Thesis Dennis Santbulte.pdf

1 488 28
2 328 12
3 342 20
Indien hij niet weet (en ook niet ongeveer kan inschatten) wat de andere inschrijvers zullen doen kan
hij niet bepalen wat de beste inschrijving zou zijn. Hij zou dan kunnen gokken op bv. mogelijkheid 2
omdat dit de laagste prijs is en dit criterium meetelt voor 80%, hopend dat hij hiermee veruit de
laagste zal zijn en hier dus flink op zal scoren.
Echter indien de hoogste prijs en de laagste kwaliteit wel bekend zouden zijn, kan de inschrijver wel
een schatting maken wat het beste zou zijn (zoals ook gedaan is in het eerste voorbeeld van
hoofdstuk 6).
Indien de hoogste prijs bv. 500 zou zijn en de laagste kwaliteit 10 dan kan hij op basis van de
onderstaande grafiek beoordelen wat de beste mogelijkheid voor hem zou zijn:
prijs
500
450
400
350
300
250
Isonutscurven bij hoogste prijs 500 en laagste
kwaliteit 10
2
3
10 12 14 16 18 20 22 24 26 28 30 32 34 36 38 40
kwaliteit
1
Dit zijn isonutscurven (waarbij de cijfers 157, 138 en 146 totale puntenscores voorstellen), hetgeen
betekent dat elk punt op dezelfde lijn voor de aanbestedende dienst het zelfde nut heeft (het levert
hetzelfde aantal punten op). Hieruit kan een aanbestedende dienst dus duidelijk het effect van zijn
beoordelingssystematiek en wegingsfactoren zien. Ook kunnen er naast economisch
onverantwoorde inschrijvingen, economisch onverantwoorde aanbestedingen zijn. 48
In de bovenstaande grafiek blijkt dus duidelijk dat mogelijkheid 3 de beste optie is aangezien dit 157
punten oplevert, tegen 146 voor mogelijkheid 2 en maar 138 bij mogelijkheid 1. Hier is dus het
raakvlak te zien met strategische inschrijvingen, aangezien optie 3 hier strategische dus de beste
oplossing is (terwijl dit niet de laagste prijs is).
48 Zie hiervoor bijlage 3
157
138
146
21