gemeenen man

W E E K B L A D
VOOR DEN ZOO GENAAMDEN
GEMEENEN MAN.
N r
. 69.
HOE VERFOEILYK EN SCHADELYK DE
ONDANKBAARHEID IS.
SOPHIA kwam op een kalmen avond in de lente te
rug van eene wandeling, en was zoo aangedaan over de
menigvuldige fchoonheden, welke zy gezien had, en
over het menigvuldige goede, het welk God aan zyne
fchepfelen fchenkt, dat zy een reikhalzend verlangen
had, om ook zeer veel goeds te kunnen doen.
Vervuld met deeze gedachten , ontmoette zy een
klein meisje met zwarte oogen, 'twelk barrevoets ging
en met flechte lompen gekleed was. Dit meisje verzocht
haar met een zeer vriendlyk gelaat om haar eenige
van de bloemen te geeven, welke zy in de hand
droeg.
SOPHIA deedt dit met veel genoegen, en onderzocht
tevens, waar dit meisje te huis hoorde? Zy
ontving tot antwoord , dat het Vader noch Moeder
had, maar opgevoed wierdt door eene arme vrouw van
haare maagfchap, die in de nabyheid in een klein hutje
woonde. Terftond ging SopnIA met het meisje
by haar, en vroeg, of zy dit kleine meisje niet aan
haar wilde overlaatcn, om het zelve op te voeden? zy
verzekerde, dat het als haar eigen kind van haar behandeld
zoude worden.
De goede oude vrouw, die zich-zelve nauwlylcs konde
geneeren, nam deeze gunftfge aanbieding met vermaak
aan, en SOPHIA nam dit kind ook oogenbliklyk
aan de baud, en bragt het mede naar huis.
11. Deel. Zzz BM-