Reacties - COC

2. DE ONDERWIJSORGANISATIE
• Autonomie
Het Gemeenschapsonderwijs
Inzake autonomie is het Gemeenschapsonderwijs van mening dat het begrippenkader niet erg
duidelijk is. Met ‘lokale niveau’ bedoelt de minister het niveau van de school en wellicht ook dat
van de scholengemeenschap. De term ‘mesoniveau’ wordt in de didactiek gebruikt voor het
schoolniveau; in het BDGO van 14 juli 1998 staat het begrip voor de scholengroep, terwijl de
minister hier wellicht (ook) doelt op het niveau van het net of de koepel.
Het Gemeenschapsonderwijs wil uitdrukkelijk - zoals eerder gesteld - de scholengroep als meest
werkbare samenwerkingsvorm behouden.
De scholengroep moet als inrichtende macht behouden blijven. Scholengemeenschappen kunnen
enkel geformaliseerd optreden als overleg- of adviesplatformen en niet als beheerstructuren, met
dien verstande evenwel dat beslissingen van de scholengroep die afwijken van het advies van de
scholengemeenschap gemotiveerd moeten worden.
Wat het genereren van werkingsmiddelen betreft, wenst het Gemeenschapsonderwijs de
nettendiscussie te verlaten. Wij stellen een regeling voor die uitgaat van volgende principes:
- een basisfinanciering voor elke school;
- bijkomende financiering op basis van leerlinggerichte kenmerken;
- bijkomende financiering op basis van schoolgerichte kenmerken;
- bijkomende financiering voor die scholen die de vrije keuze waarborgen in een open pluralistisch
netwerk en dus ook de keuze aanbieden tussen de verschillende levensbeschouwelijke vakken.
Inzake het besteden van de middelen is het Gemeenschapsonderwijs voorstander om één grote
ontkleurde enveloppe aan de scholengroep toe te kennen, waarbij de middelen flexibel aangewend
kunnen worden, mits outputcontrole.
Deze outputcontrole moet rekening houden met de input- en contextvariabelen.
OVSG
OVSG gaat ervan uit dat lokale autonomie moet vertrekken van het subsidiariteitsprincipe maar
stelt vast dat de realiteit van het overheidsoptreden ons een veel sterkere centrale sturing naar het
lokale niveau toont – zonder het niveau van de inrichtende macht daarin te erkennen - dan wel
kansen biedt aan de lokale creativiteit.
Wij stellen verwonderd vast dat de minister minder inkleuring wenst te geven aan de toegekende
middelen omdat de middelen die zij op dit ogenblik toekent meer dan vroeger nog gekleurd zijn.
Het lokaal anders invullen van uren dan de centrale overheid zich had voorgesteld is het resultaat
van lokale autonomie. Als men lokaal maar mag invullen wat men centraal wenst …..
POV
De discussie omtrent de autonomie van scholen is een moeilijke discussie en kan niet
losgekoppeld worden van het beleidsvoerend vermogen van scholen.
Daarnaast moet duidelijkheid gecreëerd worden in hoe men de relatie ziet tussen:
- school – scholengemeenschap
- school – inrichtende macht
- scholengemeenschap – inrichtende macht
- scholen onderling
Inrichtende machten hebben een rol te spelen en moeten die kunnen blijven spelen. Hierin kunnen
eveneens afspraken gemaakt worden. Naar onze mening hebben inrichtende machten vooral een
verantwoordelijkheid op het vlak van:
- het beheer van roerend en onroerend goed
- de finale verantwoordelijkheid op het vlak van het personeelsbeleid, inclusief het toezicht op
de directeur
15