jAnuAri - Chiro

de valse noot
De Chiroleider en de Sluwe Puber
Zomer. De wereld wordt plots weer in kleur
uitgezonden. Dagen beginnen een paar uurtjes
vroeger en eindigen een paar uurtjes later. Er hangt
elektriciteit in de lucht, die moeilijk te vatten is op
papier. Het is alsof de bevolking collectief beslist
heeft om net iets meer te lachen, om net iets langer
een jongen of meisje na te kijken op straat en om
schijnbaar net iets zorgelozer te leven. Stof wordt
van de vuurkorf geblazen, tuinmeubels worden van
stal gehaald en sandalen vieren hoogtij.
Het ging goed met de Chiroleider. God leek even aan
zijn zijde te staan. Geen herexamens, geen zorgen,
meer bezigheden. Ook de bivakvoorbereiding liep
gesmeerd, alsof op een bepaald moment iedereen
van de leiding dezelfde opvatting over inzet had
– hallucinant!
‘But the best is yet to come... ’ zong een Vlaamse
zanger ooit.
We maken een sprong in de tijd en reizen ook een
honderdtal kilometer verder. Het circus, dat een
bivak vaak is, trok zich op gang. Tenten, spelen en
vrolijke gezichten.
De Chiroleider sleurde aan sjorpalen, lachte met de
leden en gaf het beste van zichzelf.
Eens de wei was ingewijd en de leden sliepen, daalde
een rust over hem neer. De Chiroleider zat in de
leidingstent, volgestopt met voldoening. Hij genoot
van zijn favoriete sapje en keek de tafel rond met
een warme grijns. De leidingskring draaide op volle
toeren. De groep maakte afspraken, verdeelde taken
en lachte om onnozele fratsen.
Maar de Chiroleider liet het aan zich voorbijgaan.
De gesprekken waren een zacht gezoem op de
achtergrond van zijn gedachten. Het enige wat hij
dacht was: “Potverdoeme, man... geniet... geniet...
want vanaf nu kan het nog alleen maar slechter
gaan!”
Plots werd er op zijn schouder getikt.
“Zin om eens te gaan controleren of de leden slapen?”
De woorden klonken als een knal. De Chiroleider
schrok op, maar stond plichtsbewust recht zonder een
woord te zeggen. Zijn zintuigen werden nog beheerd
door het overheersende gevoel van gelukzaligheid. Hij
stapte naar buiten.
Het was de eerste nacht, dus de leider voorspelde dat
de leden het bont gingen maken. Hij stapte rustig
over de wei. Dat was zo’n moment dat later een
vastgeroeste herinnering wordt. Een moment dat
de vraag beantwoordde waarom je 10 dagen op een
veldbed slaapt.
Hij liep langs de tenten en hield zijn oren open. Als
je gaat patrouilleren, is de vergelijking met een dier
dat op jacht gaat niet ver weg. De wei leek stil, maar
opeens hoorde hij iets in de tent van de titojongens.
De Chiroleider glimlachte, beseffend dat hij beet had.
Het lawaai laaide op. Hij hoorde de schelle stem van
de Sluwe Puber. Het leek meer op een hard gekrijs.
Hij zong een liedje dat leek te gaan over een nogal
‘vunzig’ onderwerp. De hele tent lag plat. De Sluwe
Puber had ze allemaal op zijn hand. Hij voelde zich
even koning, even maar. In hun uitbundigheid
vergaten ze allemaal dat er ook kapers op de kust
lagen. Als een panter lag de Chiroleider op de loer,
klaar om aan te vallen. Hij moest het juiste moment
kiezen. De Sluwe Puber had zich juist rechtgezet en
was gestart met een dansje. Perfect!
De Chiroleider stormde met veel vertoon de tent
binnen en scheen met zijn zaklamp recht op de
Sluwe Puber.
“Ja manneke, het is goed geweest. Uw show is voorbij,
gij komt mee. En de volgende keer dat ik hier
langskom en ik hoor nog iets, pak ik nog iemand
mee.”
Het doek viel over de voorstelling. De Sluwe Puber
bedankte het publiek, gooide nog een paar kushandjes
en wuifde naar zijn nieuwe fans. Gehuld in een
sponsen pyjama schuifelde hij voorzichtig achter de
Chiroleider aan.
“Wat moet ik nu doen?”
“Dat zult ge wel zien, showman. Ge hebt precies de
avond van uw leven.”
De Sluwe Puber grinnikte. De Chiroleider moest
hard zijn best doen om in zijn rol te blijven. Hij kon
gerust in lachen uitbarsten. Ze hielden halt bij de
leidingstent.
“Zijt ge klaar voor een bisnummer, Elvis?”
De Sluwe Puber keek naar beneden met een angstige
blik. De Chiroleider duwde de Sluwe Puber de
opening binnen. Het rumoer in de leidingstent stierf
weg.
“Voilà, dames en heren! De enige echte... recht uit de
titotent... de... showbeer van de tito’s!”
Applaus steeg op.
De Sluwe Puber keek verlegen en geschrokken rond.
Alle blikken schoten als kogels in zijn richting.
“Allé manneke, dit is uw kans om binnen 10
minuten al in uw bed te liggen. Ik wil zien en horen
wat ge juist deed.”
De Sluwe Puber kwam op gang. Hij toonde enkele
schuchtere bewegingen begeleid door luid applaus.
De sponsen artiest ontdooide en swingde tussen de
tafels. Hij zong het vunzige liedje van begin tot
eind. Het stond te lezen op zijn gezicht: hij deed dat
liever in de tent voor zijn echte fans.
De Chiroleider vond het wel volstaan en nam de jonge
ster opnieuw mee naar zijn tent.
“En? Morgen opnieuw?”
“Ik denk het niet.”
“Slaap goed.”
] dubbelpunT jAnuAri 2008 [