Verwende prinsesjes - Pauw & Witteman

Drayer Verwende prinsesjes 04-10-2010 13:33 Pagina 21
Het sprookje van de perfecte moeder 21
in Nederland is ‘economisch zelfstandig’. Ofwel: anno 2010
staat nog niet de helft van de volwassen vrouwelijke bevolking
op eigen benen.
En dus wemelt het in werkend Nederland van de ma-dido-vrouwen.
Onder aan hun e-mailtjes laten ze weten uitsluitend
bereikbaar te zijn op maandag, dinsdag en donderdag.
De rest van de week hebben zij wel wat beters te doen.
Ruim veertig jaar na Joke Kool-Smits befaamde essay ‘Het onbehagen
bij de vrouw’ is er maar één conclusie mogelijk: dat
onbehagen is geheel verdwenen. Niet omdat het paradijs zou
zijn aangebroken, maar omdat vrouwen er de schouders over
ophalen. Ze willen een rustig bestaan, zonder al te zware verantwoordelijkheden,
ver weg van die enge grotemensenwereld.
‘De vrouwen en meisjes van tegenwoordig,’ schreef Aletta
Jacobs in 1924, ‘mochten het zich nog wel eens duidelijk voor
oogen stellen, hoe moeilijk, hoe saai en weinig verheffend het
leven is geweest van hare grootmoeders en moeders, en vooral
van hare ongehuwde tantes. Daardoor zouden zij te beter
waardeeren, hoeveel meer zij in den hoogeren zin van het leven
kunnen genieten, nu de wegen zijn gebaand voor een vrij
en onafhankelijk bestaan, ook voor de vrouw.’
Zesentachtig jaar en één feministische golf later zou ik het
haar bijna letterlijk willen nazeggen.
Is dit alles erg? Nu ja, het is op z’n minst curieus – vooral omdat
vrouwen alhier nogal afsteken bij hun zusters in vergelijkbare
buitenlanden.
Voor het weekblad Vrij Nederland interviewde ik ooit alle
vrouwelijke ambassadeurs die op dat moment in Den Haag