1 Tabel. Inhoud van de monodisciplinaire raadpleging. - ME/CVS ...

Ambulante versus residentiële revalidatie.
De referentiecentra voor volwassen CVS-patiënten behandelen hun patiënten in principe allemaal op
ambulante wijze. Heel uitzonderlijk wordt een patiënt tijdens het revalidatieprogramma tijdelijk
opgenomen op een residentiële afdeling van de ziekenhuizen van de referentiecentra (bvb. omwille
van een psychische decompensatie).
Het referentiecentrum van het UZ Antwerpen merkt op dat crisisopvang aan de hand van een opname
niet mogelijk is binnen de huidige conventie, hoewel hier nood aan is. Patiënten kunnen in het
ziekenhuis enkel op de afdeling psychiatrie terecht. Een residentiële dienst waar CVS-patiënten
terecht kunnen bestaat volgens het centrum enkel in Brugge (St.-Franciscus).
Ook in het CVS-referentiecentrum voor kinderen en adolescenten van het AZ VUB (pediatrie) vinden
de sessies van het specifiek interdisciplinair revalidatieprogramma ambulant plaats. Een beperkt
aantal kinderen met een gecompliceerde CVS-problematiek werd ooit wel gelijktijdig, op advies van
het CVS-referentiecentrum, behandeld in het Medisch Pediatrisch Centrum van De Haan. Omdat het
referentiecentrum vindt dat het eigen revalidatieprogramma en het programma van het MPC elkaar
teveel overlappen is het hiermee gestopt. Voor het bilanrevalidatieprogramma worden de patiënten
van het referentiecentrum van het AZ VUB gedurende 10 dagen opgenomen.
Aandeel / gewicht van de psychische revalidatie en de fysieke revalidatie in het volledige
revalidatieprogramma
Alhoewel er mathematisch (in aantal uren) verschillen zijn tussen de referentiecentra qua aandeel van
elke behandeling wijzen de centra er doorgaans op dat elk onderdeel feitelijk even belangrijk is.
Problemen die de centra gerapporteerd hebben 8
1) Groepsbehandelingen
□ Wat de cognitieve gedragstherapie betreft stelt het centrum van de UZ Leuven vast dat in
grotere groepen groepspsychologische fenomenen een grotere rol spelen. Patiënten voelen zich soms
geremd om bepaalde problemen in groep ter sprake te brengen waardoor de therapeut de patiënten
onvoldoende echt leert kennen. In sommige groepen bestaat er ook een zekere antisfeer bijvoorbeeld
doordat bepaalde patiënten hardnekkig blijven zoeken naar lichamelijke oorzaken. Dit heeft nefaste
effecten voor de ganse groep. Het centrum wijst er ook op dat de positieve studies met betrekking tot
het effect van cognitieve gedragstherapie op CVS gebaseerd zijn op individuele CGT-sessies. Een
groepsprogramma laat volgens het centrum vaak niet toe om veel verder te gaan dan (weliswaar
noodzakelijke) informering en psycho-educatie wat volgens het centrum echter niet volstaat om tot
een actief aanpassings- en veranderingsproces te komen met effecten op lange termijn. Bovendien
bestaan er o.a. qua precipiterende factoren soms grote interindividuele verschillen waarmee in het
kader van een groepsbehandeling te weinig rekening gehouden kan worden. In de loop van de
overeenkomst heeft het centrum de groepsgrootte voor de CGT-sessies verminderd van 10 tot 3 à 4
patiënten
Het centrum van het ziekenhuis St.-Luc heeft eveneens vastgesteld dat patiënten soms geremd zijn
om bepaalde relationele of persoonlijke problemen ter sprake te brengen in de psycho-educatie groep.
Het centrum heeft daarom in de loop van de overeenkomst individuele sessies psycho-educatie
toegevoegd aan het deze behandelingsmodule.
8 De gegevens die voor het centrum van de UZ Leuven in de tabel zijn vermeld, zijn onder meer ook gebaseerd op een
ontwerppublicatie vanwege de geneesheren van dat centrum; B. Van Houdenhove, P. Van Wambeke, D. Blockmans.
“Referentiecentrum voor het chronische vermoeidheidssyndroom (CVS): een terugblik op drie jaar ervaring en gedachten
over de toekomst”.
29