KIND EN GEZIN - Canon Sociaal Werk

88
JULIETTE: Ook voor ons is het veel aangenamer
werken. Vroeger spraken de collega’s
elkaar altijd aan met ‘mevrouw’ – dat
kan je je vandaag de dag toch niet meer
inbeelden? Ieder van ons heeft nu ook een
sterk team achter zich staan. Dat is niet
alleen leuk omwille van de koffi eklets…
Door van elkaar te leren, merk je dat je
zelf ook evolueert.
NOËLLA: Vroeger werkten we dan wel individueler,
je moest ook alles zelf uitzoeken.
HELGA: In mijn regio word ik vaak geconfronteerd
met schrijnende verhalen van
kansarmoede. Mama’s die op een kaal,
piepklein kamertje trachten te overleven,
illegale mama’s die geen hulp vinden
voor hun premature baby’s… Sommige
mensen hebben zo veel problemen dat
het me zwaar zou vallen om die verhalen
aan de praat
ze zien ons nog altijd graag komen
Juliette, Martine, Noëlla, Helga en Gülsen
steeds weer mee te nemen naar huis. Dan
ben ik blij dat ik eerst eens bij mijn team
op verhaal kan komen.
Zolang er kinderen zijn…
JULIETTE: Blik ik terug op de afgelopen
twintig jaar, dan ben ik vooral blij om de
vele goede dingen die we gedaan hebben.
Als je iets graag doet, doe je het ook goed.
Mijn werk is mijn hobby.
GÜLSEN: Het mooie aan de job is ook dat
je altijd weer met nieuwe gezinnen werkt,
zodat je elke dag opnieuw weer andere
mensen kan helpen.
MARTINE: Ook de veelzijdigheid van het
werk houdt het steeds weer boeiend. Gaat
er een stagiaire aan de slag, dan staat die
al gauw versteld van de diversiteit in onze
opdracht.
HELGA: Medisch, juridisch, fi nancieel, opvoedkundig:
willen we de mensen echt
helpen, dan moeten we van alle markten
thuis zijn.
JULIETTE: Sommige ouders lijken dan wel
mondiger en kritischer dan ooit, ze zien
ons toch nog altijd graag komen.
MARTINE: Ouders staan bovendien meer
dan ooit onder druk, terwijl ze er tegelijkertijd
ook steeds vaker alleen voor staan.
Als je iets graag doet, doe je het
ook goed. Mijn werk is mijn hobby.