Alles wat je altijd al wilde weten over de sociale zekerheid

Ziekte-uitkeringen
In geval van ziekte worden niet alleen je ziektekosten terugbetaald, maar heb je als gerechtigde ook
recht op uitkeringen die het loonverlies moeten dekken. Dergelijke regelingen zijn enkel van toepassing
op ziekten en ongevallen in de privésfeer. Alles wat als arbeidsongeval of beroepsziekte kan worden
beschouwd, komt later aan bod.
Bij de uitkeringen moet er een onderscheid worden gemaakt tussen werknemers, ambtenaren en
zelfstandigen. Zoals altijd is de regeling voor de werknemers ons uitgangspunt. Daarna worden de
voornaamste verschilpunten met de twee andere stelsels toegelicht.
A. Werknemers
Doorgaans kan men stellen dat een werknemer die bij de geneeskundige verzorging het recht op
terugbetaling van medische kosten doet ontstaan, ook gerechtigd is op uitkeringen in geval van ziekte.
Gerechtigden moeten wel aan bepaalde voorwaarden voldoen om hun recht op uitkeringen te doen
gelden.
a) Gerechtigde werknemers moeten in een periode van zes maanden, voorafgaand aan het verkrijgen van
de uitkeringen, 120 arbeidsdagen of ermee gelijkgestelde dagen (betaalde dagen en ziektedagen)
presteren.
b) Gerechtigde werknemers moeten het bewijs leveren dat ze voldoende bijdragen voor de sector
uitkeringen hebben betaald. Die bijdragen moeten een bepaald minimumbedrag bereiken of met
persoonlijke bijdragen worden aangevuld.
c) Gerechtigden die aan de vorige voorwaarden voldoen, behouden het recht op uitkeringen tot het
einde van het kwartaal na dat waarin zij hun wachttijd hebben beëindigd.
Gerechtigden die aan de vorige voorwaarden voldoen, behouden het recht op uitkeringen tot het einde
van het kwartaal na dat waarin zij hun wachttijd hebben beëindigd.
Arbeidsongeschiktheid bestaat uit twee tijdvakken, met name de primaire arbeidsongeschiktheid
en de invaliditeit.
Als er geen vermoeden van arbeidsongeschiktheid bestaat (vb.: ziekenhuisopname), moet de
arbeidsongeschiktheid aan de verzekeringsinstelling worden aangegeven met een geneeskundig
getuigschrift dat is ingevuld, gedateerd, ondertekend en dat de reden van ongeschiktheid vermeldt.
Daarna moet de adviserende geneesheer van de verzekeringsinstelling de graad van ongeschiktheid
vaststellen. Hij kan de betrokkene eveneens oproepen voor een geneeskundig onderzoek om de
ongeschiktheid en de duur ervan (begin en einde) te evalueren.
A.1. Primaire arbeidsongeschiktheid
De vergoeding door de verzekering begint na de eventuele toekenning van het gewaarborgd loon door
de werkgever (over het algemeen verschuldigd gedurende een maand voor bedienden en gedurende
twee weken voor arbeiders). De periode van primaire arbeidsongeschiktheid duurt maximaal 1
jaar en vangt aan bij het begin van de arbeidsongeschiktheid. Tijdens deze periode krijg je van je
verzekeringsinstelling 60 % van je loon (begrensd op 113,9847 € voor arbeidsongeschiktheid vóór 1
januari 2005, 116,2643 € voor arbeidsongeschiktheid tussen 1 januari 2005 tot en met 31 december
2006, 117,4270 € voor arbeidsongeschiktheid tussen 1 januari 2007 tot en met 31 december 2008 en
118,3664 € voor arbeidsongeschiktheid vanaf 1 januari 2009). De uitkeringen worden in principe niet
toegekend voor de perioden gedekt door het gewaarborgd loon ten laste van de werkgever.
Bij een werkloze is het bedrag van de primaire arbeidsongeschiktheidsuitkeringen tijdens de eerste
46