Dat <strong>die</strong> konstruksie van <strong>die</strong> tabernakel ‘n nuwe tyd inlui, word ook gesuggereer deur <strong>die</strong> datum waarop dit voltooi is: “En in <strong>die</strong> <strong>eerste</strong> maand, in <strong>die</strong> tweede jaar, op <strong>die</strong> <strong>eerste</strong> van <strong>die</strong> maand, is <strong>die</strong> tabernakel opgerig” (Eks 40:17). Hier<strong>die</strong> handeling is letterlik ‘n rewolusie in <strong>die</strong> verh<strong>ou</strong>ding tuss<strong>en</strong> God <strong>en</strong> <strong>die</strong> m<strong>en</strong>sdom. Vir God om onder Israel te “woon” is ‘n ommekeer van <strong>die</strong> onttrekking van <strong>die</strong> Goddelike te<strong>en</strong>woordigheid wat so promin<strong>en</strong>t in <strong>die</strong> oersiklus is: Adam <strong>en</strong> Eva wat uit <strong>die</strong> tuin gedryf word; Kain wat wegkruip vir God se te<strong>en</strong>woordigheid; aan <strong>die</strong> ander kant God in <strong>die</strong> verhaal van Babel; God se “neerdaal” om nie in geme<strong>en</strong>skap onder <strong>die</strong> m<strong>en</strong>s te kom woon nie, maar om hulle te verstrooi <strong>en</strong>, soos in <strong>die</strong> verhaal van Sodom <strong>en</strong> in <strong>die</strong> geval van Egipte, om hulle te vernietig. Anders gestel: saam met <strong>die</strong> beweging na ‘n verbondsgeme<strong>en</strong>skap, op<strong>en</strong>baar <strong>die</strong> verhoging van Jahwe ook ‘n beweging na ‘n sakrale geme<strong>en</strong>skap. Die boek vertel dus as’t ware <strong>die</strong> stadia in <strong>die</strong> neerdaal van <strong>die</strong> Goddelike te<strong>en</strong>woordigheid om vir <strong>die</strong> <strong>eerste</strong> keer onder e<strong>en</strong> van <strong>die</strong> volke van <strong>die</strong> aarde te kom woon. Dit is ‘n duidelike teruggryp na <strong>die</strong> toestand by <strong>die</strong> skepping. ‘n Bybelse teologie van <strong>die</strong> tabernakel sal fokus op <strong>die</strong> beloofde land as ‘n tipe van <strong>die</strong> rest<strong>ou</strong>rasie van Ed<strong>en</strong>, met <strong>die</strong> t<strong>en</strong>t, <strong>en</strong> dan later <strong>die</strong> tempel, wat aandui dat God onder sy m<strong>en</strong>se woon in <strong>die</strong> beloofde land. Die konstruksie van <strong>die</strong> tabernakel self, roep ook <strong>die</strong> skepping op. Dit is <strong>die</strong> moeite werd om op hier<strong>die</strong> punt vir ‘n oomblik te kyk na <strong>die</strong> ongelooflike teruggryp na Ed<strong>en</strong> wat in <strong>die</strong> tabernakel se inh<strong>ou</strong>d <strong>en</strong> administrasie na vore kom. • Die g<strong>ou</strong>d <strong>en</strong> oniks van Ed<strong>en</strong> verskyn byvoorbeeld weer in <strong>die</strong> tabernakel, waar g<strong>ou</strong>d in oorvloed gevind is <strong>en</strong> <strong>die</strong> oniksst<strong>en</strong>e n<strong>ou</strong> gegraveer is met <strong>die</strong> name van <strong>die</strong> seuns van Israel (Eks 28:9-12; cf 25:7). • Die boom van <strong>die</strong> lewe word gesimboliseer in <strong>die</strong> g<strong>ou</strong>e kandelaar met sy “stam”, sy “kelkies”, sy “knoppe” <strong>en</strong> sy “blomme” (Eks 25:31-40) • Gerubs word gevind tuss<strong>en</strong> <strong>die</strong> palms <strong>en</strong> blomme in <strong>die</strong> binnekamers, op <strong>die</strong> gordyne <strong>en</strong> <strong>die</strong> gordyn vn <strong>die</strong> tabernakel (Eks 26:1; 31; 36:8; 35), sowel as bo-op <strong>die</strong> ark van <strong>die</strong> verbond waar hulle uitgestrek aangebring is (Eks 25:18-22; ook 1 Kon 6:23-28). Hulle te<strong>en</strong>woordigheid wek onte<strong>en</strong>seglik <strong>die</strong> <strong>en</strong>gele wat <strong>die</strong> ingang na <strong>die</strong> tuin bewaar het aan <strong>die</strong> oostekant van Ed<strong>en</strong> se ingang (G<strong>en</strong> 3:24; Eseg 28:14). • Die opdrag aan Adam om <strong>die</strong> tuin te bewerk (‘ābad), <strong>en</strong> te bewaak (šāmar), is funksies wat ook geassosieer word met levitiese <strong>en</strong> priesterlike pligte (bv Num 1:53). • Adam se ord<strong>en</strong>ing van <strong>die</strong> <strong>die</strong>rewêreld deur hulle name te gee, korrespondeer met <strong>die</strong> priesterlike opdrag om te onderskei tuss<strong>en</strong> rein <strong>en</strong> onrein <strong>die</strong>re <strong>en</strong> <strong>die</strong> vasstelling van watter <strong>die</strong>re vir offerande gebruik kan word. • Die kultiese voorstelling van Israel wat kulmineer in <strong>die</strong> handelinge van e<strong>en</strong> gereinigde <strong>en</strong> heilige man, <strong>die</strong> Hoëpriester wat <strong>die</strong> allerheiligste e<strong>en</strong> maal per jaar kon binnegaan, is ook gepak met Adamitiese simbolisme. Die kleredrag van <strong>die</strong> hoëpriester simboliseer <strong>die</strong> koninklike heerlikheid van Adam (Eseg 28:13), wat later Judaïsme as geklee in lig, kon beskryf. • Die heiligdom van <strong>die</strong> Here, God se simboliese woonplek binne Israel, onder wie Hy sal “wandel” (Lev 26:26:12; G<strong>en</strong> 3:8), simboliseer <strong>die</strong> hoop <strong>en</strong> belofte dat Israel as nuwe Adam sal terugkeer na Ed<strong>en</strong>. Baie belangrik hier<strong>die</strong> mikro-skepping is <strong>die</strong> begin van ‘n poging aan God se kant om ‘n makro-skepping op te rig. In <strong>en</strong> deur hier<strong>die</strong> volk is God aan <strong>die</strong> beweeg na ‘n nuwe skepping vir almal. God se te<strong>en</strong>woordigheid in <strong>die</strong> tabernakel is ‘n stelling omtr<strong>en</strong>t God se bedoelde te<strong>en</strong>woordigheid in <strong>die</strong> hele wêreld. Die heerlikheid wat daar op<strong>en</strong>baar is, is bedoel om in <strong>die</strong> groter wêreld in te stroom. Die skyn van Moses se gesig na <strong>die</strong> belewing van Goddelike heerlikheid, moes <strong>die</strong> karakterk<strong>en</strong>merk van Israel as ‘n geheel word. Hulle moes in <strong>die</strong> groter wêreld <strong>die</strong> heerlike effekte van God se woon onder hulle uitstraal. As ‘n koninkryk van priesters het hulle <strong>die</strong> rol gehad om hier<strong>die</strong> heerlikheid te bemiddel vir <strong>die</strong> hele kosmos. As <strong>die</strong> verhaal van Eksodus sy einde bereik, is daar aansi<strong>en</strong>like vordering gemaak in <strong>die</strong> rigting van <strong>die</strong> vorming van God se volk. Hulle is n<strong>ou</strong> bevestig in ‘n formele verbondsverh<strong>ou</strong>ding met God <strong>en</strong> hulle het beide <strong>wet</strong> <strong>en</strong> tabernakel. Hulle lew<strong>en</strong>s het beide etiese vorming <strong>en</strong> liturgiese vorming gekry. Hulle het n<strong>ou</strong> net ‘n plek van hulle eie nodig.
Maar, om met God in j<strong>ou</strong> midde te lewe, gaan nie maklik wees nie. Hoe gaan hier<strong>die</strong> sondige sterflinge, sy onbeskryflike heiligheid hanteer? Die g<strong>ou</strong>e kalf het gewys: God is g<strong>en</strong>adig – maar Hy laat ook nie sonde ongestraf bly nie.
Change language