Attent 2013 - CMS

te vroeg. Gelukkig was Paul net op tijd
terug uit Nederland. Je hebt helemaal
geen kraamtijd gehad, want je wilde
meteen naar Fee die weer was opgenomen.
Dat vond ik moeilijk om te zien.
Gelukkig gaf Fee mij ook daar zo veel
energie. Daarnaast heb ik enorm genoten
van de wandelingen van het huis
naar het ziekenhuis langs de rivier.’
KRAAnVOgELS
‘Ik heb me nooit zorgen gemaakt over
de toekomst van Fee. Ze straalde aan
alle kanten uit dat ze beter zou worden.
Dat heb ik dus ook altijd geloofd.
Tijdens het hele behandelingstraject
heb ik elke dag een kraanvogel voor
haar gevouwen. De kraanvogelslingers
hingen we aan haar bedje, voor beterschap
en geluk. Ik hield ook een boekje
bij. Tijdens haar tweede chemokuur
schreef ik: “Je bent vandaag 30 dagen
ziek. Ik heb 30 kraanvogels gevouwen.
Elke dag komt er een bij, net zolang
tot je weer helemaal beter bent, want
daar ga je voor. Je bent heel sterk en
dapper en vol, vol levenslust.”’
DROOM
‘Toen we jullie van Schiphol kwamen
ophalen, had ik weer het gevoel dat
het een droom was. Was het wel echt
allemaal gebeurd? Het blijft voor mij
iets onwerkelijks. Als ik nu met Fee
grOOTOuDers
ergens ben, bijvoorbeeld in de zandbak,
dan vertel ik haar verhaal wel eens
aan andere (groot)ouders. Die weten
dan niet wat ze horen. Ik kan zelf ook
nog steeds moeilijk bevatten dat deze
vrolijke peuter zo ziek is geweest.
Ik zie een zeer zonnige toekomst voor
mijn kleine Fee. Ze blijft mijn wonderkleinkind.
We wonen bijna bij elkaar
om de hoek, maar als we elkaar een
paar dagen niet zien, dan fiets ik even
langs of belt zij mij op en zegt ze: “Omi,
mag ik komen spelen?” Ja, we hebben
een heel speciale band met elkaar.’
Floor Rost Onnes
Attent 1 – 2013
11