MEDEDELINGEN (april 2009) - Het Amsterdams Lyceum

maar twee of drie uur per week, en die
konden ons prima vertellen over de
school en onze vragen beantwoorden!
En de leerlingen van Corso Italiano 4,
nou, om er jaloers van te worden, zo goed
Italiaans konden ze. Wij zouden willen
dat wij ook zo goed Frans en Engels konden
als zij Italiaans!
Na een paar presentaties in de talenstudio
kwam een kleine verrassing: om ons te
laten voelen hoe verschillend Italiaans en
Nederlands zijn, hadden de docenten bedacht
om ons te laten meedoen aan een les
Nederlands als tweede taal in de vorm van
een taalquiz, met gebruik van de zogenaamde
‘total physical response’-methode:
in plaats van woorden te vertalen
moest je de juiste voorwerpen
pakken (bijvoorbeeld: een strippenkaart,
of geld), of adequaat
reageren op instructies (bijvoorbeeld:
ga naar de deur, geef me
een hand). Wij waren onderverdeeld
in teams, elke keer als je
iets goed deed, kreeg je een
punt. Aan het eind moest je alle
woorden opschrijven die je nog
in het Nederlands wist. Het viel verbazingwekkend
mee allemaal. Wél vroegen
wij ons af of Italiaans voor hen net zo
moeilijk is als Nederlands voor ons.
Om de middag af te sluiten kregen we
een heerlijk etentje aangeboden, met
allerlei Nederlandse specialiteiten: heel
veel pannenkoeken, een soort crêpes,
maar dan ietsje dikker, die je met suiker
of stroop eet - dit laatste is een soort caramelsuiker.
En dan ook tosti’s, pastasalade,
rijstsalade, hartige taarten, heerlijke
appelbeignets... en pudding uit een pak,
om van te smullen! Nooit geweten dat je
pudding zo kant en klaar in een pak als
melk kunt kopen.
17
over de grenzen
Tenslotte gingen een paar meisjes van
Corso Italiano voor ons optreden met
hun dansgroep: zij hadden een dansje
ingestudeerd voor de Artistieke Interlyceale
van twee dagen later, en wij kregen
er een voorproefje van. Toen gingen
de jongens van onze klas helemaal uit
hun dak; sommige begonnen alvast plannen
te bedenken om in Amsterdam te
komen studeren. De avond eindigde op
het Leidseplein; een paar van de
Nederlandse leerlingen gingen met ons
mee. De verlegenheid van het begin was
inmiddels helemaal verdwenen.
Wat jammer dat deze ontmoeting zo kort
was, het leek alsof wij met z’n allen zo
ongelooflijk veel in zo’n korte tijd hadden
meegemaakt. Wij zijn nu allemaal
een mooie ervaring rijker. Daar leer je
immers een vreemde taal voor: om de
taal te doen leven, om in contact te
komen met andere mensen en andere culturen,
en elkaar beter te leren kennen,
begrijpen en waarderen.
Dat hebben ze op Het Amsterdams
Lyceum heel goed begrepen.
Daniela Fasoglio
docent Italiaans