Lastige verhalen - Bureau Beke

ellen. Waarop aangeefster zegt: “Nee, niet mijn moeder bellen want dan kom ik
in de problemen”. Dat gebeurt toch en de moeder schrikt er erg van en zegt tegen
de groepsleider dat aangeefster wel zou zijn gedwongen want zij is nogal preuts.
Samen met haar moeder doet aangeefster aangifte van aanranding. Tegen een collega
van de groepsleider zegt aangeefster dat er niets tegen haar zin is gebeurd en
dat zij problemen verwacht als haar moeder het te weten komt.
In de helft van de aangiften kan de aangeefster niet in detail vertellen welke seksuele handelingen
in welke volgorde zijn gepleegd. In drie gevallen is dat wel het geval. Voorbeelden
waaruit blijkt dat de aangeefsters niet in detail het relaas kunnen doen, zijn terug te voeren
op het geheugen dat de aangeefster op dat moment in de steek laat (“ik kan me het
niet goed herinneren”, zegt een van hen). De verklaringen omtrent het delict zijn summier.
Door de vragen van de politiefunctionarissen en de antwoorden van de aangeefster komt
er geleidelijk meer informatie. Die antwoorden lijken soms door de aarzelende houding van
de aangeefster op de gestelde vragen ter plekke verzonnen.
Aangeefster blijft in haar verklaring over het eerste incident erg summier: twee korte
alinea’s. Over het tweede incident verklaart ze ook weinig. Het delict an sich neemt
nog geen tien regels in beslag. Door de vragen van de verhoorders komen er nog
een paar regels bij.
Er is weinig te zeggen over de mate waarin de aangeefsters duidelijk kunnen beschrijven
wat er voorafgaand aan het delict is gebeurd; daarvoor ontbreekt de benodigde informatie.
Een uitzondering is een uitvoerige verklaring van een (1) aangeefster. Die wordt hieronder
samengevat weergegeven. Het is duidelijk dat verschillende aspecten zoals die hiervoor zijn
behandeld, zijn terug te lezen in dit verhaal (consistentie, geloofwaardigheid).
Aangeefster wordt niet lekker en alles wordt steeds waziger. De verdachte gaat een
sigaret of joint draaien en aangeefster krijgt deze ook in haar mond; maar wil dat
niet. Daarna trekt hij haar omhoog en brengt haar naar een kast en begint haar uit te
kleden. Ze zegt niet veel en loopt naar zijn kamer en daar gebeurt het. Hij wil gepijpt
worden, maar zij wil dat niet, omdat ze daar “nog te klein voor” is. Daarna duwt hij
haar op bed en zij kan niet opstaan. Ze voelt niets meer en kan bijvoorbeeld haar
armen niet meer omhoog doen. Ze kan wel praten. Aangeefster wordt vervolgens
vaginaal verkracht. Daarna kleedt ze zich aan en wil snel weggaan, maar hij wil haar
niet laten gaan. Hij blokkeert de voordeur en daarom gaat zij via het balkon naar
beneden . Ze schreeuwt tegen een vrouw “help me, ik ben verkracht”. In de aanvullende
verklaring een paar dagen later komt ze met een ander verhaal. Ze heeft in het
trappenhuis poeder in haar gezicht gekregen en daarna het drankje. Van de poeder
wordt ze slap. En dat ze, omdat ze zo slap is, op zijn bed is gaan zitten.
Aangeefsters en aangiften nader bekeken 55