gemeenen man

C 468 )
uit zy genomen zyn, om tot voedzel aan de opvolgenden
te verftrekken.
Het gebruik om de lyken in de gemeene aarde te
begraaven, is derhalven het eenvoudigfte en meest met
de natuur overeenkomende. Dit hebben in de vroeg*.
fte tyden de üudvaders reeds gedaan. ABRAHAM
kocht van EPHRON, den Hetbiter, een' akker lands,
waarin een fpelonke was, tot eene erf begraafplaats:
want de Aartsvader wiide geen gebruik maaken van
de vriendlykheid der Ueibilen, welke hem hunne begraafplaatfen
aanboden , zeggende : „ begraaf uwe
„ dooden in de keure onzer graven, niemand van ons
„_zal zyn graf voor u weeren, dat gy uwe dooden
„ niet en zoudt begraaven." Waaruit genoegzaam
blykt, dat het begraaven der dooden toen reeds algemeen
aangenomen was, als mede dat dit in de opene
lucht gefchiedde, gelyk ook deeze gewoonte by alle
bekende volkeren van den aardbodem heeft ftand «-ehouden:
de Kristenen alleen hebben; in laatere tyden,
het begraaven in en by de Kerken begonnen.
. 0 m
den oorfprong van het begraaven der lyken
m en by de kerken des te beter naar te fpooren, zullen
wy- kortlyk onderzoeken, wat dien aangaande by
de meeste vroegere volkeren heeft plaats gehad.
De Jooden , zeer gezet op de uitwendige reinheid
van perloonen en heilige plaatfen, begroeven altoos,
en ook nog tot op deezen dag, op een' goeden af»
ftand buiten de legerplaatfen enfteden, en dit gefchiedde
op, Gods uitdrnkkelyk gebod en bevel. Het doode
lichaam van onzen Zaligmaaker JESUS, aan geen
bederf of flank onderhevig , wierd buiten da Stads
poorten begraaven. De Turken en Oosterfche Volkeren
handelden hier omtrent desgelyks. By de Grieken
was het eene wet en ftandvastige gewoonte, de dooden
te begraaven aan den gemeenen weg, of voor de
Stads poorten. By de Romeinen is dit ook Ileeds
ifl- gebruik geweest: by hen wierd by eene nitdrukkelykewet
wel ftrengelyk verbooden, om binnen de Steden
eenige lyken te begraaven of te verbranden. Ook
begroeven of verbrandden de vroegere Noordfche volkeren
en onze Voorouders ia de Heidenfche tyden,
altyd