frieslands hoogeschool rijks athenaeum te franeker. - Tresoar

736
leeraar bij brief van den 31 Jaiiuarij 1818 te betuigen: -Ons collegie
Uwe uitstekende geleerdheid, uitgebreide kennis en Voortreffelijk karakter
hebbende leeren hoogschatten, gevoelt met leedwezen het gemis
Van eenen hoogleeraar, die aan Vrieslands Athenaeum tot luister Verstrekt
en zoowel ten voorbeelde als nut der studeer ende jeugd, gedurende
twee jaren, deszelfs talenten heeft gewijd. Uwe Verdiensten Mijnheer
hebben den weg tot uwe Verwijdering gebaand."
Zoo zag men hem den 8 Junij d V. in de hoofdstad des lands optreden
met eene Orat. de religionis Ghristianae disciplina verae ae nativae eloquentiae
uberrima nutrice. Amst. 1818.
Aangemoedigd door den bijval, die hem daar te beurt Viel, en de
erkenning zijner wetenschappelijke verdiensten door het doctoraat honoris
causa hem in 1819 door den Leidschen Senaat vereerd, kweet van
Hengel zich te Amsterdam met verbazenden ijver Van zijne omvangrijke
taak. Zijn onderwijs omvatte namelijk de Kerkelijke geschiedenis, de
hermeneutiek, theologia naturalis, dogmatiek en exegese, bovendien
bij afwisseling de moraal, homiletiek, encyclopaedie en methodologie,
gezwegen nog van de opdragt van de Hervormde gemeente om godsdienst-onderwijzers
en onderwijzeressen te vormen, en van de halve preekbeurt
, die hij als Goncionator Athenaei te vervullen had. Stelt men zich
voor hoeveel tijd en inspanning eene voorbereiding tot de collegiën in
zoo vele vakken wel moet hebben gekost aan een jong hoogleeraar,
die geene aangeboren vlugheid bezat, dan zal men zich er over moeten
verbazen, hoe hij ook den tijd vond om zich een werkzaam lid te betoonen
van de derde klasse van het Instituut, van Doctrina et Amicitia,
van Felix Meritis, van het bestuur van het Nederl. Bijbelgenootschap, en om
voort te gaan met het uitgeven van vruchten zijner studiën x ).
Na ten jare 1822 bedankt te hebben voor een leerstoel in de godgeleerdheid
te Utrecht, nam hij, niet zonder aarzelen, in 1827 den Leidschen
katheder aan, die openstond door het emeritaat van zijn leermeester
van Voorst. Daar inaugureerde hij den 22 September v.d.j. met eene
Oratio de grammatica literarum Sacrarum interpretatione (Annal. Acad),
waarin zich de rigting afspiegelde, in welke hij zich reeds lang had
bewogen, de streng grammatische interpretatie. Aan de hermeneutiek
-) Leerredenen. Amst. 1821—1827, 3 dîn.; Redev. ten betooge, dat de Bijbel,
naar de uitspraak der geschiedenis, den weldadigsten invloed op 's mensehen waar en
onvergankelijk heil heeft, Amst. 1823; Comment, de bonorum communione ab antiquissimis
Christi Sectatoribus instituta (Gommentt. 3ae Cl. lnst. Regii, IV); Annotatio
in loca nonnulla N. T., Amst. 1824; bovendien was hij een ijverig medewerker
aan het Christel. Maandschrift voor den beschaafden stand, en van de Recensent.