Attent 2013 - CMS
Attent 2013 - CMS
Attent 2013 - CMS
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
onze nieuwe<br />
WaT HOuDT Je OP De BeeN?<br />
levensinstelling is bevrijdend<br />
wanneer je hoort dat je (klein)kind kanker heeft, stort je wereld in.<br />
Een lange, onzekere periode van behandelingen breekt aan. hoe<br />
blijf je in deze zware tijd op de been? Christine, de zevenjarige<br />
dochter van Adrienne de jonghe, wordt al twee jaar behandeld voor<br />
een neuroblastoom. Adrienne vertelt hoe belangrijk het gewone<br />
gezinsleven is in deze moeilijke periode.<br />
14 februari 2011. De dag waarop anderen<br />
volop bezig zijn met geheimzinnige<br />
valentijnsberichten, krijgen wij te horen<br />
dat onze jongste dochter Christine een<br />
neuroblastoom heeft. Opeens sta je aan<br />
de andere kant van de lijn. Jarenlang<br />
heb ik als ouderenarts mensen slecht<br />
nieuws gebracht en nu ben ik, naast<br />
dokter, vooral ook moeder. Een heel<br />
bezorgde moeder met wel honderdduizend<br />
vragen over mijn kind. Wordt ze<br />
weer beter? Wat zijn de kansen? Waar<br />
bestaat de behandeling uit?<br />
Al snel word je geleefd. De dagen<br />
bestaan uit ritjes naar het VUmc en<br />
ondertussen al die andere ballen in<br />
de lucht houden. Christine heeft drie<br />
oudere zussen; Bastienne, Charlotte<br />
en Louise. Heerlijke meiden die ons<br />
vanaf het begin midden in het gewone<br />
leven hebben gehouden. Ik herinner<br />
mij nog de dag dat wij hoorden dat de<br />
behandelingen geen effect hadden ge-<br />
had. Maar er was die dag ook gewoon<br />
hockeytraining en voor Charlotte<br />
is sport een belangrijke uitlaatklep.<br />
Dus stond ik langs de lijn, Charlotte<br />
aanmoedigend. Of die keer dat Louise<br />
met haar zangtalent op een kerstmarkt<br />
een liedje zong speciaal voor Chris,<br />
die op dat moment in het ziekenhuis<br />
lag. En dan Bastienne…14 jaar en<br />
dol op dingen waar pubermeiden van<br />
houden. Maar zij is er ook heel erg<br />
voor haar zusje en kan al oppassen als<br />
Jos en ik er even uit willen. Natuurlijk<br />
wordt er ook af en toe lekker stevig<br />
ruziegemaakt over welk televisieprogramma<br />
we kijken of wie als eerste<br />
mag beginnen bij een spelletje. Net als<br />
in een gewoon gezin eigenlijk.<br />
Voor mijzelf is sport een onmisbare<br />
uitlaatklep. Niets is fijner dan even<br />
een rondje hardlopen of fietsen. Op<br />
die momenten zet ik al mijn gedachten<br />
op een rijtje en krijg ik ruimte<br />
Boven Charlotte (12 jaar), rechts<br />
Louise (10 jaar), onder Bastienne (14<br />
jaar) en links Christine (7 jaar)<br />
voor nieuwe ideeën, andere gezichtspunten<br />
en creatieve ingevingen. Ingevingen<br />
die ik dan weer mooi kwijt<br />
kan op de wekelijkse repetitieavond<br />
van mijn musicalgroep Lef!<br />
We zijn door schade en schande wijs<br />
geworden. Waar we eerst dingen vaak<br />
ver vooruit planden, hebben we nu<br />
de ’10-minuten-regel’ ingevoerd. De<br />
ziekte van Chris heeft ons geleerd<br />
dat alles over 10 minuten anders kan<br />
zijn. Onze nieuwe levensinstelling<br />
vraagt om veel flexibiliteit, maar is<br />
ook bevrijdend en geeft ruimte voor<br />
spontane dingen: even een ijsje halen<br />
bij die lekkere ijswinkel in het dorp<br />
of samen voor de open haard de dag<br />
doornemen met lekkere hapjes.<br />
En dat is wat ons op de been houdt:<br />
het ‘gewone’ gezinsleven met alle<br />
dagelijkse beslommeringen. Met een<br />
open en eerlijke communicatie naar<br />
alle kinderen. Gekscherend zeggen<br />
Jos en ik wel eens tegen elkaar: instorten<br />
kan altijd nog.<br />
Adrienne de Jonghe<br />
<strong>Attent</strong> 1 – <strong>2013</strong><br />
35
Change language