Lastige verhalen - Bureau Beke

Uit twee aangiften valt op te maken dat de aangeefsters hun aangifte achteraf niet bijstellen.
Ook voegen ze gedurende de aangifte geen nieuwe elementen toe waardoor de zaak
nog erger wordt. In de andere zaken is dat niet goed op te maken uit de aangiften.
Vijf aangeefsters kunnen een goede omschrijving van de verdachte geven. Dat is niet
opmerkelijk want in deze zaken kennen aangeefster en verdachte elkaar (stiefbroer, zwager,
schoolgenoot). Bij de andere aangeefsters wordt wel een signalement gegeven, maar dat
blijft wat algemeen (“donkere man”, “dikke jas, met capuchon”, “glimmend haar”).
Houding tijdens het politieonderzoek
De meeste aangeefsters lijken wel te willen meewerken aan het politieonderzoek, hoewel
dat niet altijd even duidelijk in het proces-verbaal staat. De bereidheid om mee te werken,
wordt onder meer afgeleid uit het feit of aangeefsters antwoord op de vragen willen geven.
Bij twee aangeefsters lijkt dat wat anders te liggen, onder andere omdat ze op veel vragen
geen antwoord kunnen geven. Ze weten bijvoorbeeld niets meer over de PD en hoe de
verdachte er precies uitziet. In het andere geval probeert de politie contact te krijgen met
de aangeefster en haar ouders voor een aanvullende verklaring, maar die laten – ondanks
verschillende achtergelaten boodschappen – lange tijd niets van zich horen.
Emoties aangeefsters
In geen enkele aangifte wordt expliciet vermeld dat de aangeefster emotioneel wordt. Dat
kan betekenen dat er ook geen emoties zijn vertoond tijdens de verhoren of dat de verbalisanten
dit niet hebben opgetekend. Er is een uitzondering die ook is beschreven door de
politie.
Aangeefster zegt dat ze de ene keer heel boos kan worden en de andere keer heel
erg kan huilen. De politie zegt echter: “Wij zitten nu al lange tijd met jou te praten
maar wij hebben totaal geen emoties bij jou gezien, hoe komt dat?”. Dan zegt aangeefster:
“Erover praten dat kan wel. Ik weet niet wat ik erbij moet voelen. Ik ben
boos dat ik nu het huis uit ben en mijn eigen vader kwijt ben”.
Onderbuikgevoel politie
In twee aangiften is er niets terug te vinden over de eigen indrukken van de verbalisanten.
In de overige gevallen duidelijk wel. In drie gevallen wijzen de politiefunctionarissen aangeefster
erop dat het doen van een valse aangifte strafbaar is en dat ze er goed over na
moet denken of zij op haar verhaal wil terugkomen. Soms staat er letterlijk dat ze twijfelen
aan het verhaal van de aangeefsters.
“Over de aangifteverklaring bestaan gemengde gevoelens. Aangeefsters verklaring
is op punten nogal inconsistent; voorts laat zij zich op details graag leiden door de
(bij gebrek aan een eenduidig antwoord) suggesties van de ondervragers. …Het is
niet onredelijk om er rekening mee te houden dat aangeefsters verhaal is geïnspireerd
door aandachtbehoefte. Niettemin serieus opgepakt.”
56 Lastige verhalen