OP DE ONTSLAGEN - Aclvb

terecht, maar de bestaande onthaalouders krijgen
gedurende de overgangsperiode de keuze tussen het
werknemersstatuut en het huidige sui generis-statuut.
Dit alles zou ingaan op 1 januari 2011.
Opinie
Hierover is zeker het laatste woord nog niet gezegd. De
zaken die naar voor worden geschoven, zijn niet nieuw,
maar zouden wel een vooruitgang betekenen. Het
grootste pijnpunt blijft natuurlijk de kost. Wanneer zal
de Vlaamse regering, minister van Welzijn Vandeurzen
in het bijzonder, met geld over de boeg komen ?
Daarnaast zijn er nog heel wat vragen bij de modaliteiten.
Waarom schuift de federale regering - die de
sociale partners aanmaant werk te maken van een
eenheidsstatuut - een arbeidersstatuut naar voor ? Het
spreekt voor zich dat dit kan verbeterd worden.
Ondertussen blijven de onthaalouders wel betalen om
te kunnen werken, door te investeren in accommodatie,
speelgoed, etc.
Actie !
Daarom werden er van 15 februari tot 26 februari in
Genk, Antwerpen, Leuven, Sint-Niklaas en Gent acties
gehouden. Ondanks de koude ontbrak het onze vakbond
niet aan enthousiasme om ons standpunt kenbaar
te maken. Bij de acties werd de mensen in de
straat gevraagd om uit solidariteit een handtekening
te zetten. Dat ging heel vlot, want jong en oud beseffen
het belang van degelijke kinderopvang.
Wanneer worden knopen doorgehakt ?
Dit dossier gaat verder dan louter het statuut van de
onthaalouders zelf. Het hele dossier rond kinderopvang
moet dringend herbekeken worden en het statuut voor
de onthaalouders is zeer symbolisch. Zonder kinderopvang
is er geen combinatie arbeid-gezin mogelijk.
Zonder een waardig statuut is het beroep van de onthaalouder
gedoemd te verdwijnen. Het aantal onthaalouders
daalt en er zijn nu al te weinig opvangplaatsen.
Dit in tijden van stijgende geboorteaantallen. Het
wordt tijd dat de overheden hun verantwoordelijkheden
opnemen. Ondertussen is een onderhoud gevraagd bij
Vlaams minister voor Welzijn, Vandeurzen. Afwachten
dus, maar wordt ongetwijfeld vervolgd …
Bram VAN BRAECKEVELT
NIEUWS UIT DE ZONES
ZONE WEST-VLAANDEREN
Secretariaat Oostende verhuisd
Het ACLVB-secretariaat in Oostende is verhuisd.
Voortaan kunt u terecht in de Hendrik Serruyslaan
46. De openingsuren blijven dezelfde, behalve op
woensdag : dan is het kantoor gesloten.
Secretariaat Brugge heeft nieuw huisnummer
In Brugge werden de huizen aan de Houtkaai hernummerd.
Sinds begin deze maand is dit het correcte
adres van het ACLVB-secretariaat : Houtkaai
23/0301.
PC 226 en PC 140
DE CRISIS BINNEN DE LOGISTIEKE
SECTOR EN TRANSPORTSECTOR
IN DE REGIO ANTWERPEN
Dat er een wereldwijde crisis is, zal ondertussen iedereen bekend
zijn. Alle sectoren en het merendeel van de bevolkingsgroepen
worden erdoor getroffen.
Herstructureringen en sluitingen zijn schering
en inslag, misschien wel een nieuw
modefenomeen binnen het ondernemingslandschap,
denken we maar aan GM,
Carrefour, DHL, etc. De crisismaatregelen van
de overheid voor de bedienden blijken een
opportuniteit voor vele bedrijven binnen de
maritieme/logistieke sector van Antwerpen;
bedenking die kan gemaakt worden is of de
toepassing ervan wel in alle gevallen geoorloofd
is.
Inlevering van loon en beperkingen van andere
arbeidsvoorwaarden (vb. dertiende maand
en maaltijdcheques), al dan niet onder het
mom van het redden van jobs, staan tegenwoordig
ook in de top 10, evenals het aanstellen
van interim-krachten daar waar vaste
werknemers ontslagen werden.
Na iedere Bijzondere Ondernemingsraad bij
een firma volgt er automatisch wel een ingrijpende
actie binnen een logistiek/maritiem
gebonden firma. De redenen hiervoor zijn van
allerlei aard, maar kunnen toch meestal
teruggebracht worden op een 2-tal hoofdredenen.
Ten eerste wordt er te veel en te vaak toegespitst
op één zeer grote klant, met het risico
dat als hierbij iets misloopt ook de eigen
firma mag worden gesloten. Denken we maar
aan Carrefour met Logistics Ternat en misschien
op iets langere termijn bezuinigingsacties
bij Logistics Kontich, al blijft dit zeer
vaag. Het is voor ons als ACLVB dan ook verwonderlijk
waarom nog steeds vele bedrijven
blijven toespitsen op één enkele klant.
Ook het toespitsen op een tweetal grote klanten
geeft vaak een probleem, want als de
volumes gehalveerd worden bij de ene, geeft
dit meestal hetzelfde effect bij de ander
klant, met als gevolg weer een halvering van
de werkactiviteiten en problemen qua tewerkstelling
van het personeel.
Spijtig genoeg moeten we haast steeds ook
vaststellen dat de werkgevers tijdens de goed
lopende periodes geen rekening houden met
een verminderde economische activiteit.
Daarenboven viel ook nog eens een slecht
personeelsbeleid te noteren binnen enkele
regionaal27
transportbedrijven, met groteske, lachwekkende
situaties en misbruiken van de wettelijke
bepalingen tot gevolg.
Heikele dossiers
De logistieke en maritieme sector in
Antwerpen heeft al veel geleden het laatste
jaar : herstructurering Hapag LLoyd, herstructurering
PSA HNN, meervoudige ontslagen bij
Ahlers, meerdere sluitingen van kleinere
ondernemingen en de vele ontelbare individuele
ontslagen; de balans van 2009 is dan ook
zeer negatief en de tendens wordt vrolijk
doorgezet in 2010.
We kunnen enkel maar hopen op een globaal
herstel en vragen de overheden de nodige
aandacht te besteden aan de zwaar getroffen
logistieke en maritieme sector in Antwerpen.
Het bovenstaande brengt ons bij enkele heikele
dossiers die weliswaar op de politieke
agenda staan, maar onrechtstreeks een doorwerking
op de logistieke en maritieme sector
hebben en op het syndicale werk dat hierin
wordt verricht.
Namelijk ten eerste de Schelde-verdieping,
waar na de nodige dwarsliggerij door onze
vrienden noorderburen eindelijk een vooruitgang
is geboekt. De Schelde, de fiere stroom
waar het grootste deel van de in België ingevoerde
goederen langs passeert …; meer
capaciteit heeft als een logisch gevolg ook
meer werk ! In het licht van de hierboven
omschreven omstandigheden een opportuniteit.
Ten tweede natuurlijk het dossier van de ontsluiting
van Antwerpen, de beruchte Lange
Wapper-brug, of is het nu een tunnel ? Wat
het ook is, de logistieke en maritieme sector
in Antwerpen, voornamelijk verbonden aan
onze wereldhaven, kreunt onder de erbarmelijke
omstandigheden van de lange files en
verkeersproblemen. We dienen ons terecht af
te vragen hoe het kan dat zo een grootstad en
zo een wereldhaven economisch kunnen overleven
als de infrastructuur te wensen overlaat.
Olivier COENEN
VRIJUIT/MAART 2010