gemeenen man

( 4?ï )
«wakheden der keken. Zy verkochten de zelven duurer,
naar maate zy dieper in- en nader by het Hoofdaltaar
waren. Hier van daan kwam het, dat eerst de
voorportaalen . en ingangen met graven vervuld wierden,.en
daarna het ruim der kerk, het kruispand, en
het choor voor en agte.r het hoofd-altaar.
Intusfchen nam hierdoor zoo verbaazend toe het
aantal van dooden, die, in vroomen yver, ter kerke
wierden ingedommeld, dat de geringere en arme lieden
zich weldra moesten vergenoegen met het kerkbof,,zynde
de opene piaats rondom "de kerk, daaraan
behoorende; welke echter vooraf plegtig wierd gevvyd,
en hun, fchoon onder den blooten hemel, verzekerde
van de nabyheid en krachtdaadigen onderftand der heilige
beenderen.
Zie daar dan den oorfprong van eene gewoonte,
welke Dit een zwak en bygeloovig denkbeeld der Kristenen
gebooren wierd. Deeze gewoonte heeft zich, te
gelyk met den Kristelyken Godsdienst, van land'tot
land-in Europa uitgebreid, en is ook niet eer, dan
met de aankomst van het Evangelie, in ons Vaderland
aangekomen. Voornaamlyk fchynt het tegenwoordig
wangebruik in en na de dertiende eeuw meer
•algemeen in zwang te zyn geraakt.
Zoo veel nadeels (lichtte "dan het voorbeeld van éénen
Keizer, 'twelk door een ligtgeloovige menigte met
geestdrift wierd nagevolgd, en -aangepreezen door-de
prikkeling der eerzucht op het menschlyk hart, als
ook door de eigenbaat en geldzucht van behoeftige
Geestelyken. .
Onbetwistbaar is hef echter, dat de Kristenheid, federt
een paar eeuwen, in dit (luk veel verlichter is geworden.
Zeer veele kundige en vermaarde manneri
hebben zich dikwyls openlyk en kloekmoedig tegen dis
overoud en wanvoeglyk gebruik verzet; ook hebber»
zy niet zelden in hunne periboncn een loflyk voorbeeld
gegeeven, door zich na den dood. buiten de Steden te
doen begraaven. Zelfs vindt men geheele Steden en
Staaten, waarin het begraaven in en by de kerken door
de hooge Overheid voidrekt is verbooden en afgefchafr
Ja men kan veilig zeggen, dat niet alleen het verftan-
Nnn 3 digst