3 - Papuaerfgoed.org

EEN BEZOEK AAN DE STEENTIJD: HET STERREN GEBERGTE 123
der dat de bron bij de bevolking in reuk van heiligheid staat. De plek is '"aloet"
(taboe). Ik denk dat dit water een deel is van wat bij het verdwijnpunt van de
Sibil hogerop is verloren. Om dit te bewijzen wil ik eigenlijk het water van deze
rivier kleuren met fluorescine. Maar het zal wel de schrik van hun leven zijn voor
de pygmeeën wanneer uit hun heilige bron plots oranje water opborrelt. Dat kan
ik niet maken! Ze moeten er in elk geval goed op worden voorbereid. Eerst maar
eens overleggen met de AA en onze talenman. Gelukkig komen er tenslotte toch
geen bezwaren tegen mijn plannen. Fascinerend is dit woeste kalklandschap
dat pas vrij recent een echt gebergte is geworden. Ik vind een droogdal van een
rivier die vroeger zuidwaarts stroomde en waarvan de oude benedenloop nu vele
honderden meters hoger ligt dan de toenmalige bovenloop.
De kam van het Antares topgebicd gezien vanuit de lucht
Tenslotte bereik ik de Oost-Digulrivier waar het kalkgebergte eindigt en overgaat
in andere, eveneens zwaarbeboste, bergketens. Ik steek de rivier over via een
80 meter lange rotanhangbrug en ga door naar Katern waar de Iwur in de Digul
uitmondt. Bij de ondergaande zon peinzen we over de wonderen van het Sterrengebergte
en het onbekende verleden van zijn bewoners. Er komt een Papua
schuchter naderbij en toont ons een steen die een fossiele wervel blijkt te zijn.
Uit nader onderzoek in Nederland volgt dat het een uitgestorven krokodillensoort
betreft. Er zijn hier uitgestrekte rivierterrassen, die ik al op de luchtfoto's
heb gezien en nu verder verken. Daarna gaat het verder oostwaarts langs de
zuidflank van het gebergte tot dicht bij de grens van wat nu Papua New-Guinea
heet. Het groepje waarmee ik vertrek is met opzet klein gehouden om een snelle
verplaatsing mogelijk te maken. Elf dragers uit Katern dragen het hoogstnodige,