aliorum testimoniorum: IG
II 834b ool. I V. 6 (Eubensohn 1. o. p. 77sqq. oum adii. p. 24) et IG I suppl. 225 f.,
'Ecp. Iqx- 1896 p. 99 n. 12 (apud me n. 6), Aristides I p. 421 Dind. (Prott p. 250,1),
cf. etiam Andoo, I 132.
14) de Gratiis Atticis in Comment. Mommsen. p. 143 sqq.
15) IG II suppl. 834 b 11 78 vid. infra p. 24 not. 22.