1 Tabel. Inhoud van de monodisciplinaire raadpleging. - ME/CVS ...

Tabel. Klinische beoordeling van het effect van de revalidatie.
Centrum Klinisch resultaat van het revalidatieprogramma
UZ Leuven
UZ
Antwerpen
Het centrum zegt dat de outcome van de revalidatie van verschillende factoren afhangt zoals de tijd die patiënten nodig hebben om de revalidatie-adviezen
van het centrum te begrijpen en toe te passen en dat er wat dat betreft grote interindividuele verschillen zijn. Tot welk niveau van functioneren iemand
evolueert tegen het einde van de revalidatie hangt ook af van het baseline niveau van de patiënt vóór de behandeling.
Het centrum stelt vast dat socioprofessionele reïntegratie (binnen de termijn van de revalidatie) niet haalbaar is voor personen die reeds jarenlang CVS
hebben en/of arbeidsongeschikt zijn.
Een terugkeer tot op het premorbide niveau stelt het centrum bij niemand vast. Voor velen is dit ook niet wenselijk omdat patiënten voordien vaak overactief
waren. Bij de meeste patiënten stelt het centrum wel een verbetering vast. De meeste patiënten zeggen zich psychisch sterker te voelen, zich beter te
voelen, beter in het leven te staan en fysiek meer aan te kunnen. De meeste patiënten zeggen wel nog steeds evenveel klachten te hebben. Sommige
patiënten (het betreft vaak patiënten die overactief gebleven zijn) verslechteren. Het centrum stelt vast dat sommige patiënten die tijdens de revalidatie
blijven werken zijn nadien minder goed scoren op de inspanningsproef. Het centrum stelt vast dat patiënten die hun conditie opbouwen zoals aangeleerd
wordt bij de fysieke revalidatie, voldoende doseren en niet over hun mogelijkheden gaan, in principe verbeteren.
Het centrum merkt ook op dat de houding van de partner / de familie belangrijk is voor het al dan niet slagen van de patiënt. Indien de patiënt door zijn
omgeving bijvoorbeeld steeds aangemaand wordt om actief te zijn, kan hij of zij niet leren echt te rusten.
Het centrum zegt dat de “medical shopping” gestopt wordt. Er zijn zo goed als geen drop-outs. Daarnaast neemt de draagkracht bij de meeste patiënten in
die mate toe dat ze aan het einde van de revalidatie gestart zijn met geleidelijke activiteiten opbouw, bvb. op het vlak van kinesitherapeutische oefeningen
en huishoudelijk werk. Verdere opvolging door de eerste lijn wordt hierdoor mogelijk.
Verder stelt het centrum vast dat wat de klachten betreft, in de loop van de revalidatie aanvankelijk doorgaans eerst de algemene malaisegevoelens
verdwijnen (koortsgevoel, grieperigheid) en vervolgens het ziektegevoel en de pijn. Klachten die meestal het langst persisteren zijn de concentratie- en
geheugenproblemen. Geleidelijk aan voelt de patiënt zich ’s morgens beter uitgerust, besteed hij zijn tijd beter en vergroten de recuperatiemogelijkheden.
Terugvallen worden minder erg. Door de zelfredzaamheid die aangeleerd wordt tijdens de revalidatie leren de patiënten ook zelfstandig te herstellen van
(tijdelijke, onvermijdelijke) terugvallen.
Het centrum stelt ook vast dat het revalidatieprogramma een grote inspanning vraagt van de patiënt en niet voor iedereen haalbaar is. Het centrum meent
dat op het einde van de revalidatie de meerderheid van de patiënten verbeterd is en dat die verbetering op termijn nog toeneemt. Sommige patiënten
komen volgens het centrum terug tot hun premorbide niveau.
Bij analyse van de gegevens van patiënten die hun revalidatie een jaar geleden hebben aangevangen blijkt dat de helft van die patiënten ondertussen
actief bezig zijn met hun werkhervatting (effectieve werkhervatting in sommige gevallen; stappen tot werkhervatting (via o.a. arbeidstrajectbegeleiding of
herscholing) in de meeste andere gevallen).
27