Pentagram 2007 nr. 2

witte gedichten II
‘de drie sleutels ’
ik ga.
mijn pad islang.er is een begin,verborgen in het verleden;
en ookhet eindpuntis mijniet bekend.
hoe weinig weetik! maardit: het verleden belastmij nietlanger. het roept niet meer terug,tracht niet meer mij te grijpen ^
en het houdt nu niet meer vast.
wijzijn vrienden geworden ^ mijn verleden en
ik, waarom ook niet?
het was een helderedag, in een mijonbekenderuimte. eenzilverenglans trokmijn aandacht.
dat was toen mijn handen een sleutelvonden naarmijn vriend. hetwas eenhelderedag, toen mijn oren de stem van het verleden hoorden:
ßluister ^ trek verder! ga en kijk niet om.
ik geefje wijsheid, laat mijlos,
zoek niet naardingen die voorbijzijn. roep hen niet.
ik be¤ n je vader niet,en ook je moeder niet,en jijbent niet mijn kind. daarom mijn woord: ga voort.
wijzijn vrienden,en een vriend helpt zijn vriend.ý
ik ga.
maarwatbetekentdezemorgen?
deze wolken, bomen en mensen?
waarom ben ik hier? is d|¤ t mijn wereld?
houd ik van haar? houdt zijvan mij?
ik wil het heden begrijpen, ik willeven! ik loop door mijn huis en kom in een van de vergeten kamers;
er strijkt een ted’re gouden glans over vandaag,
de sleutelvan mijn wereld^ en hoor eens, hoe het heden spreekt tot mij:
ßwaarom verwacht je iets van mij?
ik ben je vader niet en nietje moeder,
en jijbent niet mijn kind.
sta niet stil als je iets van mij wilt zien;
beweeg ^ je zult mijn wezen anders nooit begrijpen.
ik be¤ nbewegingenritme,
adem diein- en uitstroomt; hartenklop.
leerhet van jehart,dat is de zin van het heden.
als het je lukt, zijn wij vrienden,
en een vriend helpt zijn vriend.
34
ik ga.
waar ga ik heen? de toekomst is grijs,
ik kan ergeen contour in vinden.
maar vrees is er niet en ik heb geen zorg ^
want vrienden van mij, mijn verleden en heden,
enookmijnhart,zijhelpenmij.
van mijn hart heb ik de ritmische werking van
het leven leren kennen.
het hart klopt ^ en ik ga voort.
zijnslag geeftduidelijkweer: ßleg nietal jehoop in toekomst,
dieeen illusieis,die niet bestaat.
wat je van de toekomst verwacht,
is al lang geweest; a¤ lles was al eens.
en toch ga je vooruit.
het pad is deessentie,de zin van alles.
datis hetpunt, hetene, waar verleden,
heden en toekomstsamenvloeien. alleen zo’n geheelis actueel,een krachtige vriendschap,
zuiveralseen diamant.datisjesleutel.ý
ik ga.
mijn voetsporen zijn veranderd.
ze worden minderdiep,
ik kan hen bijna niet meer zien.
het pad looptanders nu, hetstijgt, met transparantetreden; ik zie ze niet.
het enige wat blijftis mijn hart.
ik luister intens, want zijn ritme verandert.
hoor, hoe zijn klop breder,dieper wordt;
en zijn warmte neemt toe.
het wordt een sterkvibrerende toon,
een regenboog,een oogverblindend licht!
heel de ruimte vult zich; sterk breekt het al het denken,
lost alle vormen op, maar in mijn handen
de kracht van de diamanten sleutel.
en dan... ervaar ik wat stilteis. luiderdan iedergeluid,vervult zijalles. zij is in alles.
zij is alles.