Pentagram 2007 nr. 2

De legendarische stier van de Thracie« rs,
het symbool van de goddelijke zoon die
zich offert, giet zijn levengevend bloed ^
de goddelijke straling ^ uit, dat in de
schoot van de aarde vloeit. Hierboven
troont de grote moedergodin. Tijdens
deze handeling sterft de stier-god en
wordt tegelijkertijd in de alles omvattende
kracht van de godin als haar zoon
weer geboren. 6 De godin houdt twee
getemde honden, de drijvende natuurkrachten,
in haar handen.
Orpheus, de bemiddelaar, de leraar, sprak
het woord, waarmee hij het zuivere veld
of de goddelijke wereldmoeder aanriep.
Wat in de oude mythen Orpheus werd
genoemd, is een kracht die de mens ontvankelijk
maakt voor de heilige ethers
van de levensmoeder, de hoedster.
Daardoor kan het goddelijke offer vol-
trokken worden in de mens, die zich op
zijn beurt offert.
Thrace zou een nimf geweest zijn die
melodiee« n kende waarmee zij ziekten
kon helen of kon oproepen, afhankelijk
van wat als geneesmiddel noodzakelijk
was. Het land Thracie« werd naar haar
genoemd en heette eerder Perke. Deze
naam betekent rotsen, toppen, steen.
Het was ook de naam van de moedergodin,
de belichaming van de zuivere
substantie waarin het geestvuur kon
opleven en die zowel als bergtop alsook
als diepste punt van een spelonk
vereerd werd. 7
Thracie« en Phrigie« zijn nu nog bezaaid
met rotsgedenktekens, stenen tronen,
altaren en rotsnissen. Het zijn getuigen
van een samengaan van licht en rots, die
27
was zo betoverend,
dat hij zijn
nog onbeschaafde
tijdgenoten tot
zachtere zeden en
beschaving wist te
brengen. Hij
leerde hen de
landbouw, maakte
hen geschikt voor
het maatschappelijk
leven en inspireerde
hen om
steden te bouwen.