MEDEDELINGEN (april 2011 - Het Amsterdams Lyceum

Een winnaar is nog niet aan te
wijzen, maar dat er talent in de
klassen zit is wel duidelijk. In het
belendende lokaal is het een
kabaal van jewelste. Zagen,
boren, schuurmachines en daar
overheen nog een muziekspeler
overstemmen het overleg dat elk
van de klassen voert. Ook bij
handvaardigheid is het thema
dieren, maar dan één dier naar
keuze per klas. De eerste contouren
van een dolfijn, pinguïn en
giraffe worden zichtbaar. Maar
waar de andere drie klassen
mee bezig zijn? Ook dat zal
vrijdagmiddag bij de expositie in
de aula duidelijk zijn.
Na de sport en kunst was het tijd
voor kennis. In de aula werd de
zes teams, aangemoedigd door
uitzinnige klassen, een aantal
pittige vragen voorgelegd bij het
onderdeel quiz. Aan het einde
van de dag zag ik tot mijn schrik
dat 1F bovenaan stond.
Flashbacks naar vorig jaar, toen
mijn klas na de eerste en tweede
dag ook de ranglijst aanvoerde,
om op de laatste dag met slechts
één punt verschil tweede te
worden. Het zou toch niet? En
ach, als het wel zo is, wat zou
dat? Er werd door iedereen
eerlijk en sportief gespeeld en de
sfeer was uitstekend. En dat is
toch belangrijker dan winnen?
Donderdag en vrijdag verliepen
nog soepeler dan de eerste dag.
Je merkt dat de kinderen helemaal
in het toernooi opgaan,
niet zelden aangemoedigd door
ouderejaars leerlingen. Die dan
vooral de prestaties van hun
oude 1A, 1C of 1F met grote
belangstelling volgen natuurlijk.
Voetbal, trefbal, volleybal,
hindernisbaan, roeien, muziek,
dans en beweging, eloquentia
en declameren passeerden
allemaal de revue. Wat een
talent hebben onze jongste
lyceïsten toch! Met verbazing,
trots en soms jaloezie – wat
deed Ezra uit 1B dat geweldig
bij eloquentia! – heb ik van alle
optredens genoten.
Het een-na-laatste onderdeel,
playback op vrijdagmiddag,
bracht de leerlingen vast in de
stemming voor het carnavaleske
feest dat ’s avonds het toernooi
4
de kostuumparade
afsluit. Carnavalesk? We zijn
toch geen katholieke instelling?
Neen, maar het laatste – en
tevens mijn favoriete – onderdeel
is de kostuumparade. Elke klas
verkleedt zich in een zelfgekozen
thema, en poogt op die manier
de jury te imponeren en zo de
laatste punten binnen te slepen.
Zo’n jury heeft de afgelopen
jaren talloze creatieve thema’s
langs zien komen, waardoor het
elk jaar moeilijker wordt weer
met iets nieuws op de proppen
te komen. Bovendien is het niet
de bedoeling dat iedereen voor
een vermogen kostuums aanschaft
of huurt. Zelf maken en
samenstellen is het devies.
Tussen de bedrijven door waren
mijn leerlingen dan ook drie
dagen druk bezig met karton,
schaar, lijm en touw. Angstvallig
werd de deur van het lokaal
steeds dichtgehouden, om de
andere klassen en de jury vrijdagavond
écht te kunnen verrassen.
En of dat lukte. Opgeschrikt
door de Mad Hatter, de Cheshire
Cat en het Witte Konijn baande
Alice zich een weg door het binnenmarcherende
kaartenleger,
achtervolgd door de Queen of
Hearts. Na de presentatie van
alle klassen wordt in die vrolijke
kostuums gedanst, tot de rector
en afdelingsleider gezamenlijk
de uitslag bekend maken. Eerst
van de verschillende onderdelen
die vrijdag gehouden zijn, tenslotte
van het eindklassement.
Even voelde ik mij weer de 1F-er
uit 1993, met rillingen en
kriebels van spanning. Het
tenenkrommende tijdrekken
voor de top drie bekend
gemaakt wordt. En dan de verlossende
letter: de winnaar van
Het Eerste klas Toernooi is 1 … F.
De zoete smaak van winnen
wordt na achttien jaar opnieuw
geproefd, wat een genot!
Laurens Vollenbronck
(Mentor 1F)