Lastige verhalen - Bureau Beke

Moment en initiatief
Tussen het vermeende delict en de valse melding bij de politie zit vaak enige tijd (dagen/
weken) of de melding/aangifte volgt nadat een aangeefster op vrijwillig seksueel contact is
betrapt. De aangeefster doet zelf geen aangifte maar een derde (bijvoorbeeld een ouder).
Als ze het wel zelf doet, is dat onder druk van de omgeving.
Consistentie en geloofwaardigheid verhaal
De rechercheurs geven aan dat het verhaal van de aangeefster niet consistent en logisch
is. Er zitten bijvoorbeeld belangrijke verschillen tussen het verhaal tijdens het informatieve
gesprek en de daarop volgende aangifte. 4 Tevens stelt de aangeefster, door de vragen van
de politie, haar verhaal telkens bij en kan er meer informatie bijkomen (zaak groter en extremer
maken, het verergeren van gebeurtenissen). Het komt ook voor dat de aangeefster
zich hele stukken van het voorval niet meer kan herinneren (de smoes is dat ze in dat geval
gedrogeerd is) of dat ze ontwijkende antwoorden geeft of niet ingaat op de details. Als de
aangeefster al emoties toont, passen ze niet bij het verhaal dat ze op dat moment aan het
vertellen is. In het verhoor blijkt het voor de politie ook moeilijk om goed contact te maken
met de aangeefster.
Aanvullende bewijsmateriaal
Volgens de rechercheurs stroken valse aangiften niet met andere informatie van bijvoorbeeld
sporen- en histo-onderzoek (mobiele telefoon- of chatverkeer) of getuigenverklaringen.
Eventuele verwondingen komen daarnaast ook niet overeen met het verhaal/sporen.
De aangeefster kan de verwondingen zelf hebben toegebracht om haar verhaal geloofwaardig
te laten lijken. Soms wil de aangeefster niet meewerken aan een forensisch medisch
onderzoek. Ook het niet kunnen aanwijzen van een plaats delict en het niet kunnen geven
van een signalement van de dader worden als kenmerk genoemd.
Motief
De regio´s geven drie hoofdredenen aan voor het doen van een valse aangifte: verschaffen
van een alibi, vragen om aandacht en psychosociale problemen. Bij het verschaffen van een
alibi kan het gaan om een aangeefster die te laat thuis is gekomen of een aangeefster die
vrijwillig seks heeft gehad en bang is voor een geslachtsziekte of zwangerschap. Door het
verzinnen van een verkrachting kan de aangeefster aandacht krijgen van ouders, leerkrachten
en vrienden.
Bij psychosociale problemen kan het volgens de rechercheurs gaan om problemen thuis,
op school of met “het vriendje”. Psychische problemen worden ook genoemd. Sommige
aangeefsters kunnen moeilijk hun grenzen aangeven op seksueel gebied en betitelen het
seksuele contact achteraf als een verkrachting. Voor deze aangeefsters blijkt het erg moeilijk
om op een eenmaal verzonnen verhaal terug te komen; ze blijven erin volharden.
Zedenzaken in de politiepraktijk 35