Pentagram 2007 nr. 2

More documents

Recommendations

Info

...Er was noch stilte noch geluid zin en de oorsprong van het bestaan te begrijpen, is de mens aangeboren. Ee¤ n voorbeeld van deze drang is de moderne wetenschap die met talloze theoriee« n en veel researchwerk probeert de oorsprong van de wereld met zijn samenhangen en wetmatigheden te doorzien. Denken wij in deze context bijvoorbeeld aan de oerknaltheorie, het onderzoek van materie en antimaterie, of de relativiteitstheorie. Ook de aanhangers van de orfische leer formuleerden duizendenjaren geledenhun antwoord op de vraag naar de oorsprong. Voorhenwas de oergrond van het leven de godin van de nacht, Nyx. Zij stelden haar voor als een vogel met zwarte vleugels. De eigenschappen van de nacht zijn duisternis en stilte. In zijn ondoordringbaarheid is hij als het niets, en toch is hij alles, want in hem is elke mogelijkheid verborgen. De nacht van de oermaterie wordt nu bewogen doorAithir,de goddelijke adem,de dynamische vaderkracht van de geest. Door de goddelijke impuls wordt het openbarende door het scheppende principe in beweging gebracht, bevrucht. Dan ontstaat het wereldei. Het ei geldt als de volmaakte vorm. Het is de oervorm van alle dingen,van atoom tot wereldbol. De bol en de cirkel waren bij alle volkeren het symbool van de eeuwigheid. Het heeft de kiem van het leven in zich. Ieder mens is bewoner van een eivormig stralingsveld, het microkosmisch stelsel, in het midden waarvan het zaad rust voor de geboorte van de werkelijke mens. Het wereldei uit de orfische overlevering brengt Eros voort na de bevruchting door de geest. Dat is de tweeslachtige god van de eeuwige goddelijke liefde.Ook werd hij Protogonos genoemd, dat betekent ‘eerstgeborene’. Daarmee werd de oorspronkelijke,uit God geboren, eerste mens 12 bedoeld. De gouden vleugels symboliseren zijn verbinding met de kracht van de goddelijke liefde waaruit en waarmee hij werkt. Maar, gaat de orfische overlevering verder, het wereldei werd dooreen slangomwonden en brak intwee stukken.Uit de volmaakte vorm, de geboorteschoot van de goddelijke liefde, ontstaat derhalve een in tweee« n gedeelde wereld, die in een voortdurend scheppingsproces, beginnend met Gaia, de aarde, steeds meer verschijningsvormen voortbrengt. De slang symboliseert hier het egocentrisme, dat in de eerste schepping actief werd en nu nog actief is. Daardoor werd het volmaakte evenwicht tussen het mannelijke en vrouwelijke principe verstoord. Het vrouwelijke principe dat volgens haar voortbrengende, barende aard een principe van volmaaktheid is,vond haar eigen activiteit aantrekkelijk en verlangde naar steeds meer, naar voortbrengen zonder overgave. 4 Alles is energie Als wij de orfische scheppingsmythe beschouwen met het uitgangspunt van de moderne wetenschap dat alles energie is, welk beeld zien wij dan voor ons? Er is een oersubstantie, een ongevormde, stille energie van het oerbegin. Men kan deze ‘duisternis’ noemen omdat die geen vorm kent. Men kan deze toestand ‘chaos’ noemen omdat er ^ ogenschijnlijk ^ geen ordening is. Ook kan men die oersubstantie ‘het niets’ noemen. Maar er pulseert een ongeordende, ongevormde energie in, die al het zijn stimuleert. Deze oersubstantie wordt door de goddelijke energie doorstraald. De goddelijke kracht is dan als een gebundelde energie die als een lichtstraal de oersubstantie trof, deze
dynamiseerde, en vormgevend en ordenend erop inwerkte. Als wij over vormgeving spreken, moeten wij ons niet de vormen van de stoffelijke wereld voorstellen zoals wij die thans kennen. Er was geen verdichting tot materie. Er was alleen zuivere energie die door de activiteit van de goddelijke straling richting en ordening kreeg. De energie werd geconcentreerd en gebundeld. Op die manier ontstonden energievelden, energiestelsels, waarin de krachten van de oersubstantie cirkelden rond het ordenende middelpunt van goddelijke, vormgevende impulsen. Dit beeld treffen wij aan in de opbouw van het atoom, waarin elektronen en protonen cirkelen rond de atoomkern, en ook bij de elliptische omloopbanen van de planeten. Het is de oorspronkelijke vorm, het wereldei. Hier zien wij ook de oorspronkelijke mens als een concentratie van zuivere energie die in ellipsvormige banen cirkelt, rond een uit goddelijke kracht gevormd middelpunt. Het stelsel mens werd door de goddelijke kracht, door de alomvattende liefde gevoed en was met die oerkracht verbonden in een onophoudelijke levendige uitwisseling (de twee vleugels van de eerstgeborene). Op zeker moment kwam uit het innerlijk van de oerwereld een impuls, die de goddelijke ordening verstoorde en een eigen, afwijkende vorm van ordening en vormgeving veroorzaakte.Op symbolische wijze wordt dit proces dan afgebeeld door de slang. Toch wordt de horizontale energiestroom van de slang onophoudelijk doorkruist door de verticale goddelijke stroming. Je ziet hier al de vorm van het kruis ontstaan. En wat is het gevolg? De goddelijke kracht heeft zijn schepping niet verlaten, maar de horizontaal geworden energiestroom kan er niet meer op de oorspronkelijke wijze mee overeenstemmen. De wereld wordt op zo goed mogelijk wijze in leven gehouden. In plaats van de ordening van het oerbegin werd een ‘noodordening’ van kracht. Allesisrelatief De mens zoals wij hem heden kennen is een onderdeel van onze wereld van veelheid. Hij leeft in een illusoire wereld als in de virtuele wereld van een computerspel.Oorspronkelijk goddelijk wordt hij telkens weer opgebroken door het ontstaan en vergaan, door de voortwoekering van deze wereld. In de massa verschijnselen heeft hij zijn orie« ntering verloren. Gevangen in de chaos van zijn zinnen blijft hij ^ gezien vanuit zijn echte bestemming ^ zinloos. Hij is de Eros zonder vleugels, een verloren god, een godheid die sinds incarnaties het water van de Lethe, het water van vergetelheid drinkt. Hij is zich niet meer bewust van zijn goddelijke oorsprong, maar in zijn ziel heerst een groot verlangen naar de heerlijkheid van toen, naar de gouden vleugels van de geest. De kennis van deze toestand van de mens was een centraal bestanddeel van de orfische leer en klinkt door in de woorden van een fragment van een orfische tekst: ßHoe zij rondwaren in de oneindigheid van het universum, hoe ze dwarrelen en elkaar zoeken,die ontelbare zielen,die uit de grote wereldziel te voorschijn komen. Zij vallen van planeet naar planeet en bewenen in de afgrond het verloren vaderland...ý 5 De mensen van onze tijd beginnen onder de invloed van Aquarius te bevroeden dat de wereld en de mensheid niet zijn zoals zij lijken 13
Page 1: pentagram ß...Orpheus, de zanger-d
Page 5 and 6: Dionysos een eeuwigheidsimpuls in d
Page 7 and 8: Het vermengen van de verschillende
Page 9 and 10: deelhebber wekten de priesters de k
Page 11: cultuur treffen wij bijvoorbeeld he
Page 15 and 16: kennis over de goddelijkheid die in
Page 18 and 19: materie bepaalde vorm. (Aristoteles
Page 20 and 21: Orpheus ^ de mysteriegodsdienst Het
Page 22 and 23: Orpheus ^ de mythe Wanneer Orpheus
Page 24 and 25: Orpheus ^ de mythe Orpheus zoekt in
Page 26 and 27: pag. 25: Orpheus, de middelaar tuss
Page 28 and 29: tegelijkertijd als geboorteplaats e
Page 30 and 31: Het orfisch wereldei Rechts: Portra
Page 33 and 34: wordt doorzien,verdwijnt die zin.Ge

Pentagram 2007 nr. 2

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?