frieslands hoogeschool rijks athenaeum te franeker. - Tresoar

635
hij meer op een tijdstip Was ondernomen, hetwelk voor eigenlijk geleerd
onderzoek ongeschikt scheen, en onder omstandigheden Werd
voortgezet, Welke de belangstelling van het algemeen in soortgelijken
arbeid zeker niet opwekten. Smallenburg ging daarbij niettemin met
vasten tred voort, zich gedurig al meer met de jongste vorderingen
der Wetenschap bekend makende, zonder ooit met de nieuwste schriften
als Weg te loopen , of dezelve , omdat zij nieuw Waren, boven de schriften
der Regtsgeleerden uit de zeventiende en achttiende eeuW te verheffen.
Zijn koel verstand en helder oordeel bewaarden hem voor dat
uiterste, terwijl zijn ijver hem belette die schriften geheel te verwaarloozen."
Zóó werd hij geteekend door prof. Mr. J. van Hall.
Na sedert 1813 ook het hedendaagsche regt te hebben onderwezen ;
gaf de hoogleeraar eene handleiding bij die lessen in druk, onder den
titel Primae lineae juris civilis Belgici , imprimis secundum Codicem Nafólemticum,
L. B. 1820; Edit. 2 a 1825, 3' 1 1833, in Welke handleiding, volgens
van Hall, 's mans ingenomenheid met het Romeinsche regt, of
althans zijne gehechtheid aan de Volgorde van Westenberg's bekend
handboek der Instituten , doorstraalt op eene wijze, welke zeker geen e
onbepaalde goedkeuring Verdient.
Smallenburg heeft zich, ondanks zijne groote geleerdheid , verkregen
ook onder het doorwerken Van de geschriften der Nederlandsche en
oude Fransche regtsgeleerden, ondanks zijne belangstelling in de latere
Duitsche regtsgeleerde literatuur, dus niet kunnen losmaken Van de
beschouwing, dat het Justiniaansche regt den grondslag der Wetgeving
uitmaakte.
Driemaal voerde hij de scepters der hoogeschool, Welke hij overdroeg
in 179G met eene Orat. de mr o justo , civium optimo ac feîioissimo,
L. B. 1796; in 1806. met een Oratio de co, quod pulchrmn est in studio
Juris Bomani (onuitgegeven), en in 1821 met eene Narratio eorum, qiiae
Academiae Lugd. Bat. anno praeterito evenere (Annal. 1820—1821).
Eene Waardeering zijner verdiensten vond hij onder meer in het lidmaatschap
Van de Ilollandsche maatschappij der Wetenschappen te
Haarlem in 1810, en dat van de 3e ld. Van het Koninkl. Nederl. Instituut
in 1821, en in het ridderkruis Van den Nederlandschen LeeuW.
In 1833 emeritus geworden, vestigde Smallenburg zich op zijne buitenplaats
LeeVliet, bij Warmond, waar hij den 20 Julij 1836 ontsliep.
Zijn echt was met Vier kinderen, twee zoons en twee dochters, gezegend
, Van welke de drie jongsten Leonora Agatha, Willem Bartholomeus
en Jacoba Cornelia, ongehuwd zijn overleden. Zijn oudste zoon
Frederik Willem, die te Franeker Werd geboren, heeft een zoon nage-