Alles wat je altijd al wilde weten over de sociale zekerheid

Werkloosheid
Wij belichten hier voornamelijk de belangrijkste rol van de sector werkloosheid: het verschaffen
van een vervangingsinkomen aan de werknemer die onvrijwillig zijn werk verliest. De sector
bestrijkt echter een veel ruimer actieterrein: hij geeft ook ondersteuning bij tijdelijke werkloosheid,
bij deeltijdse of volledige onderbreking van de arbeid (loopbaanonderbreking/tijdskrediet), in
geval van deeltijdse werkhervatting maar ook aan personen die een opleiding volgen en aan
onthaalouders; de sector moedigt ook de werkhervatting aan bij risicogroepen (activering) en
steunt de ontwikkeling van buurtdiensten (PWA en dienstencheques).
In principe richt de sector werkloosheid zich uitsluitend tot de werknemers in loondienst.
Zelfstandigen kunnen niet op het werkloosheidsstelsel terugvallen, ze betalen er immers geen
bijdragen voor. Zelfstandigen die hun activiteit stopzetten maar vóór hun zelfstandigenstatuut
als werknemer hebben gewerkt (of werkloos zijn geweest), hebben onder bepaalde
voorwaarden nog wel recht op werkloosheidsuitkeringen. Hoewel ook zij niet bijdragen tot het
werkloosheidsstelsel, genieten vast benoemde ambtenaren een specifieke regeling dat hun (onder
bepaalde voorwaarden) de mogelijkheid biedt om in geval van ontslag werkloosheidsuitkeringen
te genieten. Voor de militairen geldt een gelijkaardige regeling.
Samengevat, kan arbeid in loondienst die aanleiding geeft tot socialezekerheidsbijdragen voor
de sector werkloosheid, het recht openen op werkloosheidsuitkeringen. Dit is bijvoorbeeld
niet het geval voor occasionele arbeid, studentenarbeid, arbeid als huispersoneel (wanneer de
huisarbeider niet bij zijn werkgever woont en niet meer dan vier uur per dag bij een werkgever
werkt of minstens 24 uur per week bij verschillende werkgevers).
A. Toelaatbaarheids- en toekenningsvoorwaarden
Het feit dat men als loontrekkende onderworpen is aan de sociale zekerheid, sector werkloosheid,
volstaat op zich nog niet om recht te hebben op werkloosheidsuitkeringen. De betrokken persoon
moet eveneens een voldoende aantal arbeids- of gelijkgestelde dagen bewijzen tijdens een
bepaalde referteperiode. Deze referteperiode is de periode die voorafgaat aan de aanvraag om w
erkloosheidsuitkeringen. Zowel het vereiste aantal arbeidsdagen als de duur van de referteperiode
hangen af van de leeftijd, op het ogenblik van de uitkeringsaanvraag zoals de volgende tabel
toont:
Leeftijdsgroep Aantal arbeids- of gelijkgestelde dagen Referteperiode
Jonger dan 36 jaar 312 dagen 18 maanden
Van 36 tot 49 jaar 468 dagen 27 maanden
50 jaar en ouder 624 dagen 36 maanden
27