Strengere regels - Het Ondernemersbelang

Marcel Engels: “Installatiebedrijven hebben voortdurend behoefte aan nieuwe impulsen van buitenaf om energiezuinige technieken door te ontwikkelen”
dat er gelukkig heel wat meer. We kennen
inmiddels ook een aparte studierichting
installatietechniek binnen de faculteit
Bouwkunde, bijvoorbeeld op de Technische
Universiteit van Eindhoven. Kennis op een
hoog niveau helpt, want de ervaring leert
dat installateurs die in een vroegtijdig
stadium inspraak hebben op het ontwerp
van een bouwproject een substantiële
bijdrage kunnen leveren in het terugdringen
van de faalkosten. Sterker nog: in
sommige sectoren, zoals de tunnelbouw,
moet dat wel. De keuze van bijvoorbeeld
een sprinklerinstallatie moet tijdig worden
afgestemd met de architect, want de constructie
van de tunnelkoker bepaalt welke
installatie er in past en welke niet.”
Constante kruisbestuiving
De installatiebranche is geen eiland, zelfs
niet met ruim honderddertigduizend werknemers
en zelfs niet binnen het grotere
geheel van de bouwsector. Volgens Marcel
Engels hebben installatiebedrijven voortdurend
behoefte aan nieuwe impulsen van
buitenaf om energiezuinige technieken
door te ontwikkelen. Als die impulsen
ontbreken of in onvoldoende mate
doordringen dreigt er stilstand.
“Ik zie dat heel duidelijk aan de situatie in
Duitsland. Daar is een bedrijf als Imtech
een van de grotere spelers geworden.
Dat bedrijf dankt die groei niet uitsluitend
aan zijn eigen inspanningen maar ook
aan de innovatieprikkels die van zijn
industriële opdrachtgevers uitgaan. Daar
waar research & development en productie
op dezelfde locatie zijn ondergebracht
ontstaat een constante kruisbestuiving.
Bij ons is veel maakindustrie verdwenen
naar lage lonen landen of zijn R & D en
fabricage uit elkaar getrokken, maar bij
onze oosterburen is die maakindustrie
een factor van belang gebleven.
Dat leidt daar tot een interessant samenspel
tussen industrie en installatiebranche,
terwijl dat bij ons minder intensief is.
Ik vrees in dat opzicht voor de Nederlandse
economie. Het is allemaal heel leuk en
aardig als er een speerpunt wordt gemaakt
van logistiek en dienstverleningen,
maar je moet dan wel iets te ‘verdiensten’
hebben. Een industriële basis voor de
dienstverlening er om heen is en blijft
toch belangrijk.”
Zorg voor goede regelgeving
Eilandvorming is een minpunt maar ook
overdreven regelgeving van de overheid.
Marcel Engels: “Tijdens de zogeheten
Inputdag in de Jaarbeurs werden, onder
leiding van voormalig Shell topman Jeroen
van der Veer, een dertigtal korte voordrachten
gehouden. Die voordrachten moesten
uitmonden in lijstje met adviezen aan
de overheid en niet verwonderlijk stond
bovenaan de lijst: zorg voor goede regelgeving.
Een voorbeeld van goede regelgeving
is de harmonisering van de spoorbreedte
in Nederland en Duitsland. Als dat niet was
gebeurd hadden de reizigers direct na de
grens nog altijd kunnen overstappen. Een
voorbeeld van slechte regelgeving, een
die zijn doel voorbij schiet, is het Energie
Prestatie Certificaat dat Italië invoerde Op
zich een goed initiatief, ware het niet dat
élk gebouw er een moet hebben, dus ook
een ruïne. Als een Italiaan een ruïne wil verkopen
moet hij eerst een Energie Prestatie
Certificaat aanvragen dat ‘bewijst’ dat de
prestatie van deze hoop stenen in de allerlaagste
klasse valt, met andere woorden
gelijk staat aan nul. En dat kost hem dan
vijftienhonderd euro.”
Inflatie aan initiatieven
De overheid kan met behulp van regels
en subsidies een stimulerende rol spelen,
en zo de innovatie binnen een sector
bevorderen, maar daarbij ook een inflatie
aan initiatieven op gang brengen en zo
financieel in de eigen voet schieten. “Dat
is het vorig decennium gebeurd met de
subsidies voor windmolens,” aldus Marcel
Engels. “In wezen was de MEP een lovenswaardige
subsidie die heel wat turbines in
het landschap heeft doen verrijzen, maar
elke ondernemer kon uitrekenen hoeveel
hij met die tien cent extra per kilowattuur kon
verdienen en dus een boer zover brengen
een molen op zijn land te mogen bouwen.
Dat liep financieel helemaal uit de hand.
Voor de duurzame energievoorziening was het
een uitkomst geweest maar als de toenmalige
minister, Brinkhorst, de subsidiekraan niet had
dichtgedraaid zou het voor de rijksbegroting
uiteindelijk een ramp zijn geworden.”
Het poldermodel heeft dus zeker zijn nut
om de installatiebranche in staat te stellen
een zo groot mogelijke duit in het
duurzaamheidzakje te doen. Intensief
overleg met de overige betrokkenen in
de bouwketen, evenals met industriële
opdrachtgevers en leveranciers, werpt
zijn vruchten af. Hetzelfde geldt voor het
overleg met de diverse overheidsinstanties.
Maar heldere en duidelijk omlijnde doelstellingen
zijn daarbij hard nodig.
Als de overheid de polder vol windmolens
wil laten plaatsen is dat prima, maar die
molens moeten vervolgens wel continu
rendabel kunnen draaien en energie
opwekken. De installateur is een bouwer en
reparateur, geen Don Quichote die machteloos
en zinloos tegen echte en vermeende
windmolens ten strijde trekt.
het ONDERNEMERS BELANG