H01 - Inleiding - Vssd

Antwoorden 67
b. Tg wordt bepaald door zowel intra- als intermoleculaire factoren; zowel door de
ketenstijfheid als door de intermoleculaire interactiekrachten. Een stijvere keten
leidt, evenals een sterkere interactiekracht, tot een hogere glasovergangstemperatuur.
Type A heeft dus een hogere T g.
3.17. a. Een polymeer heeft de hoogste modulus in de glastoestand. De modulus
wordt dan bepaald door de intermoleculaire interactiekrachten tussen de ketens.
Deze zijn bijvoorbeeld Van der Waals interacties, waterstofbruggen of
dipoolinteracties. Allen zijn echter veel zwakker dan een metaalbinding. Door de
sterkere interactiekrachten in het metaalrooster heeft staal een hogere modulus
dan alle isotrope polymeren.
Overigens: alleen bij hoog geöriënteerde polymeren, waar de modulus wordt
bepaald door de covalente bindingen in de hoofdketen kan een polymeer een
hogere modulus hebben als staal.
b. In de glastoestand zijn de ketens ingevroren en wordt de modulus bepaald door de
secundaire bindingen tussen de ketens. In de rubbertoestand hebben de ketens
volledige rotatievrijheid en veranderen ze voortdurend van conformatie. Bij
belasting van een rubber bewegen de ketens mee wat leidt tot een veel lagere
modulus.
3.18. a. A heeft de hoogste modulus in de glastoestand en dus de sterkste
intermoleculaire interactie (zie PKK 3.1).
b. T g wordt bepaald door inter- en intramoleculaire interacties. B heeft een hogere T g
dan A, ondanks het feit dat A een sterkere intermoleculaire interactie heeft. Als
logisch gevolg moet B dus wel de sterkste intramoleculaire interactie hebben
(hoge ketenstijfheid).
3.19. Ketenstijfheid heeft te maken met intramoleculaire interacties, de hinder die
de keten van zichzelf ondervindt. De modulus in de glastoestand wordt bepaald door
de intermoleculaire interacties, de interacties tussen ketens. Verhoging van de
ketenstijfheid zal dus niet tot een verhoging van de modulus in de glastoestand
leiden.
4. Kristallijne polymeren
4.1. Al zijn de ketens regelmatig, dus in principe kristalliseerbaar, toch kan de
kristallisatie te langzaam zijn om onder normale omstandigheden tot een merkbare
kristalliniteit te leiden; het is dus een kwestie van kinetiek.
4.2. PC en PPE (Tg resp. 150 en 215 °C) zouden smeltpunten hebben van resp.: