Lastige verhalen - Bureau Beke

Noten
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Voor dit onderzoek hebben wij primair de politiedossiers c.q. processen-verbaal geraadpleegd. In
dat stadium is er nog geen rechterlijke uitspraak; strikt genomen, kan om die reden nog niet wor-
den gesproken van slachtoffer en dader.
Voor de goede orde wordt opgemerkt dat de onderzoekers geen deskundigen zijn op het gebied
van het beoordelen van aangiften. De constateringen omtrent geloofwaardigheid en dergelijke
zijn gebaseerd op de bevindingen van het politieonderzoek die zijn weergegeven in het procesverbaal.
In bepaalde gevallen hebben de onderzoekers op basis van de pv-informatie zelf een
chronologische reconstructie gemaakt van de zaak om feiten beter in perspectief en tijd te kunnen
plaatsen. Om een voorbeeld te noemen; het komt niet geloofwaardig over als de aangeefster stelt
dat hij haar in bedwang houdt met zijn handen en tegelijkertijd een condoom omdoet. Op basis
van de beschikbare informatie was het niet mogelijk om alle inhoudelijke kenmerken van de aangiften
te beoordelen en te beschrijven.
De onderbuikgevoelens zijn bijvoorbeeld afgeleid uit opmerkingen van de verbalisanten dat zij het
verhaal van de aangeefster niet geloven.
Uit niet alle dossiers kon het geboorteland van de ouders van aangeefsters worden achterhaald.
Nogmaals maken we hierbij – en bij de andere items – het voorbehoud dat wij afgaan op hetgeen
is weergegeven in de processen-verbaal. Dat betekent dat wanneer iets niet staat vermeld, bijvoorbeeld
problemen van de aangeefsters zelf, het niet wil zeggen dat die aangeefsters ook geen
problemen hebben.
Volgens de geldende aanwijzing mogen ouders niet bij het opnemen van de aangiften aanwezig
zijn.
De beperking is dat de onderzoekers uitsluitend processen-verbaal hebben gelezen en geen video-opnamen
hebben bekeken.
Een verdachte is betrokken bij twee zaken.